آھنیں کرد ءِ واھند کماش زاھد | ڈاکٹر ماھکان ارشد

بلوچ راجی جز ءِ بندات ءَ بہ گر داں اے جاہ ءَ آرگ ءُ پہ مھکم کنگ ءَ ھزارانی کساس ءَ مئے ورنا ، پیر، کماش، زھگ ءُ جنیناں وتی ھیشیں سرانی کربانی داتگ ءُ وشبوئیں ھاک ءِ میار بوتگ اَنت یا کہ انگت ماں پاکستان ءِ تنکیں ٹارچر سیلانی مھریں سانکلاں بستگ ءُ زوراک ءِ زورگری ءِ بگیری ءَ گھگیری کنگ ءَ اَنت۔ ھمے زیبائیں کارستانی تہ ءَ یکّے بی ایس او (آزات) ءِ راھشون ءُ گْوستگیں بنجاھی کماش زاھد اِنت کہ پریں دہ سال سرجم اِنت پاکستانی بندی جاھاں کید ءُ اشکیل اِنت۔ ریاست بہ گندئے زاھد بلوچ ءِ جسدی دْروشم ءَ بندیگ کنگ ءَ سوبین بوتگ بلے آئی ءِ لیکہ، پگر، سسا، ءُ زانشت چوش رُژن ءَ سھرا اِنت ءُ ھرچ بلوچ ءِ مجگ ءُ دل ءَ دْرپشگ ءَ اِنت ، ءُ آوانی راھشونی ءَ کنگ ءَ اِنت۔

چہ ماتی شاہ بی بی ءِ شکم ءَ ودی بوتگیں زاھد جان ءَ ماں ھزدار ءَ کسانکیں میتگے کہ پارکوہ ءِ نام ءَ زانگ بیت ھمود ءَ وتی چم پچ کرت اَنت ءُ پدا گوں وھد ءِ روانی ءَ نال، کراچی، ءُ شال ءَ سپر کرت ، وتی زانت ءُ زانش پہ دلجمیں رنگے ءَ دیم ءَ برت اَنت۔گوں دْراجیں پندے ءِ برگ ءَ آ بلوچ ورنا ءُ آ دگہ مردمانی راھشون چیئرمین بلوچ ھان جوڑ بویت۔ کماش اے میان ءَ وڑ وڑیں اڑ ءُ جنجالانی دیمپان بوتگ، آئی ءَ مرگ سک نزیک ءَ دیستگ، پاکستانی سرکار زوراکیانی نہ کٹوکیں لڑ، سنگتانی تیر سپتگیں جون، گار ءُ بیگْواھی ، تن ءُ گژن ءَ ھَوار زندمان ءِ ھمک جھل ءُ برزیانی گندگ ءَ پد ھم آئی ءَ زانتگ کہ دژمن من ءَ چست کرت ءُ کشت کنت بلے اے زاھد جان ءِ کمٹمنٹ بوتگ ، گوں وتی زمین ءُ راج ءَ کہ آئی ءِ توکل چوش باتیل ءِ کوہ ءَ مک بوتگ ءُ جزان بوتگ پہ وتی آجوئی ءِ منزل ءِ شوھاز ءَ۔

چیئرمین زاھد سکیں نرم تب ءُ زھینیں مردمے اَت۔ھردیں کہ دیواناں نشت تہ آئی ءِ تہ ءَ گوشدارگ ءِ سگ ءُ گپ کنگ ءِ ھاٹیگ ھست اَت۔ گوں ھرچ وڑیں مردماں ھم تْران اَت، کسان، مزن ، پیر ، کماش، زھگ، جنین گوں درستاں نشت ءُ آوانی ھبر ئِے گوش داشت اَنت کہ آ چی جیڑگ ءَ اَنت، چی مارگ ءَ اَنت ، وت سیاسی سرمچارے ءِ بستار ءَ دائم ماں راج ءِ میان ءَ ساڑی اَت ءُ وتی مردماں شون دیگ ءَ اَت کہ پاکستان ءِ وڑیں زورگیرے مروچی مئے سر ءَ اتکگ ءُ ڈل اِنت، مئے زر ءُ مادناں لٹ ءُ پل کنگ ، مردماں چست کنگ ءُ آوانی ژانگولیں کنٹاں دور دیگ ءَ اِنت، مئے زبان ، دومان، ربیدگ، بلوچی میاراں پادمال کنگ ءُ گار کنگ ءَ اِنت گڑا اے وڑیں جاوراں مئے شُمئے کلانی زمہ واری ھمیش بیت کہ ما کل گوں تپاکی ءَ پاد بہ یا این ءُ تولگیں دژمن ءَ اَچ وتی کوہ ءُ کیلگاں در بہ کن ایں۔

