کامریڈ سوالی | منزور آدل

کامریڈ سوالی من ھما وھد ءَ دیستگ اَت کہ گوں بی ایس او آزاد ءَ ھمگرنچ اَت، ھر وھد ءَ ریلی یے دیوانے جلسہ ءُ جلوسے یا دگہ کار ءُ زلورتے بوت ، گوں سنگتاں ھم کوپگ ءُ ھمکار اَت۔

آ وھد ءَ سوالی سک ءَ کسان ءُ ٹیبر اَت بلے پگر ءُ توکل ءَ مھکم اَت، گیشتر شپ ءَ دیوال نببیسی یے کرت ءُ دیوالاں اکس ءُ پمپلٹے جَت، اگاں گل ءِ چونیں کارے کہ سنگتاں گْوشت ، شھید سوالی ءَ گوں دل ءُ ستک ءُ ایمانداری ءَ آ کار کرت۔

وھد ءُ جاور بدل بوت اَنت مئے بازیں ھمراہ ءُ سنگتے گرگ بوت چیزے شھید کنگ بوت، ما جھ اِت ءُ باگی بوت ایں، دراجیں مدتے ءَ گوں کس ءَ منی ھال ءُ اھوال نہ بوت ، منی ھیال ءَ دوھزار بیست ءَ گوں سنگتے ءَ ھال بوت۔ آئی ءَ من ءَ گْوشت کہ کامریڈ سوالی شال ءَ وانگ ءَ بوتگ ، چہ شال ءَ ھما نیمگ ءَ کوہ ءَ شتگ تو سرپد ئے یا ناں؟

’’ من سرپد نہ آں، شر ئِے کرتگ شتگ، اے ھما وھد ءَ شریں مھنتی ءُ کاری ئیں گْونڈلے اَت، ھما وھد ءَ گْوشت ئِے کہ من کوہ ءَ رو آں، شر ئِے کرتگ وتی کولانی سر ءَ اوشتاتگ ۔‘‘، من گْوشت۔

پد ءَ داں چیزے وھد ءَ گوں کس ءَ ھال نہ بوت، چہ چیزے وھد ءَ پد گوں سنگتے ءَ ھال بوت گْوشت ئِے کہ میرو ءَ تئی نمبر لوٹ اتگ۔

’’میرو کے اِنت ؟ ‘‘ من سنگت جست کرت۔

’’سوالی نیک بھت ءِ زھگ ، تئی سیاد نہ زان ئِے ئے۔‘‘ سنگت ءَ گْوشت۔

ھو ھو، زان آن ئِے، اے کجا اِنت ؟ ‘‘ من گْوشت۔

’’ اے انو ھمے تھ ءُ توکان اِنت، برے برے نیٹورک ءَ کئیت۔‘‘ سنگت ءَ گْوشت۔

’’گڑا نمبرے بہ دے ئِے ، بہ گْوش ترا سلام ئِے کرتگ۔‘‘ من گْوشت۔

یک روچے من لین ءَ شُت آں داں چہ نوکیں نمبرے ءَ توارے راہ داتگ اَت ئِے، من پجا آؤرت۔

’’ ھاں ھال کن باریں چون ئے؟ ‘‘ من گْوشت۔

’’ من وش آں تو ھال کن کہ تو چون ئے ؟ ‘‘

’’من ھم وش آں بس ھما بیماری ھست اِنت، ھاھا__‘‘

’’ اے بیماری داں کبر ءَ ترا یل نہ دنت، ایشی ءِ الاج ءِ ھم کوشست ءَ مہ کن_ ھاھا۔‘‘

’’ من یار باز دست ءُ پاد جت بلے وڑ ئِے نیست، نو مردم دل ءَ بہ کش ایت۔‘‘

’’ یار وتی اکسے کش ءُ دیم دئے ترا دیریں نہ دیستگ باریں تو چون ئے، انگت ھما بچلک ئے یا نو پیر بوتگ ئے ؟ ‘‘

’’نو یار پیر بوتگ آں، ریش اسپیت اَنت۔‘‘

’’ بلے وتی انوھیں اکسے روان دئے۔‘‘

چہ منی گْوشگ ءَ آئی ءَ وتی اکسے روان دات، اکسے توک ءَ شھید ءِ ریش تاک کپتگ اَت اَنت، من ملنڈ بست ءُ گْوشت ’’ ترا نو دنگی ءَ پیر کرتگ۔‘‘

شھید ءَ کند ات ’’ جان من ءَ دَنگی ءَ پیر نہ کرتگ اے بلوچ راج ءُ بلوچستان ءِ گم اَنت کہ من ءَ پیر اش کرتگ۔‘‘

پد ءَ داں دراجیں وھدے ءَ شھید ءَ گوں ھال نہ بوت، چیزے ماہ ءَ پیسر ما نیٹورک ءَ دوچار کپت ایں ،دمکی جیڑھے ءِ سر ءَ کمو گپ ءُ ھال بوت، آ وتی کاراں دزگٹ اَت ءُ من وتی ، شری ءَ ھال ءُ اھوال نہ بوت، بس ھمے جیڑہ گیش ءُ گیوار کرت۔

چہ ھما روچ ءَ پد گوں شھید ءَ ھال نہ بوت، سے روچ پیسر دو سنگت نیٹورک ءَ بوتگ اَت ، اتک اَنت ھمے ھال اش دات کہ گوادر ءَ پدایاں دور کرتگ ءُ جنگ برجاہ اِنت،
دومی سھب ءِ سر ءَ من چاھی بولے وارت ءُ نیٹورک ءَ شت آں، داں منی وٹسپ ءَ ھشت پدائیانی اکس اتکگ، من اکس چار اِت اَنت، یکے شھید سوالی اَت کہ آ منی دمگ ءِ مردم، پجاروک ءُ نزیکیں سنگتے اَت، دومی جنگی ات، کہ گوں جنگی منی لھتے سپر ءُ وھد بوتگ اَت، یکے مھراب اَت کہ آ من یک رندے بی این اے ءِ اوتاک ءَ پہ چیزے روچ ءَ دیستگ اَت ءُ دگہ پنچ سنگت من نہ دیستگ اَت۔

اے وھد ءَ گوں سنگتے ءَ کہ من وھد گوازینتگ اَت اے درس منی دیم ءَ زاھر ءُ کندگ ءَ اَت اَنت ءُ ھمے گْوشگ ءَ اَت اَنت کہ ما شت ایں ، نو شمئے بڈ ءَ اِنت۔