گوں پدائی کاسم ءَ گْوستگیں پاس | منزور آدل

دوھزار سیزدہ ءَ واجہ ءَ ھال کرت ’’ سنگتے دزگرگی اِنت، پلاں جاہ ءَ بہ رو سنگت ءَ سنگتے کار ایت۔‘‘

چہ سبارگ ءَ پد من دیم پہ سنگت ءَ در کپت آں۔من ودار جاہ ءَ سر بوت آں داں سنگت انگت نے اتکگ اَت۔ من وتی ھمراہ ھمے ودار جاہ ءَ نادینت ءُ وت کور ءَ بُرز ءَ شت آں داں سنگتاں بہ چار آں کہ دیر اش کرت۔ من اتبے زمین ءَ کور ءَ برز ءَ شت آں بلے سنگت من نہ دیست اَنت ءُ پد ءَ واتر بوت آں۔ وھدے کہ من ودار جاہ ءَ اتک آں داں شیر الی ءُ سنگت نشتگ اَنت۔ شیر الی ءَ سیاھیں چشمکے چمان اَت۔من وَ اول سر ءَ درست نہ کرت، آ وھد ءَ کہ من دیستگ اَت ، کسان اَت۔ اے وھد ءَ کہ من دیست ریش ءُ بروت اَت۔ ھمد ءَ ما نشت ایں، کمو گپ ءُ کچاری کرت ، من گْوشت ’’ مارا درکپگی اِنت کہ مئے جاہ دور اِنت ۔‘‘

شیر الی ءَ گْوشت ’’ اللّہ ءِ میار ئے سنگتاں سلام کن۔‘‘

وھد گْوزان اَت، دو ھزار پانزدہ ءَ ناپاکیں پوج ءَ مئے ھَند ءُ دمگاں بنجل کرت ءُ نشت۔ ما چہ دمگ ءَ در اتک این ءُ دیم پہ کوہ ءَ شت ایں۔شیر الی نام ءُ دپ نہ اَت ، میتگ ءَ نشتگ ات ھر وھد ءَ سنگتاناں کارے کہ بوت شیر الی اتک ءُ پد ءَ واتر بوت۔

دوھزار پانزدہ ءَ ما اوتاک ءَ اَت ایں ، شیر الی ءَ پہ اوتاک ءَ مڈی آورت ءُ چیزے روچ ءَ ھمد ءَ اوتاک ءَ بوت۔

یک روچے ما چاہ وارت ءُ من ءَ گْوشت ئِے ’’ بہ رو ایں مروچی من ءُ تو دار ءِ چِنگ ءَ۔‘‘

ما دوئیں سر ءُ رند بوت ایں ، شت ایں دار چِت ءُ واتر اوتاک ءَ پیداک اَت ایں۔ شیر الی ءَ رنگ ءُ گٹیں راھاں رواں کرت۔

من کہ شت نہ کرت ءُ گٹ بوت آں ، من ءَ کوکار ئِے دات ءُ کلاگ ئِے بست۔

من گْوشت ’’ ڑے زالم! من شھری مردمے آں، من ءَ ھمیش اِنت سے چار ماہ بیت کہ کوہ ءَ اتکگ آں۔ تو و کوھی مردمے ئے من چوش تئی وڑ ءَ کج ءَ گشت کن آں۔‘‘

من ءَ گْوشت ئِے ’’ تو نان ءُ روگن وارتگ، مات ءَ ترا گور کرتگ، تو مات ءَ را دل نہ بوتگ ئے پمیشکا تو چوش ئے۔من ءَ بہ چار من مات ءَ را دوست نہ بوتگ آں۔اے کوھانی دیم ءَ چوش پس ءَ ترد آں۔‘‘

من کونڈموش، گوکو، لاپ کش کنان کرت ءُ اے رُنگراہ گوازینت اَنت، من کہ اے راہ گوازینت اَنت، من گْوشت ’’ شیرو! من ءَ نوں تئی ھمراھی ککڑو ٹرت اِنت۔‘‘

