»»» نوزدھمی ءُ آ دگہ بھراں ٹیلی گرام ءَ بہ وان اِت :
شپ نھنگام اَت وھدے کہ جنگیان گوں وتی ھمراھاں کیچ ءِ ماڑی ءِ دربند ءِ دپ ءَ رس اِت گڑا ماڑی ءِ پھریزوکیں سپاھیگے ءَ جست کرت’’ شُما چونیں مردم اِت ؟ ‘‘
جنگیان ءَ پسہ دات ’’ من جنگیان آں ، وزیر انام ءِ زھگ آں ۔ یکے گزو اِنت ءُ دومی نیکو اِنت۔‘‘
سپاھی ءَ گْوشت ’’ شُمئے ھمراھی ءَ شھزادگ گون بوتگ ، شھزادگ کج اِنت ؟ ‘‘
جنگیان ’’شھزادگ کمو تپ ءَ گپتگ اَت ، آئی ءَ بانک ءِ ڈن ءَ میران ءِ گْور ءَ داشتگ باند ءَ سھب ءَ کئیت اِنت۔‘‘
سپاھیگاں دربند پچ کرت ، جنگیان گوں وتی ھمراھاں تہ ءَ پتر اِت ءُ تچک ءَ وتی گس ءَ شت ، نیکو ءَ گْوشت ’’ جنگیان تو گس ءَ پرچا آتکگ ۓ ؟ مارا بادشاہ دزگیر کنگی اَت۔‘‘
جنگیان ’’ اے کار باند ءَ روچ ءَ کنگی اِنت۔‘‘
نیکو ’’ انو پرچا بوت نہ کنت ؟ ‘‘
جنگیان ’’ انو سک باز کار ھراب بوت کنت۔‘‘
گزّو ءَ گْوشت ’’ نیکو وپس من سک ژند آں۔‘‘
جنگیان ءَ گْوشت ’’ شما وپس اِت من ھم رو آں ، تچک بہ آں ۔‘‘ جنگیان پاد آتک ءُ شت ، وتی تھت ءِ سر ءَ وپت ءُ واب کپت۔
روچ گوں مولمی برانزاں چہ رودرآتک ءَ ٹک دیان اَت ۔ تلیان ءَ بز دوشتگ اَت اَنت ءُ شیراں درپانی تہ ءَ کنگ ءَ اَت ۔ شلی چل ءِ تہ ءَ نشتگ اَت ، ازگند ءُ شیراں لھڑ دیَگ ءَ اَت ۔ بشام پاد آتکگ اَت ءُ دیم پہ کور ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اَت۔ شھزادگ آگاہ اَت، آ پاد آتک ءُ وتی اپس ءِ نیمگ ءَ شت۔ آئی ءَ اپس ءِ پیشانی چک اِت ءُ اپس ءِ گردن ءُ بڈ ءِ سر ءَ دست وتی مرزان کرت اَنت ۔ شلی ءَ ازگند ءِ کوپے ءِ تہ ءَ کرت اَنت ءُ کوپے زرت ءُ کاپر ءِ نیمگ ءَ شت۔شلی ءَ شھزادگ توار کرت ’’ رودان بہ یا وتی درماناں بہ ور‘‘
شھزادگ ’’ شر من پیداک آں ۔‘‘ ، شھزادگ چہ اپس ءِ گْور ءَ واتر بوت ءُ آتک تھت ءِ سر ءَ نشت ، کوپے زرت ءُ ازگند ئِے نوش اِت اَنت ۔
شَلی پَد ءَ چُلّ ءِ نیمَگ ءَ واتر بوت ۔ آئی ءَ آرت تر کرت ءُ نگنے پتک ۔ بشام چہ کور ءَ واتر بوتگ اَت ءُ پیداک اَت۔ آ آتک ءُ آئی ءَ شلی توار کرت ’’ شلو پہ من نگنے پچ کہ من نوں رَمَگ ءَ چارینگ ءَ بَر آں۔‘‘
