ما ءُ شما درست سرپد ایں کہ سرکاری وانگجاھاں وانگ نیستی ءِ برابر اِنت یکے وَ ایش اِنت کہ سرکار آسراتی(سہولت) نہ دنت اگاں کمو باز دنت گڑا دیم ءِ مردم وت ماں وت بھر ءُ بانگ اش کن انت ءُ وانگجاھاں سر نہ بہ اَنت، منی کرا مناک ھست کہ مئے میتگ ءِ وانگجاہ ءِ کرسی ءُ ٹیبل کے ءَ برتگ اَنت بلے ھچ گْوشت نہ کن آں، کسی نام ءَ گپت نہ کن آں، پرچا کہ اگاں گپ بہ کن آں گڑا مردم اے جیڑہ ءَ زاتی زور اَنت ءُ گوں سرجمیں کھول ءَ دلگران بہ اَنت پرچا کہ کرسی ءُ ٹیبلانی بروک مئے وتی مردم اَنت.
بلوچستان ءِ کنڈ کنڈ ءِ وانگجاھانی ھمے ھال اِنت چوش کہ من گْریشگ ءِ جاھمنندے آں، من گْریشگ ءِ ھمک میتگ ءِ وانگجاھانی ھال ءَ سرپد آں۔ گْریشگ ءِ تہ ءَ لھتے جاگاہ ھست آ اود ءَ وانگجاہ نیست اگاں وانگجاہ ھست گڑا وانینوک بزانکہ استاد نیست اگاں استاد ھست گڑا وتی کرد ءَ پیلو نہ کن اَنت بزانکہ ڈیوٹی نہ دے اَنت، ءُ دگہ لھتے انچیں جاگہ ھست سرکار ءَ وانگجاہ ءِ بلڈنگ داتگ ، بجٹ اوں پاس بوتگ بلے انگت ءَ بلڈنگ نہ بستگ اَنت یا کمیں دیوال بستگ ءُ پد ءَ زر وارتگ انت۔بلڈنگ کپی ءُ چونڈی اش کرتگ اَنت بلے کس ءَ چوشیں ھمت نیست کہ ٹیکہ دار ءَ جُست بہ کنت واجہ اے زر کج ءَ شت اَنت ءُ بلڈنگ انگت ءَ سرجم نہ اِنت بلےچوشیں مردم نیست کہ اے جست ءَ بہ کنت پرچا کہ ٹیکہ دار وتی ھندانی مردم اَنت، دِلگران بہ اَنت یا ایشی ءَ وتی زاتی جیڑہ جوڑ کن اَنت۔
ھما میتگاں کہ وانگجاہ نیست گڑا آ میتگانی زھگ پند ءَ دور دگہ میتگانی وانگجاھاں رو اَنت بلے روگ ءَ چہ پائدگ؟ آ اود ءِ استاد اوں چہ وانینگ ءَ تتکگ اَنت ءُ پہ وت کاروبار کنگ ءَ اَنت یاکہ دگہ شھر ءُ بازاراں شتگ اَنت۔وتی زھگاں ماں شریں وانگجاھاں وانینگ ءَ اَنت، آھاں راج ءِ پروا نہ اِنت ، بس پہ وتی زھگانی باندات ءَ جیڑ اَنت آ چو نہ زان اَنت کہ اے زھگ اوں کسے ءِ باندات اَنت۔
بلکیں یک ءُ دو ایماندار یا راج دوستیں استاد دست کپ اِیت کہ وتی کرد ءَ پیلو کنگ ءَ اَنت بلے گیشریں استاد وانگجاھاں نہ یا اَنت ءُ شھراں شتگ اَنت یا و دگہ کاروبار کنگ ءَ اَنت۔ اگاں درستیں استاد وتی کرد ءَ پیلو بہ کن اَنت ءُ بلکیں وتی زھگانی ناں پہ راج ءِ باندات ءَ بہ جیڑ اَنت ءُ وانگجاھاں وتی میتگانی زھگاں بہ وانین اَنت گُڑّا راج ءِ باندات رُژناہ بیت ءُ راج دیمروئی کنت بلے چوشیں سما ءُ سسا کج اِنت؟
ما اوں گوں وتی نابودی ءَ کسانیں جھدے کرت ھما کہ اُستاد وانگجاھاں ساڑی نہ اَنت ، آیانی بارہ ءَ برز ءَ سروگاں سھی کرت اَنت بلے ھِچ پہ ھچ ، انگت مئے بازیں میتگانی نودربر چہ وانگ ءَ زبھر اَنت۔
ھمے وانگجاھانی استاد در ءُ دوریں نہ اَنت بلکیں ھمے کش ءُ کرانی مردم اَنت، مئے وتی سیاد ءُ ازیز بہ اَنت بلے انگت ایشاں ءَ پہ میتگ ءِ زھگاں بزگ اوں نہ کنت کہ اے کودکیں زھگ چہ دور دگہ میتگاں پند ءَ کاینت کہ ما ایشاں یک ساھتے درس بہ دے اِیں کہ مئے راج ءِ باندات اَنت۔
من ءُ منی دِگہ بازیں سنگتاں کسانیں جھدے کرت، گْریشگ ءِ درستیں وانگجاھانی رپورٹ یکجاہ کرت اَنت برز ءَ دیم دات اَنت ، چاگردی رسانکدر (سوشل میڈیا) ءَ باوست اوں کرت بلے ھچ پیرے نے اتک۔
مئے وتی میتگ (دَمب، نوکاباد) ءِ وانگجاہ ءِ استاد اوں وانگجاہ ءَ نیئت ءُ نہ وانین اِیت باز رند ءَ میتگ ءِ مردماں پون کرتگ ءُ گْوشتگ پرچا وانگجاہ ءَ نہ یا ئے ’ ھو ‘ کنت ءُ پد ءَ وانگجاہ ءَ نیئت۔
ما اگاں استاد ءِ نام ءَ چاگردی رسانکدر ءَ بہ گر ایں یا ھلاپ ءَ دو گپ نبشتہ بہ کن ایں گڑا استاد مئے کھول ءَ پون کنت مارا بیھار دنت ءُ ھاموش کنگ ءِ جھد ءَ کنت ،
بکے ما باز دیر اِنت ھاموش بوتگ اِیں ، ھچ پائدگ نہ رس اِتگ نوں مارا ھاموش بوگی نہ اِنت ءُ یکشل ءَ جُھد کنگی اِنت پہ وتی راج ءِ بانداتاں۔