اے لیکہ دژمن ءَ را دوست نہ بوت پمیشکا آئی ءَ زاھد جان گوں اسد بلوچ ءِ ھمراھی ءَ ماں 18 مارچ 2014 ءَ چہ شال ءَ زورانسری گار ءُ بیگْواہ کرت داں روچ ء مروچی آ گوں پاکستانی مھترھند ( ریاست ) ءِ مھریں زمزیلاں بستگ ءُ زندانی اِنت ، بلے!

داں آزات اِنت تئ درد ء وتن
زندان ءِ تہ ءَ زندان پرش اَنت

آشوبی لیکہ ءِ منوگریں راھدربر کماش زاھد دائم گوں کتاباں گیروشگ بوتگ، سیاسی ءُ زانشی گردانک (سرکل) ئِے اڈ داتگ ۔پہ نودربراں، وانگی چاگردے ٹاھینگ ءَ بوتگ۔چوناھا آئی ءِ ھیال اوں ھمے بوتگ کہ ابید ءِ وانگ ءُ زانگ ءَ راجی جز دیمروئی کرت نہ کنت اگاں ما اے جز ءَ مھکم کنگ لوٹ ایں گڑا اے المی اِنت کہ ما سائنسی ءُ تجربتی زانت ءِ بُنیات ءَ وتی کاراں بہ جزین ایں دانکہ نوکیں دور ءِ لوٹ اوں سرجم ءُ برجم بہ بہ اَنت۔ کماش جاھے وتی گلگدارے ءِ تہ ءَ پہ سنگتاں کلوہ دنت کہ ’’ آ بہ وان اَنت؛ لبزانک بہ وان اَنت، بن دپتر بہ وان اَنت، شاھزانتی بہ وان اَنت، گڑا آ جھد ءَ را شریں وڑے ءَ سرپد ءُ گوں داشت ءُ یکشلی ءَ ھمراہ بوت کن اَنت، آوانی تہ ءَ کربانی ءِ جزبگ گیشتر بوت کنت۔ ایوک کتاب ءَ اچ وت ءَ دور مہ کن اَنت۔ کتاب اگاں چہ آواں دور بہ بیت گڑا آ نزور بہ اَنت، ارزانی ءَ گار بوت کن اَنت۔ اگاں لیکہ ءَ زندگ دارگ لوٹ اَنت گُڑا آوانی سنگت کتاب بہ بہ اَنت۔‘‘

چیئرمین زاھد چہ نشہ ءُ آ دگہ چاگردی سلکاریاں پاک ءُ پلگاریں انسانے۔آئی ءَ وتی سنگت ءُ باسک مدام ھمے درس داتگ اَنت کہ چہ نشہ ءِ وڑیں سلکاریاں وت ءَ بہ پھریز اِت۔ آئی ءِ گْوشتنے سکا نامدار بوتگ کہ ھر وھد آئی ءَ ورنائیں نودربرے پہ سگریٹ کشگ ءَ دیستگ گڑا گْوشتگ ئِے کہ ’’ گھتر نہ اِنت تو ھمے سگریٹ ءِ زراں وتی جان دْراھی ءِ زوال کنگ ءِ جاہ ءَ ’’ توار روتاکے ‘‘ بھا بہ زور ئے ءُ چہ وتی کش ءُ کرے جاوراں آژنا بہ بہ ئے؟ “ مروچی دژمن ءَ بلوچستان ءِ ھر نیمگ ءَ شپک رودینتگ اَنت دانکہ ورنا اے ویل ءِ تہ ءَ بہ کپ اَنت ءُ راجی آجوئی جُز ءِ بھر جوڑ بوت مہ کن اَنت ءُ بلوچ زْرمبشت چک پْروش بہ بیت۔ بلوچستان ءَ چوشیں ھند نیست کہ ترا نشہ آماچیں مردم دست مہ کپ ایت۔ اے شوربندی پاکستان ءِ نرمیں تاگت (soft power) ءِ تہ ہ ءَ مان اِنت کہ بلوچ انچیں رنگے ءَ کُشگی اِنت کہ آئی ءَ ھچ وڑ ءَ سما مہ بیت۔ بلے بیست ءُ یکمی کرن ءِ بلوچ ءَ را شیوار بوگی اِنت زورگیریں مھترھند ءِ ھرچ وڑیں ھنر ءُ چال ءِ سر ءَ ، ءُ آئی ءِ ھرچ وڑیں مندرساز اتگیں کار رد کنگی اِنت ءُ کلیٹیو جھدے ءِ بھر بوگی اِنت دانکہ مئے مروچیگیں کار باندات ءِ وشھالی ءِ مانزمان بہ بہ اَنت۔

