من چہ وتی لوگ ءَ در آتک ءُ پہ سیل ءَ دیم ءَ کوچگ ءَ شت آں۔ ھمے وھد ءَ روچ گرم بوگ ءَ اَت ءُ جمبر نوک نوک ءَ بندگ ءَ اَت۔ روچ سوچگ ءَ اَت گڑا من درچکے ءِ چیر ءَ نشت آں۔ اناگت ءَ منی دل ءَ ھیالے اتک ءُ من جیڑ اِت ’’ ما چی ءَ نہ وان ایں؟، مئے راج پشت ءَ کنزان اِنت ءُ ما پہ بزگ ءُ واری وتی زند ءَ گْوازینگ ءَ ایں۔‘‘
من چہ درچک ءِ چیر ءَ پاد اتک ءُ چار اِت موسم جمبری اِنت ءُجھل ءَ گوات کشگ ءَ اِنت۔ من دیم پہ لوگ ءَ راھادگ بوت آں، وھدے کہ من لوگ ءَ سر بوت آں گڑا جمبر ءَ گْرند اَت، ھور ءَ رچگ بنا کرت۔من دیست کور ءَ کسانیں آپے ھم گون اَت ءُ من کوڈال زرت ءُ دیم پہ آپیکی ءَ شُت آں۔ کورانی آپ ھلاس بوت اَنت، روچ بیگاہ اَت گڑا من لوگ ءَ راھادگ بوت آں۔
من لوگ ءَ واتر کرت ، دیست کہ پت لوگ ءِ دپ ءَ نشتگ اَت۔ من پت ءَ را گْوشت ’’منی واھگ ھمیش اِنت ، من بہ وان آن ءُ سرپد بہ بہ آں۔ ‘‘
منی پت ءَ پسو دات ’’ منی چک منی کر ءَ بلے اینچو زر نیست۔‘‘
من سھب ءَ مھلہ واب ءَ پاد اتک، دیم ششت ءُ چاھے وارت۔ پت ءَ من ءَ را زر دات من روڈ ءِ سر ءِ گاڑی یے ءَ دست دات، من سوار ئِے بوت ءُ دیم پہ کراچی ءَ وانگ ءَ شت آں۔ آ اود ءَ من وتی لوگ ءَ شت ءُ دومی شپ من پہ وتی سنگتانی لوگ ءَ پہ وانگ ءَ شت آں۔ من سر بوت ءُ گیٹ ٹک اِت۔ یکّے ءَ گیٹ پچ کرت من ءَ وش اتک ئِے کرت۔ من بان ءِ تہ ءَ شت ءُ نشت آں۔ من ءَ جست ئِے کرت ’’ زاناں تو ھیری اتکگ ئے؟ “
من پسّو دات ’’ من پہ وانگ ءَ اتکگ آں۔ ھمود ءَ کراچی ءِ لھتے سنگت ءِ دیم ءَ من ءَ کلاگ زیرگ بنا ئِے کرت۔ من بلے ھچ نہ گوْشت چہ بان ءَ در اتک ءُ دیم پہ وتی بان ءَ راھادگ بوت آں۔ منی چمانی ارس پٹ پٹ ءَ منی کتابانی سر ءَ رِتک اَنت۔۔۔‘‘
من انچو جیڑ اِت کہ من کجام وھد ءَ شر بہ آں ؟ من ایوک ءُ تھنا وانگجاہ شُت آں۔ من ءَ سنگتاں گوں کلاگاں مان بست۔ اے ھدا منی سر ءَ گریبی ءَ کجام وھد ءَ دور کن ئے۔
انچیں سنگت ھست اِنت، ھمے وھد ءَ مئے سر ءَ باور نہ کن اَنت۔ اے گریبی مئے سر ءَ اتکگ ءُ باند ءَ شمئے سر ءَ ھم کئیت اِنت۔