شلی ’’ ابا نگن پتکگ تیار اِنت۔‘‘
بشام ’’ شریں زھگ۔‘‘
بشام ءَ پیمازی بنے ، ناہ ءُ نگن وتی چادر ءِ لمب ءَ بست ءُ رمگے سر دیان کرت ءُ چارینگ ءَ برت ئِے۔ سومری ءِ برات کنر چہ وتی گِس بوتگ اَت ءُ دیم پہ ارشین ءَ پیداک اَت۔ آ آتک ءُ آئی ءَ شھزادگ دْروت ءُ دراھبات کرت۔ وش آتک ءُ دراھباتی ءَ پد کنر ءَ گوں شھزادگ ءَ گْوشت ’’ منی نام کنر اِنت من سومری ءِ برات آں ھمائی ءَ من ءَ پہ تو دیم ءَ داتگ۔ پہ من اگاں ترا کار ھست تو گْوشت کن ۓ۔‘‘
شھزادگ’’ ھو من ءَ کار باز ھست۔ ترا کلانچ ءَ سردار کلمت ءِ گْور ءَ روگی اِنت۔سردار کلمت ءَ بہ گْوش بادشاہ آلی ءِ زھگ ارشین ءَ گْوشتگ کہ کیچ گرانیں ساھتے ءَ گپتگ من ءَ پنجاہ سپاھیگ درکار اِنت۔ اے سپاھیگاں جیھند ءِ سروکی ءَ دیم دۓ ۔ تو ھم جیھند ءِ ھمراھی ءَ بہ یا گوں ۔ تو منی سوار بہ ئے ، بہ رو ۔ اپس ءَ کہ جیھند گند ایت گڑا آ وت سرپد بیت ۔ سئے یا چار روچ ءِ تہ ءَ شمارا آیگی اِنت ۔ اپس منی شدیک اِنت، کاہ ءُ آپے بہ دۓ گوں۔‘‘
کنر ’’ من زوت کا آں ، شر گڑا من ءَ نوں موکل بہ دۓ ، من نوں رو آں۔‘‘
شھزادگ ءَ کنر گلاش کرت ءُ گْوشت ’’ ھاوند تئی پشت ءُ پناہ اِنت۔‘‘
کنر ءَ اپس پچ کرت ءُ وتی گس ءَ شت، اپس ئِے کاہ ءُ آپ دات ءُ دیم پہ کلانچ ءَ راھادگ بوت ۔نیلگ ءِ مردم اجکہ اَت اَنت کہ کنر مروچی اپس ءَ سوار اِنت ۔
جنگیان ھم چہ واب ءَ پاد آتکگ اَت۔آ گوں گزو ءُ نیکو ءَ گپ ءُ تران کنگ ءَ اَت ۔ نیکو ءَ گوں جنگیان گْوشت ’’ دوشی چی ءَ تو وتی کار نہ کرت۔‘‘
جنگیان ’’ دوشی من سردار ر گت ءِ مردم نہ دیست اَنت بلے آ دوشی آتکگ ءُ ھمد ءَ اَنت، لئیب نوں وش بیت۔‘‘
گزو ’’ ھاھاھا تو انچوش گْوش ۓ جنگیان ، وشیں لیبے بیت؟ ‘‘
جنگیان ’’ ھاھاھا ، وشیں لئیبے بیت نوں پاد ءَ ۓ رو ایں۔‘‘
جنگیان ءَ گزو ءُ نیکو وتی ھمراہ کرت اَنت ، دیم پہ بادشاہ ءِ نیمگ ءَ راھادگ بوت ۔
بادشاہ نشتگ ءُ سبارگ کنگ ءَ اَت، جنگیان ھم آتک ءُ رس اِت آئی ءَ بادشاہ دْروت ءُ دراھبات کرت ۔بادشاہ اجکہ بوت جنگیان آتکگ ءُ ھمد ءَ اِنت شھزادگ در ءَ نہ بیت ، بادشاہ آلی ءَ درائینت ’’ شُما کدی آتکگ اِت ؟ ‘‘