زاھِد جان ھما کارستانی لڑ ءَ ھَوار اِنت کہ آواں پہ بلوچ ءِ ادارھانی دیمروئی ءَ ناں ایوک وت کار کرتگ بلکیں چہ گپچل ءُ تنگیں (crisis) جاوراں کش اتگ اَنت ءُ پہ مھکم کنگ ءَ پہ بے ملیں کربانی داتگ۔ گچینی بی ایس او کہ چہ بندات ءَ پْروشت ءُ پْروش ءِ شکار بْوان ءُ آیاں بوتگ پہ ایشی ءِ ’’اسٹرکچر‘‘ ءِ توانا کنگ ءُ گیشینگ ءَ کماش ءِ کِرد گوں وتی ھمراھاں دائم ماں راجدپتر ءَ ساڑاھگ ءُ یات کنگ بیت۔

مروچی مئے سک باز سنگت ءُ راھشون مئے نیام ءَ ساڑی نہ اَنت بلے آوانی کرتگیں کار ءُ لیکہ پدر ءُ تچک اَنت ، مئے دیم ءَ۔ نوں اے گْرانیں بار مئے کوپگانی سر ءَ اِنت کہ ما چنکدر ایشی ءِ دیم پہ منزل ءَ جزینگ ءَ سوبین بہ این ءُ گوں وتی پیش کپتگیں سنگتانی کربانیاں انساپ کرت کن ایں۔ اگاں ما ھچ نہ کرت ھمے وڑ گوں تماشا چارگ ءَ وت ءَ مشگول کرت گڑا اے پشومانی مئے راجی ھستانکی ءِ ھلاسی ءِ مانزمان بوت کنت، باند ءَ نا پہ ما زمین پشت کپ ایت نیکہ زبان، دومان ءُ پجار۔ گڑا شر ءُ گھتر ھمیش اِنت کہ ما درسیں بلوچ یک تلوے ءِ سر ءَ بہ اوشت ایں ھستیں راجی آجوئی جز ءِ بھر بہ بہ این ءُ وتی وس ءُ واک ءِ بستار ءَ کار بہ کن ایں دانکہ ما یک آپسرے ءَ سر بہ بہ این ءُ مجانی میان ءَ گاریں منزل ءَ بہ شوھاز ایں۔

بلے اے مئے ایمان اِنت روچے ناں روچے ما دوبر وتی راجی آجوئی ءَ موکگ ءُ وتی پجار ءَ ماں جھان ءِ دلبند ءَ منارینگ ءَ سوبمند بہ ایں۔ پہ ایشی ءَ مارا چونیں ھم نھادے دیگی بہ بیت ما جاڑیگ ایں۔

ھما چاگرد کہ آھانی تہ ءَ پدا اھمد، گلام مھمد، زاکر ، کریمہ ، کمبر، منان ءُ زاھدجان ءِ وڑیں راھشون ودی بہ بہ اَنت گڑا آواں ھِچ وڑیں جھان ءِ تاگت ایردست ءُ وتی کالونی جوڑ کرت نہ کنت۔ مروچی بلوچ راجمان ءَ اے بے بھائیں ھستیاں بدنے بکشاتگ کہ ھمیشی ءِ وسیلہ ءَ سرجمیں چاگرد ساہ زورگ ءَ اِنت ءُ کاروان گردش (حرکت) کنان ءَ گام جنگ ءَ اِنت۔