اگاں یکے راستی ءَ گوں کسے ءَ مھر بہ کنت گڑا آ پہ وتی مھر ءَ ھمک شے ءَ یل کرت کنت کسے ھانی ءِ اشک ءَ گنوک بیت ءُ کسے ءِ ھانی زمین بیت کہ آ پہ زمین ءَ وتی سر ءِ نْدر کنگ ءَ ھچ چک ءُ پد نہ بیت ءُ پہ زمین ءَ ھرچ چیز ءَ یل کرت کنت وتی آسودگیں زند ءَ ھم ءُ وتی زند ءِ درائیں واھشت ءَ ھم پہ زمین ءَ ھرچ تبیں اڑ ءُ جنجالانی دیمپان بیت ھرچ تبیں موسم ءَ دیمم ءَ روان کنت داں وتی گڈی تیر ءَ جنگ دیان کنت ھچ وڑ ءَ پد کنز نہ بیت۔
شھید ودار ءَ گْوشتگ اَت کہ ’’من زان آن من آجوئی ءَ نہ گند آں بلے پہ من آجوئی ھمیش اِنت کہ دری ھاکم ءَ ھر کج ءَ کہ ڈک بہ ور آں گوں آئی ءَ جنگ دار آں من شھید بہ آں یا دشمن ءَ تچگ ءَ لاچار کن آں بلے آئی ءِ ھاکمی ءَ ھچ وڑ ءَ نہ من آں۔منی زمین ءِ سر ءَ دری ھاکم نیئت نہ گْوش ایت کہ تو کئے بلکیں من کسے ءَ جست گپت کن آں کہ تو چونینے ئے گڑا پہ من آجوئی ھمیش اِنت کہ من وتی زمین ءِ سر ءَ بے ترس ءَ گرد آن ءُ دل لوٹ ایت ھر کج ءَ رو آں۔منی ایمان اِنت بلوچ ءِ رتکگیں ھون زوال نہ بہ اَنت الم رنگ کار اَنت۔باج الم مئے بیت مئے ھمک ھون ءِ ترمپے ءِ مز آجوئی اِنت۔‘‘
من زند ءِ ھمک ھما ساھت ءَ مدامی گیر کار آں کہ گوں شھید ودار ءَ گْوستگ اَنت۔آئی ءِ گیر من ءَ ھر دمان گْوشان کن اَنت کہ مارا چیزے ناں چیزے الم کنگی اِنت پہ نندگ ءُ ندارگ کنگ ءَ ھچ نہ بیت۔
وھد ھمے داب ءَ روان اَت ، نوک نوکیں کسہ دیم ءَ آیان اَت۔نوک نوکیں سرھالانی سر ءَ مدام گپ اَت، شال اَت ءُ شال ءِ ابیتکیں دگ اَت اَنت کہ مدامی گْوش ئے وا ءُ زار اَت ، ھرکس گوں وت ءَ مانگیشتگ اَت۔
شھید ودار ءَ مدام نودربرانی سر ءَ گپ جت ما ھردیں گپ بندات کرت مئے سرھال گیشتر جنگ اَت ،مھلوک اَت ءُ شال ءِ نودربر اَت اَنت وھدے سرھال کہ نودربر بوت گڑا شھید ءَ مدام ھمے گپ جت اَنت ’’ یار من ءَ سما بیت گیشتر در سد نودربر نہ زانت کہ ما چی وانگ ءَ ایں۔ھرکس گْوش ئے دومی ءِ رند ءَ کپتگ ھرکس گْوش ایت من دیم ءَ بہ بہ آں بلے دنیگت بازینیں وت ءَ نہ زانت کہ من کئے آن ءُ من چی کرت کن آں۔انچوش سما بیت درا رد کپتگ اَنت ھرکس گْوش ئے دیم ءَ آیگ ءِ جھد ءَ اِنت۔پہ زانت وانوک من ءَ باز کم گنداگ ءَ کئیت۔نہ زان آں انوگیں نودربر پرچا چوش اَنت جنگ مئے دیم ءَ بوگ ءَ اِنت ، شال ءِ تہ ءَ بازیں نودربر کوھاں در کپتگ ، پہ مئے وشیں باندات ءَ۔