تپاکی | میرک

مئے میتگ ءَ پنچ برات ھست اَت ، ھزگاریں مردم ءُ ھستومند اَت اَنت۔اے پنچیں براتاں گوں یک دومی ءَ ساہ بار کرتگ اَت۔گوں تپاکی ءُ یک مشتی ءَ اے نامدار بوت اَنت۔ مال ءُ مڈی اش ھم ھست اَت ، مردماں دیست کہ اے روچ پہ روچ دیمروئی کنگ ءَ اَنت۔وش نیتکاں وش نہ بوت ،آئی ءَ پندل کرت کہ چوں ایشاں چہ یک دومی ءَ بہ سند ایں۔

براتانی کماش کستریں براس اَت لوگ ءِ زمہ واری ، کار ءُ بار ءِ چار ءُ گزار درس کستریں برات ءِ دست ءَ اَت اَنت آدگہ براتاں وتی زمیناں کار کرت۔کستریں برات ءَ زمین کار نہ کرت آ دگہ کاراں دست گٹ اَت۔ وھد روان اَت۔یک روچے کستریں برات ءَ چہ نال ءِ بازارا پہ وت ءَ گاڑی یے زرت ۔آدگہ برات گل بوت اَنت کہ برات ءَ پہ ما گاڑی یے گپتگ۔آیاں چوش نہ زانت کہ ھمے یکیں گاڑی مارا جتا کنت۔دومی روچ ءَ برات گاڑی ءَ سوار بوت دیم پہ وتی کاراں شت۔

آئی ءِ پشت کنگ ءَ پد نوجوانے آ دگہ براتانی گْور ءَ شت ءُ گْوشت ئِے ’’ شما وت ءَ را بہ چار اِت چون وار ءُ بزگ اِت ، سرجیں روچ ءَ کار ءَ اِت آ وت دگہ ھچ نہ کنت ، نوکیں گد ئِے جان ءَ اِنت ءُ سرجیں روچ ءَ گرد ایت۔ شمئے زھگان ءَ یک شریں چیز ے نیست۔ شمئے برات ءَ شمارا وتی ایردست کرتگ۔نوں برات ءَ وتی مستر مہ کن اِت اگاں شما کارداری ءُ ایردستی اوپار کن اِت گڑا توار مہ کن اِت، وشیں من نی رو آں، اے شور شمئے جند ءِ دست ءَ اِنت۔‘‘

وھدے براس شام ءَ اتک ، دیست ئِے مروچی ءِ براسانی مورک مج اتگ گڑا جست ئِے کرت ’’ ھاں لالا شما! مروچی دگہ وڑ اِت۔‘‘

گڑا براتے ءَ درائینت ’’ مارا دور ءَ بہ کن تو مارا وتی کاردار ءُ ایردست جوڑ کرتگ ، ما سرجیں روچ ءَ کار کن این ءُ تو گردگ ئے۔‘‘ چہ ھمد ءَ براتانی دلچلی بندات بوت اَنت۔ براس سجہ گوں یک دومی ءَ بد ءُ بدواہ جوڑ بوت اَنت ۔آیانی میان ءَ ھر روچ کوکار ءُ جنگ اَت ۔گڈ آیاں وتی مال ءُ مڈی وت ماں وت بھر ءُ بانگ کرت اَنت۔ چہ ایشی ءَ پد براسانی نام ءُ توار گار بوت ۔ آیانی زمین ءُ جاھیداد دگراں دستیگ کرت اَنت۔

منی اے نبشتانک ءِ مُول ایش اِنت کہ اگاں تو تپاک ءُ یکجاہ ئے ترا کس پروش دات نہ کنت، مروچی ما بہ چار ایں۔ جھان ءِ تہ ءَ کجام راج کہ یک جاہ ، یک مشت ءُ یک توار بوتگ۔ آ راج کس ءَ پروش دات نہ کرتگ۔ تی چک پروش بیگ تئی ناتپاکی اِنت۔ مروچی من ھمے گوشگ لوٹ آں کہ گوں یک جاہ ءُ یک مشتے ءَ ما الم وتی دژمن ءَ پروش دے ایں، مئے تپاکی مئے آجوئی ءِ مانزمان اِنت۔