ھمے کوہ ءُ جبلاں مئے زند گْوزان اَت ءُ شیر الی دمگ ءَ مئے سنگتانی کارانی دیم ءَ اَت۔یک روچے سنگتاں شیر الی ءَ ھال کرت کہ پہ ما لھتے راشن ٹاھین ءُ پِلاں جاہ ءَ بہ یا ما تئ ودار ءَ ایں۔

شیر الی گْوشت ’’ شر_‘‘ ما سنگت ھمد ءَ نشتگ اَت این ءُ چاھی سر ءَ داتگ اَت۔چاہ ھمیش اِنت نوک تیار بوتگ اَت کہ شیر الی ءَ ھال کرت ءُ گْوشت ’’ من راشن وڑ کرتگ اَنت، پیداک آں۔‘‘

کلاکے ءَ پد شیر الی اتک ءُ سر بوت، ما دست ءُ دْروت بوت این ، شیر الی ءَ چاھے وارینت ءُ گوں آئی ءَ گْوشت ’’ ما ترا اوتاک ءَ بر ایں گوں کہ مئے سامان باز اَنت ، گوں ما برگ نہ بہ اَنت۔ ‘‘

’’ شر ‘‘

ما وتی سامان پرپٹاں لڈ اِت اَنت ءُ درکپت ایں۔ ما گوں شیر الی ءَ ھپت سنگت اَت ایں، دو پرپٹ ءُ چار سنگت ما پیسر ءَ راہ دات ءُ ما گوں شیر الی ءَ سے سنگت پشت ءَ درکپت ایں۔من ءُ سنگتے پیسر ءَ اَت این ءُ شیر الی مئے پُشت ءَ پیداک اَت۔ ما لھتے راہ ءَ شت ایں، وھدے من پشت ءَ چک جت داں دور ءَ شیر الی درا نہ اَت۔

من سنگت ءَ را گْوشت ’’ شیر الی گار اِنت کمو مھتل بہ ئے۔‘‘ سنگت ءَ پرپٹ داشت، دیر گْوست بلے انگت درا نہ بوگ ءَ اَت۔

سنگت ءَ گْوشت ’’ رو آں چار آں باریں چون بوت؟۔۔۔‘‘

ما پد ءَ چر اِت ایں، داں جاھے پرپٹے گوں ساماناں کپتگ ءُ پرپٹ ءِ ٹیل ھم ریچگ ءَ اَت اَنت ءُ وت کسانیں برزگے ءِ سر ءَ نشتگ ءُ سگریٹ پہ سگریٹ ئِے کرتگ۔ ما کہ نزیک ئِے اتک ءُ اوشتات اَنت ، گْوشت ئِے ’’ من سک ھجالت آں ۔۔۔‘‘

سنگت ءَ گْوشت ’’ وتی ھجالتی ءَ گم کن ، پرپٹ ءَ چِست کن کہ ٹیل ئِے ھلاس بوت اَنت، پرپٹ کپتگ ءُ تو نشتگ ءُ سگریٹ کشگ ءَ ئے؟ ‘‘

شیر الی ءَ گْوشت ’’ من چون بہ کن آں ، پرپٹ ءِ سامان باز بوتگ اَنت۔ من ءَ چِست کنگ ءَ نہ مرینتگ ئِے، من پمیشکا ھجالت آن ءُ سگریٹ کشگ ءَ آں۔ ‘‘

سنگت ءَ گْوشت ’’ تو سامان پچ کرتین اَنت۔۔۔‘‘

شیر الی ءَ گْوشت ’’ گڑا منی سر پر نہ بوتگ۔‘‘

اے ھمے وھد اِنت کہ اے وھد ءَ لشکر سکا گرم اِنت ءُ سکا راہ ءُ در بندی کنگ ءَ اِنت۔ھر روچ برے راھے بند یت، کدی گندگ بیت ءُ کدی گندگ نہ بیت۔سنگت ھم ھر روچ ھمے راہ ءُ رنداں ویل اَنت۔ بیگاھی ءِ وھد ءَ سنگتے ءَ شیر الی ءَ ھال کرت کہ پہ ما لھتے سبزی، دو روگن ، دگہ لھتے آرت ءُ پروشیں سامان ٹاھین ءُ پلاں جاہ ءَ بہ یا ما تئی ودار ایں۔