جنگیان ’’ ما دوشی آتکگ ایں۔‘‘
بادشاہ آلی ’’ گڑا شھزادگ کج اِنت ؟ ‘‘
جنگیان ءَ کارچ چہ وتی لانک ءَ کش اِت ءُ بادشاہ ءِ گردن ءِ سر ءَ داشت ءُ گْوشت ’’ شھزادگ ما کشتگ ءُ آئی ءِ جون کوھی رستراں وارتگ ۔‘‘
گوں اے گپ ءِ اِش کنگ ءَ بادشاہ ءِ ھاٹیگ ھلاس بوت ، آئی ءِ چماں ارس اولمب بوت اَنت۔جنگیان ءَ گوں گزو ءَ گْوشت ’’ زوت کن بہ رو مردماں بہ یار نوں کیچ مئے دست ءَ اِنت ۔سردار جاڑو ءَ ھم دزگیر کن اِت گوں۔‘‘
گزّو اپس ءَ سوار بوت ءُ شُت ۔ جنگیان ءُ نیکو ءَ بادشاہ ءِ دست پشت ءَ بست اَنت ، بادشاہ ءَ گوں جنگیان ءَ گْوشت ’’ انام ءِ زھگ! تئی گوں شھزادگ چی دژمنی بوتگ کہ تو کشتگ ءُ جنگل ءَ داتگ ؟ ‘‘
جنگیان ’’ ناکو تو چونیں بادشاھے ۓ ؟ ترا وَ بوش ءِ جند نیست تو و دنیگت دھگ ءُ ھوتان ءِ کشوک ھم در نہ گپتک اَنت۔‘‘
بادشاہ آلی ’’ من ءَ اے گمان ءَ نہ بوتگ کہ منی جند ءِ برات منی پشت ءَ کاٹار جنت۔‘‘
جنگیان ’’ ناکو! ترا بادشاھی نوں بس اِنت۔نوں انام بلے ماکان ءِ بادشاہ بیت۔‘‘
بادشاہ آلی ’’ تو ھوتان ءُ دھگ چی ءَ کشتگ اَنت ؟ ‘‘
جنگیان’’ دھگ من پمیشکا کشت کہ جاڑو ءَ من ءَ شانتل ءِ سانگ نہ دات ءُ ھوتان پمیشکا کہ آئی ءَ ھموران ءِ لشکر شکست دات۔ من گوں بلشار ءَ سوداے جتگ اَت بلے ھوتان ءَ مئے سودا گرک کرت۔ اگاں پد ءَ ھم من ھوتان مہ کشتیں گڑا آ تئی رکینگ ءَ اِے وھدی لشکرے تیار کنگ ءَ اَت۔‘‘
گزّو گوں سردار رگت ءِ مردمانی ھمراھی ءَ سردار جاڑو ءِ گِس ءَ پتر اِت ءُ جاڑو ئِے دزگیر کرت۔ آیاں سردار جاڑو ءِ دست بست اَنت دیم پہ بادشاہ ءِ ماڑی ءَ راھادگ بوت اَنت ۔ مردم اجکہ اَت اَنت کہ سردار جاڑو ءِ دست پرچا بستگ اَنت ءُ چی بوگ ءَ اِنت۔گزو ءَ وھدے مردمانی اجکھی دیست گڑا آ ھمے جار ءَ جنان بوت کہ آلی ءِ بادشاھی ھلاس اِنت ءُ شھزادگ ارشین ھم مرتگ نوں ماکان ءِ بادشاہ وزیر انام اِنت۔ ماکان ءِ سپاھی وتی سلاھاں چگل بہ دۓ اَنت اگاں ناں گڑا سردار جاڑو ءُ آلی ما دزگیر کرتگ اَنت گڑا ما ایشاناں کش ایں۔ماڑی ءِ پھریزوکیں سپاھیاں وتی سلاہ چگل دات اَنت ۔ جنگیان ءِ مردم ماڑی ءِ سنگرانی سر ءَ نندان بوت اَنت ۔ سردار جاڑو ءُ بادشاہ آلی یک کوٹی یے ءِ تہ ءَ بند کنگ بوت اَنت ۔وزیر انام ماکان ءِ نوکیں بادشاہ بوت۔ انام گل ءَ بال اَت کہ نوں آئی ءِ بادشاھی ءَ کس پچ گپت نہ کنت ۔
