برے برے من جیڑ آں کہ اے مردم چی لوٹ اَنت کہ مدام گوں وت ءَ گر ءُ رس اَنت، اے کارانی نَپ چی اِنت؟۔ چو مہ بیت کہ مئے راجدوست ھم چو پارلیمانی وتگڑیں راجدوستانی وڑ ءَ نوں چی دگہ کار ءُ کبزے ءَ کپتگ اَنت ، ایوک ءَ پیسبک ءَ نشتگ ءُ یکے دومی ءَ ایر جن اَنت، ھرکس وتی پارسائی ءِ رند ءَ کپتگ؟۔ چوناھیا زانوگرانی گْوشگ ھمیش اِنت کہ وھدے مردم زْرمب بوت، بزاں بے کرد بوت گڑا سر ءَ پہ گوچلی ءَ درکار ایت، ھمے رنگ ءَ مدام ما گندگ ءَ ایں ھما کہ وت ءَ بلوچ راجدار گْوش اَنت ءُ وتی من ءَ گوں آجوئی ءِ جُھد ءِ گلے ءَ بندوک اَنت، ماں پیسبک ءَ ھرکس وتی سروک ءُ گل ءِ پلہ مرزی ءُ آدگر ءِ ایرجنگ ءَ گُلائیش اِنت۔ دومی نیمگ ءَ راجی بامرد اَنت کہ پہ راج ءُ زمین ءِ آجوئی ءَ چہ سراں سرگْوستگ ءُ دیمونی دیگ ءَ اَنت۔ اگاں مارا دگہ کڑی نہ دار ایت بلے ھمے بامردانی دیمونیاں دیم ءَ بہ یار ایں۔ وتی راج ءُ راجی شیزالانی کرد ءَ بہ چار ایں کہ چوں گوں ھم سنت ءُ ھم پتی ءَ وتی جھد ءَ دیم ءَ برگ ءَ اَنت۔ اگاں یکے دومی ءِ ایرجنگ ءُ مزن کنگ ءَ زْرمبشت سوبین بوتیں مروچی بلوچ جھان ءِ نیم ءِ سر ءَ ھاکمی کنگ ءَ اَت، بلے اے بے سریں ایرادگری ابید چہ دلپروشی ءَ دگہ ھچ زھم نہ جنت۔
مئے زمانگ ءَ بلوچ باسما بوتگ ءُ ھرچی بلوچ ءِ دیم ءَ چو پچیں کتاب ءَ اِنت ، ھرچیز ءَ چارگ ءُ ٹپاسگ ءَ اِنت۔ آشوبی چاگرد ءِ تہ ءَ ھرچیز مٹ بیت ءُ وھد ءِ ھمراھی ءَ چاگرد ءَ نشتگیں مردم ھم مَٹ بہ اَنت، آ زانوگر ءُ سوھو بہ اَنت۔مروچی اے جھد ءُ بامردانی گرانبھائیں دیمونیاں راج سوگہ کرتگ۔ پمیشکا نوں مارا ھم گامے دیم ءَ جزگ ءُ وتی کرد ءُ کار گھتر کنگی اَنت۔ وت ماں وت گر ءُ رس بوگ ءِ جاہ ءَ مارا ماں چاگردی رسانکدر ءَ دژمن ءِ بگیری ءَ کار کنگی اِنت داں کہ ما وتی زْرمبشت ءِ توار ءَ جھان ءِ ھمک کُنڈ ءَ سر کنگ ءَ سوبین بہ بہ این ، جھان لاچار بہ بیت ءُ مئے زْرمبشت ءَ کمک بہ کنت۔
