سلام منی زمل جان! مروچی تئی اے گنوک ءِ گڈی نمدی اِنت کہ پہ ترا نبشتہ کنگ ءَ اِنت ءُ چد ءُ رند گوں ترا ھوار بہ آں، من ءَ پہ شانے دست گر من پہ ترا پیداک آں منی زمل جان۔
زمل جان! من ءَ چار سال گْوستگ کہ پہ تو ھچ نبشتہ نہ کرتگ پھل کن ، منی دست ءَ ھچ نہ بوتگ۔ اسل ءَ گپ ایش اِنت کہ چہ مروچی ءَ چار سال پیسر لگوریں دژمن ءَ من ءَ دستگیر کرتگ ءُ وتی آزار جاھاں بند کرتگ اَت۔ زمل جان ایشاں من ءَ سک آزار داتگ۔ ایشاں تئی چک سک رنجینتگ ، برے آپانی توک ءَ بڈ داتگ ءُ توسینتگ، برے سیگریٹ ءِ سر ءَ داگ داتگ ءُبرے گرماگ ءِ لیوار ءَ زمین ءِ چیر ءِ کوٹیاں بند کرتگ ءُ برے زمستان ءِ ھون ءِ برپ کنوکیں سارتی ءَ بْرھنگ ءَ بان ءِ سر ءَ واپینتگ ءُ برے ناکن کش اتگ اَنت ، برے درنج اتگ ءُ برے جان تل داتگ ءُ واد ءُ بزار جتگ ۔ زمل جان ایشاں من ءَ وڑ وڑیں آزار داتگ بلے وھدے کہ تئی نام اش پہ بدی گپتگ گڑ ا من گوں دست ءِ زمزیلیں سانکلاں ایشانی گٹ گپتگ ءُ پد ءَ من ءَ گیشتر آزار اش داتگ۔
زَمُل جان یار پھل کن من پہ تو ھچ کرت نہ کرت بلے من دلجم آں کہ تو اچ من گلگ نہ کن ئے بلکیں انگت ءَ من ءَ وتی دلبند ءَ جاگہ دئے ءُ الم بہ دئے ، تئی اے گنوکیں دیوانگ تئی دلبند ءِ وش وابی ءَ ابید دگہ چی لوٹ ایت منی جان۔
زمل جان مروچی دو سپاھی اتک ءُ من ءَ چہ کوٹی ءَ کش اِت اش ، من جست کرت کہ شما من ءَ دگہ زندانے دیم دیگ ءَ اِت؟ یک سپاھی یے ءَ پسہ دات اناں ترا کشگ ءَ برگ ءَ آں نوں تئی گڈی وھد اِنت۔من ءَ گاڑی ءَ سوار کنگ بوت۔کساس دو ادار ءَ پد ما جاگھے ءَ سر بوت ایں، منی چم پچ کنگ بوت اَنت داں جھلیں کنڈے جتگ اَت دگہ سیزدہ بچک ھم ھمد ءَ اَت کہ آیانی دست ءُ پاد ھم بستگ اَت اَنت ءُ من زانگ ءَ اوں کہ ایشاں ھم منی ھمرائی ءَ ھمد ءَ زندگ ءَ کنڈ کن اَنت۔
زمل جان! گپے زان ئے اے من ءَ زندگ ءَ کنڈ کنگ ءَ اَنت بلے من انگت ءَ سَک گل اوں ، زان ئے پرچا؟ پرچا کہ من مروچی تئی دلبند ءَ کنڈ بوگ ءَ اوں ، وھدے منی ساہ تئی ھاکانی توک ءَ بند بوگ ءَ بیت، من ءَ اجَب رنگیں تاھیرے رس ایت ءُ اے منی زندگی ءِ وشتریں ساھت بیت_ ءُ اے دگہ گپ دیم پہ دیم بہ اَنت ، بس نوں من پیداک اوں پہ تو ، من ءَ دست گر۔
تئی گنوکیں دیوانگ
میرک بلوچ
