شھید اکتر پنام ء سپر | زینل

منی وتن ھما زیب دار ءُ مال ءُ ملکتانی وتن اِنت کہ دری ملکانی چم منی ماتیں وتن ءِ زیبائی ءُ مڈیاں سک اَنت ، منی وتن ھما مھروانیں راجے ءِ وتن اِنت کہ شپے شام شپے ھم شام ءَ وپس ایت بلے وتی سرزمین ءَ یل نہ کنت ءُ دری واکانی نیمگ ءَ چم ئِے سک نہ داتگ اَنت ، منی وتنھما زر پھاز ءُ زمین پھازیں کنگرانی وتن اِنت ، کہ پہ آجوئی ءَ گڈی ساہ ءَ پہ کندان ءَ نْدر کن اَنت ، منی ڈیھ ءَ ھما بے مٹیں سر کل اَنت کہ کھولانی ھستی بوتگ اَنت پہ راج ءُ زمین ءَ وت ءَ نْدر اِش کرتگ۔

مروچی من ھما ھیشیں سر ءِ بارہ ءَ نبیسگ ءَ ند چست کرتگ کہ دشت ءِ دلبند ءَ آشوب ءِ بے دروریں کردے پیلو ئِے کرتگ۔ ( شھید اکتر ھاجی اھمد پنام ء سپر جاھمنند دشت مزنبند )، 1980 ءَ دشت مزنبند ءَ واجہ ھاجی اھمد ءِ گس ءَ رژنائیں کندیل ءِ وڑ ءَ وتی رژن تالان کنان ءَ چم ئِے پچ کرتگ اَنت۔گس ءَ زندگ بیوکیں اُمیتے بلینتگ ئِے۔بلکیں تھنا یکیں گس ءَ ناں سرجمیں دشت ءِ دلبند ءَ چیردستی ءِ بگیری ءَ نہ کٹوکیں واھگے ءِ شوھازگ ءَ راھے شون داتگ پرچا کہ آئی ءَ وتی راج ءِ بزگی ءُ چیردستی مار اِتگ ، آئی ءَ زانتگ اگاں اے سرزمین ءِ سر ءَ وت ءَ زندگ کنگ ءُ ھستیں راجے لیکگ لوٹ ئے گڑا انچیں راھے در بہ چین کہ داں زند ءُ مرگ ابدمان بہ بہ ئے ءُ گْوستانک ءِ تاکاں تئی زندگی ءِ کسہ ءُ نمیرانی نبیسگ بہ بیت۔

آئی ءَ دشت ءِ دلبند ءَ ھما دیمونی داتگ اَنت کہ چہ آئی ءَ پیسر ءَ کس ءَ نہ داتگ اَنت آ ھما وھد ءَ وتی راجی پجار ءُ ارزشت ءَ سرپد بوتگ کہ آئی ءَ سسا ءُ جیڑگ بنا کرتگ ۔ آئی ءَ وتی ورنائی ءِ بھاریں ساھت گوں ھمے راجداری ءُ سلاھبندیں گلانی ھمراھی ءَ آسر کرت اَنت۔ آئی ءَ پہ جھد کاراں ھما بے مٹیں دیمونی داتگ اَنت کہ یک جھدکارے ءِ گس ءِ مردم دات ئِے نہ کن اَنت ۔۔۔۔ آ سلاہ بندیں گل ( بی ایل ایپ ) ءِ ھما تمردیں سپاھیگ بوتگ کہ شھرانی تہ ءَ نشتگ ءُ دشمن شپ ءُ روچ آگاہ ئِے کرتگ کہ اے بلوچ ءِ سرزمین اِنت تو زور گیپتگ۔ اے گپ ءَ شر یات بہ کن کہ تو دلریں راجے چیردست کرتگ بلے آئی ءِ سرزمین ءِ سر ءَ بادشاھی کرت ءُ ایمنی ءَ نشت نہ کن ئے پرچاکہ بلوچ چہ بنءَ وت واجھیں راجے دنیا ءَ ھچ وڑیں چوشیں توان نہ بوتگ کہ آئی ءِ لج ءُ ننگ ءُ مال ءُ مڈیانی سر ءَ تمردی ءَ پیش بہ دار ایت۔تو وت دگرانی چیردست ئے چیردستیں ڈیھ بھ زندگیں راجاں چیردست کرت نہ کنت۔ اے دیمونی دیوکیں راجے ءِ سرزمین اِنت اے لج ءُ ننگ پھازیں راجے ءِ زمین اِنت،اے زمین ءَ بانوریں کاڑانی جود ءُ بانکیں گْوھارانی لج شیرزالیں ماتانی ارسانی پھازگ ءَ ھما گھگیری کنوکیں بے ملیں سر ودی کرتگ اَنت کہ ھمک وڑیں دیمونی ءِ پڑ ءَ اوشتگ ءَ تیار اَنت ۔