شیر الی ءَ گْوشت ’’ شر بلے من سرشپ ءَ وت ءَ را شمئے گور ءَ سر کن آں، منی ودار ءَ بہ کن اِت۔‘‘

ما شیر الی ءِ ودار ءَ نشت ایں دانکہ دیگر بوت دیگر ءَ شیر الی ءَ ھال کرت ’’ من ھمیش اِنت نوں درکپتگ آں ، پیداک آں، کساسء نیم ساھت گوست، شیر الی ءِ آھگ ءِ نیمگ ءَ تیر اں توار کرت۔ما شیر الی ءِ نمبر جت آئی ءِ نمبر بند اَت، ما دمگ ءَ دگہ یک ءُ دو ءِ نمبر جت۔

آیاں گْوشت کہ روڈ ءِ نیمگ ءَ زبردست تیر ءِ توار اِنت، ما سجھیں شپ ءَ نشت ءُ شیر الی ءِ نمبر جَت ءُ اینگو آنگو ھال گپت، کس ءَ بد ءُ بیرانی ءِ ھال نہ دات۔ وھدے کہ روچ در اتک بام ءُ ساپی بوت، آئی ءَ ھال کرت ’’ ما گْوشت ھاں ھال کن باریں سلامت ئے؟ ‘‘

گْوشت ئِے ’’ھو __‘‘

’’ بلے من سک ھجالت آں ، من گْوشت پہ چی ءَ ؟ ‘‘

گْوشت ئِے ’’ من ھمود ءَ کا ایں دیم پہ دیم ءَ گپ وش اِنت، پون ءَ گپ ءَ را تام مان نیست۔‘‘_ پد ءَ گْوشت ئِے ’’ منی دیم ءَ پرپٹے را بہ دے اِت کہ منی پرپٹ پنچر اِنت ءُ ویل ئِے چوٹ اِنت، من پلاں جاہ ءَ آں۔‘‘ما دو پرپٹ ءُ سے سنگت را دات، سنگت شت اَنت ، شیر الیءُ سامان اش زرت ءُ اتک اَنت۔

سنگتاں شیر الی ءَ جست کرت ’’ ھال کن باریں چہ ھال اِنت تو سلامت ئے؟‘‘

آئی ءَ گْوشت ’’ ھو ، من سلامت آں بلے من سک ھجالت آں۔‘‘

سنگتاں جست کرت ’’ پہ چی ءَ ھجالت ئے ۔‘‘

’’ من پمیشکا ھجالت آں کہ پوج ءَ منی راہ بستگ اَت، ھمیشی ءَ کہ ایل ایم جی گون اَت من ءَ سکا جت ئِے، منی پرپٹ کپت، من ھمیشی ءَ را دو سے رگبار تیر جت ، اے گار بوت۔من پرپٹ گر ءُ مانچ کرت ءُ در اتک آں۔ چہ ھمے گر ءُ مانچاں منی پرپٹ ءِ روگنے کپتگ ءُ گار اِنت، من آ اود ءَ سما نہ کرتگ من سھبی سامان چار اتگ اَنت داں روگنے گار اِنت، من پیمشکا ھجالت آں۔‘‘

سنگتاں گْوشت ’’ اللہ ءِ شکر اِنت کہ تئی جند سلامت اِنت ، اے روگن ءُ سامان ءُ پرپٹ اے درا رو اَنت ءُ کا اَنت، بس تئی پیمیں سنگتانی سر سلامت بہ بیت۔‘‘

آئی ءَ کند ات ءُ گْوشت ’’ ھو__‘‘