ھمے مردم کہ کجام ھم گلے ءَ سیادی دار اَنت آیاں یک چیزے الم زانگی اِنت کہ ما کئے ءَ ایر جنگ ، ءُ کئے ءَ برز پیش دارگ لوٹ ایں، مئے اے بے سریں کارانی مز کئے ءَ رَس ایت ءُ تاوان کئے ءَ بیت، پمیشکا گْوش اَنت ھارگ ءَ جاہ ئے بن سنگ ءَ چہ وت کم کن ئے۔ اے و جیڑگی گپے کہ مروچی بلوچ زْرمبشت ءِ تہ ءَ کس ءَ پہ کار کنگ ءَ کسی دست نہ داشتگ اَنت، ھرکس ءَ پہ زْرمبشت ءَ ھرچی کنگی اِنت بہ کنت، اے زْرمبشت بلوچ ءِ آجوئی ءِ زْرمبشت اِنت ءُ ھرچ بلوچ ءِ زمہ واری اِنت کہ وتی بسات ءَ پہ زْرمبشت ءِ سوبمندی ءَ وتی کِرد ءَ پیلو بہ کنت۔
دژمن و ھرچ ھساب ءَ مئے زْرمبشت ءِ پرشت ءُ پروش ءُ ھلاس کنگ ءَ وتی زور ءَ جنگ ءَ اِنت،بلے باید نہ اِنت کہ ما وت دژمن ءِ دست کمک بہ بہ این ءُ دست ءَ وتی چم ءَ بہ جن ایں۔ ھرکس کہ اے بے ھودگیں گپ ءُ تْرانانی بھر اِنت ( کجام گلے ءِ باسک ءُ دوزواہ بیت ) آ پہ بلوچ راجی زْرمبشت، بلوچ راج ءُ سرڈگار ءَ دوزواھی کنگ ءَ اِنت، پہ زانت ءُ نازانتی دژمن ءِ کمکار اِنت ءُ ھمائی ءِ کار ءَ دیم ءَ برگ ءَ اِنت۔
مروچی راجی بامرد ءُ شیرزالانی گرانبھائیں دیمونیاں جُھد باز توانمند کُتگ کہ دژمن ھرچ کارے کہ زْرمبشت ءِ بگیری ءُ ایرموش کنگ ءَ چست کنت مردم آئی ءِ دیم ءَ چو کوہ ءَ مِک بہ اَنت۔کھول وتی راجی بامردانی جوناں پہ نازینک ءُ ھلوھالو مانشاں سر کن اَنت کہ ھزارانی کچ ءَ مردم جنازہ ءَ بھر زور اَنت، ما اگاں دگہ چیز نہ گند ایں بلے ھمے مات ءُ گھارانی مھمکی ءُ گوں راجی جُھد ءَ آیانی ستک ءَ بہ چار ایں، ھمے مات ءُ گھارانی پُرمڑائیں گپاں گوش بہ دار ایں، بلکیں مئے ناسرپدی ءِ تہ ءَ سرپدی یے ودی بہ بیت ءُ ما چہ ھما کاراں کہ دژمن سوب کنت وت ءَ پھریز این ءُ وتی ھمراھاں گر ءُ دار بہ کن ایں۔ پرچا کہ نوں وھد مٹ بوتگ ءُ ھرکسی کرد ءُ کار وت پدر اَنت۔
راھشوناں ھوار جھل ءَ باسکاں یکے دومی ءِ ھم کوپگ ءُ پلہ بوگی اِنت ءُ جھان ءَ اے باور دیگی اِنت کہ بلوچ ءَ پہ مھکمی، ھم سنت ءُ ھم پتی وتی جھد برجاہ داشتگ۔ گل ءُ گلانی سروکاں وتی باسک ءُ دوزواہ کڈن کنگی اَنت کہ آ چاگردی رسانکدر ءَ پہ بلوچ راجی زْرمبشت ءِ دیمروئی ءَ کارمرز بہ کن اَنت۔ چو مہ بیت کہ مئے نادلگوشی مارا کورچاتے ءَ سر بہ کنت۔
بلوچ بات اِت ، ھم پت ءُ ھم سنت بات اِت۔آجوئی ءِ مراداں بہ گندات اِت۔