دو روچ ءَ پد انام ءَ کیچ ءِ باپاری ، شوانگ ، استا ءُ دھکان لوٹائینت اَنت ۔ دھکاناں ھمے گْوشگ بوت کہ اگاں یک دھکانے پنجاہ پات من ایت گڑا پنجاہ پات ءِ تہ ءَ دہ پات ناہ بادشاہ ءِ امبار ءَ سر بہ کنت ۔ اگاں یک دھکانے پنجاہ سیر دان ءِ کار ءَ کنت گڑا پنجاہ سیر ءِ تہ ءَ دہ بادشاہ ءِ بیت ۔ شوانگاناں گْوشگ بوت کہ اگاں یک شوانگے ءِ سد پس اَنت گڑا سال ءِ سر ءَ بیست بادشاہ ءِ بیت۔ سد گوکانی تہ ءَ سالے پنچ گوک ءُ دہ اشتر ءِ تہ ءَ سالے سئے اوشتر بادشاہ ءِ بیت ۔
باپاریاں گْوشگ بوت کہ ھر چیزے کہ باپاری بھا کن اَنت نیم چارک بادشاہ ءِ بیت۔استایاں گْوشگ بوت سالے دو زھم دو تیر کمان ءُ دہ تیر جوڑ بہ کن اَنت ءُ بادشاہ ءِ امبار ءَ ایر بہ کن اَنت۔ آسن چہ بادشاہ ءِ نیمگ ءَ وت دییگ بیت۔ھر کس کہ اے پرمان ءَ نہ من ایت گڑا آ پاھو ءَ درنجگ بیت۔کیچ ءِ مردم تُرس ءِ آماچ اَت اَنت۔ اِے چونیں نواھگے کیچ ءِ سر ءَ آتک ۔کیچ ءِ مردم انام ءِ تب ءُ ڈول ءَ سرپد اَت اَنت ۔ آیانی امیت ھم ھلاس اَت ۔ھوتان ءُ شھزادگ کُشگ بوتگ اَت اَنت ۔ جاڑو بندیگ اَت ۔ دیوان ءِ تہ ءَ کماش ھنشگ ھم نشتگ اَت آئی ءَ گوں مردماں گْوشت ’’ انام پہ دو روچ ءَ بادشاہ اِنت بہ ھل اِت وتی دل ءَ وش کنت۔‘‘
اے گپ انام ءَ ھم اِش کرت آ اِے ھم سرپد اَت کہ کماش ھنشگ ءِ گپ گیشتر راست بوتگ اَنت انام ھیدے سٹ اِت ءُ آئی ءِ دستاں درھگ بنا کرت ۔ جنگیان ءَ سپاھیاناں پرمان دات کماش ءَ بِہ گر اِت بندی کن اِت ۔سپاھیاں کماش ھنشگ گپت ءُ زندانی کرت۔جنگیان ءَ دیوان ءِ ھلاسی ءِ جار جت ۔ مردم چہ دیوان ءَ پاد آتک اَنت وتی گسانی نیمگ ءَ راھادگ بوت اَنت ۔بازینے ھمے جیڑان ءُ روان اَت کہ کماش ھنشگ ءَ باریں وابے دیستگ یا پالے جتگ ؟ انام چتور دو روچی بادشاھے بیت ؟
» روان اِنت
