من شمارا لھتے گپ گْوشگ لوٹ آں ۔۔۔۔ من ءَ پھل کن اِت، من شمئے نودربرے آں ، اے جاہ ءَ و نہ رس اتگ آں کہ شمارا گپے بہ گْوش آں سوجے بہ دے آں۔ بلے مروچی من لاچار آں کہ شمارا بہ گْوش آں۔سری گپ ایش اِنت شما سلیں کارے کرتگ من نہ زان آں چی ءَ شما چوش کرتگ یکے شما ھردو ماسٹر اِت ، سرپدی ئیں مردم اِت بلے شمئے ھوش ءَ ھچ کار نہ کرتگ۔
اگاں شمارا سما ءُ سار ءَ دیم داتگ اَت شما چہ وت مستریں مردمے را جست بہ کرتیں، چہ اے کار ءِ کنگ ءَ ساری بہ جیڑ اتیں، اے کسانیں گپ ءِ نہ اِنت،مڑا ءُ منگہ ءِ گپ اِنت مارا شمئے سر ءَ چوشیں اوست نہ بیتگ کہ شما چوشیں کار کن اِیت ما گْوشتگ اَت ءَ شما مئِے استاد اِت۔
بِلّے مروچی ما ھمے مار اتگ کہ شما استاد گْوشگ نہ کرز اِت ما ناھودگی وت ءَ گنوک کرتگ اَت کہ مارا استاد ھست ، ما نہ زانتگ اَت کہ استادانی کار ایش اِنت اگاں ما پیسر ءَ بہ زانتیں کہ شمئے کار ایش اِنت ما چہ شما وت ءَ دیر داشتگ اَت۔
مروچی مردم پہ وتی لج ءَ مرگ ءَ اَنت آ گنوک نہ اَنت کہ وتی ساہ ءَ نْدر کنگ ءَ اَنت، آ وان ءَ شمئے کچ ءَ زر ءُ مال ھست کہ وتی لوگ ءِ توک ءَ بہ نند ءُ بہ ور اَنت بلے آواں شمئے وڑیں سنچ ءُ سما نہ داشتگ ءُ نہ نشتگ اَنت۔ شما کمو دیرچاری ءُ زانگ بہ کرتیں ، کسان سالیں جنکے دزگ ءُ گوں شست سالیں مردمے ءَ نکاہ دیگ بوت۔
پیش ءِ مردماں گْوشتگ اَت کہ جنین بلوچ ءِ ننگ ءُ مڑا اِنت۔ اے تئی زھگ بوتگ پس گوں زھگ ءَ نکاہ کرت نہ کنت، بلوچاں گْوشتگ تو کہ گسے ءَ نان ور ئے گڑا آ اود ءَ پیشاپ مہ کن ، مروچی من گندگ ءَ آں کہ یونس ءَ ھمے وڑ کرتگ بلوچانی دود ءُ ربیدگ لگتمال کرتگ اَنت۔
یک وار ءُ گریبیں مردمے ءِ سر ءَ زوراکی کنگ بوتگ، کسانیں گوگایے دزگ ءَ ترا لجّ نہ کنت، مروچی ھپت روچ اِنت کہ تو آ را گار ءُ بیگواہ کرتگ باریں آئی ءِ ھال چی اِنت؟؟
تو بہ رو ، آئی ءِ بزگیں مات ءِ ھال ءَ بہ گر چون اِنت ، ناں آپ وارت ءُ ناں ناں۔ ھپت روچ اِنت کہ چوش اگول ءَ پہ وتی تپلیں زھگ ءِ شوھاز ءَ تچگ ءَ اِنت۔ یکے ءِ پسے داں ھپت روچ ءَ گار بِہ بیت آ پریشان بیت کہ باریں منی پس چون بوت۔یونس ءُ گنی ءَ مردمے دزاتگ ءُ بے سما اَنت۔
آئی ءِ مات ءِ گٹ ھشک اِنت کہ من ک کجام گْور ءَ بہ رو آں؟
مئِے واجہ ءُ ماسٹرانی کار ایش اَنت گڑا مئے مردم چہ کج ءَ شر بہ اَنت ؟