شال ءِ تہ ءَ ھر روچ چست ءُ ایر بوگ ءَ اِنت بلے لھتے انگت ھچ ءَ سھی نہ اِنت۔ نہ زان آں رد کپتگ اَنت اگہ ناں وت وتی ترس ءَ ھاموش اَنت۔منی گپ ءِ مراد ایش ھم نہ اِنت کہ ھرکس بہ روت کوہ ءَ۔من ھمے گْوشگ لوٹگ ءَ آں کہ نودربر باید اِنت کہ وانگ ءِ راستیں ارزشت ءَ سرپد بہ بہ اَنت۔‘‘
منی پسو گڑا مدام ھمیش بوتگ ’’ تو راست گْوش ئے جان ، ھیر بیت شر بہ اَنت مدان مدان ءَ۔‘‘
شھید ودار ملنگ تبے اَت ، مھروانے اَت ، مدامی بچکندگ ءَ اَت۔آئی ءَ نہ زانت کہ نارزا نام ءِ چیزے ھست۔ گْوش ئے آ ھرچ شے ءَ سرپد اَت۔گوں کسانیں بالاد ءُ گوں مُدامی ءِ کندگ ءَ گندگ ءَ گْوش ئے ھچ ءَ پوہ نہ اَت، بلے ودار جان باز راستی ءَ سرپد اَت۔
شال ءِ موسم مٹان اَت اَنت مئے موکلانی وھد اتک اَنت، موکلانی وھد ءَ شال ما یل کرت ءُ دیم پہ میتگ ءَ شت ایں۔ میتگ ھما میتگ اَت نوکیں ھچ گندگ بوگ ءَ نہ اَت ، ما ھم میتگ ءِ داب ءَ روان اَت ایں ، گوں وھد ءَ۔من ءَ میتگ وش نہ بوت من شھید ءَ را ھال کرت ’’ کدی در کپ ایں گڑا ؟‘‘
’’ لھتے روچ بہ جل ھواری ءَ در کپ ایں‘‘ من ءَ گْوشت ئِے ءُ پد ءَ گْوشت ئِے ’’ من ءَ لھتے کار ھست۔ تو پہ سلامتی در کپ وتی وڑ ءَ ، من لھتے روچ ءَ پد کا آں۔‘‘
من پسو دات ’’ شر جان۔‘‘من دیم پہ شال ءَ در کپت آں۔
لھتے روچ ءَ پد من ءَ سنگتے ءَ ھال کرت ’’ ھالاں بہ دے ئے ، ودار اتگ تئی گْور ءَ اگاں ناں؟‘‘
من پسو دات ’’ ناں جان نے اتکگ اگاں آیگی بوتیں من ءَ الم ھال ئِے کرت ، ھیر اِنت زاناں؟‘‘
گْوشت ئِے ’’ نمبرے بند اِنت گِندگ ھم بوگ ءَ نہ اِنت۔‘‘
من *وانگ ءَ بوت آں ، باز جیڑ اِت وڑ وڑیں ھیال منی دیم ءَ آیان اَت۔من سر سر جنان اَت آں بلے دست ھچ ءَ رسگ ءَ نہ اَت۔نہ زانگ ءَ اَت آں کہ چی بہ کن آں، بے وسی ءَ من ءَ گور جتگ اَت۔ناں ورگ دل پیداک اَت ءُ ناں کہ واب چمانی دیم ءِ ، بس ودار جان ءِ کندگ ءَ ابید دگہ ھچ نیست اَت۔باریں کج ءَ اِنت ،نمبر ئِے وت بند کرتگ اگاں ناں دگہ مسیبتے ءَ گپتگ باریں لجوزیں دشمن ءَ چست کرتگ ، وڑ وڑیں ھیال جنگ ءَ اَت آں من، انچوش سما بوگ ءَ اَت گْوش ئے کوہ ء باتیل منی سر ءَ کپتگ ءُ نزیک ءَ کس نیست۔
*وانگ ( وا ن٘ گ٘ ۔ وانَگ ناں ) بزاں ابکہ ءُ ھیران۔
روان اِنت