آئی ءَ ھم جھد ءِ پڑ ءَ ھما دیمونی داتگ اَنت کہ جھدکارے ءُ زمین دوستے ءَ دیگی اَنت ۔ بیگواھی ءِ چیزے وھد ءَ پش آ گوں لگوریں دشمن ءَ دوچار کپت جنگ دیان ءَ گوں دشمن ءِ بدیں تیرانی دیمپاں بوت۔ بلے نترس ءُ گوریلائیں جنگولے ءَ دشمن آسانی ءَ پروش دات ءُ وت سوبمند بوت نہ کنت۔بدبھتی ءَ تیر آئی ءِ پاد ءَ پیوست بوت اَنت ءُ لنگ بوت بلے آ چہ جنگ ءَ بھ پشت کنز نہ بوت داں شش ماہ ءَ گوں وتی لنگیں پاد ءَ دشمن ءَ ھمے کلوہ دات کہ تو اے ورنایاں شھید کرت کن ئے ءُ زوراکیانی آماچ کرت کن ئے بلے ایشانی جھد ءَ پروش دات ءُ کمزور ، ھچ بر کرت نہ کن ئے ۔

16 اکتوبر 2012کیچ تارک الاہی اسٹور ءَ آ پہ وتی پاد ءِ دارگ ءُ درمانانی گرگ ءَ شت ءُ بیگاہ ءِ ساھت چار ءُ نیم ءَ پاکستانی چیریں واکانی کارمنداں آوار ے جت ءُ گوں وت برت۔

آ زندان ءِ تہ ءَ ھرچ وڑیں سزا دیگ بوت ، آئی ءِ ناکن کشگ بوتگ اَنت ، دْرنجگ ءُ گرمیں آپ مان ریچگ بوتگ بلے آئیءَ زانتگ کہ زیردستیں زند ءِ منگ ءُ وت ءَ بے سما کنگ ءَ شر تر اِنت کہ مردم پہ وتی راج ءِ آجوئی ءَ درد ءُ آزارانی دیمپان بہ بیت ۔ بانداتگیں پدریچ کیئت آیانی دیم ءَ چہ شرمندگی ءَ رک ایت۔

دشمن ءَ آ ھزار بر موہ داتگ اَت کہ وتی دستاں چست بہ کنت ءُ زیردستی ءِ زھر ءَ بہ نوش ایت بلے آئی ءَ اے گپ ھچ بر نہ من اِت ، وتی سر دشمن ءِ دیم ءَ جھل نہ کرت ءُ زمین ءِ سودا نہ جت ۔

18 فروری 2013 ءَ پاکستان ءِ داشتگیں کاسگ چٹاں آئی ءِ ژانگولیں کنٹ کھول ءَ سوگات کرت ءُ آ پہ مجتی راج ءُ زمین ءَ ابدمان بوت۔ گْوستانک ءِ تاکانی سر ءَ بے دروریں کسھے وتی نام ءَ نبیس ات ءُ نمیران بوت۔ نی ھردے دشت ءِ دلبند ءَ بے مٹ سر نمیران بہ اَنت گڑا آئی ءِ رتکگیں ھون پل شان اَنت ءُ وتی وشبواں تالان کن اَنت کہ چہ ترا پد تئی کرد اوشت ءِ آماچ نہ بوتگ تو پہ دلجمی زمین ءِ دلبند ءَ وتی ھون ریتکگ اَنت ، تو زانتگ کہ من بہ آں یا نہ بہ آں بلے منی پشت ءَ دگہ ھزار سر پہ راج ءُ زمین ءِ پھریزگ ءَ ساڑیگ بیت۔ چہ ترا چے پد مروچی دشت ءِ دلبند ءَ ھما بے ملیں سراں دیمونی داتگ کہ کسہ کنگ ءَ سرجمیں زند توام بیت بلے آیانی یک شپے ءِ دلسیاھی ءِ داستان نبیسگ نہ بہ اِنت۔اے زندگی ءِ تاکدیم ھمے وڑ ءَ روان کنت داں آجوئی ءَ اے تھاریں شپ آسر بہ بیت ءُ نوکیں سھب ودی بہ بیت ، نوکیں زندگی ءِ تاکدیمے۔۔۔