شھید دوستین پنام میرک | رستم گواش

منی کِر ءَ اینچو لبز نیست کہ من تئی ارواہ ءِ سر ءَ نبشتہ بہ کن آں۔من ءَ یاد اِنت تو اتک ئے ، اولی شپ اَت ۔ 2 جنوری ، 2023 اَت ، من ءُ دگہ سنگتے تئی دیم ءَ اتکین ءُ وتی ھمراھی ءَ ترا زرت ءُ اوتاگ ءَ راھادگ بوت ایں۔ زمستان ءِ ماہ اَت ، ھور ءُ جمبرانی ساچان اَت، شنز ءُ رگامانی ایروپ اَت،باز سرد اَت ءُ ترا چادر ھم گوں نیست اَت ۔

ما گْوشت ’’ تو چادرے بہ زرتیں کہ سک سرد اِنت؟ ‘‘

’’ من اے پیسلہ کرتگ ، نی من زان آں سرد ءُ گرم بزگی باز ھست اِنت بلے من ءَ ھچ پرواہ نیست۔‘‘ تو کندگے جت ءُ گْوشت۔

گُڑا من کمو ادار ءَ رند سیاست ءُ جنگ ءِ بارو ءَ گپ جت ءُ گْوشت ’’ اے راہ ءَ بزگی تنگی ھست ، اے راہ ءُ دگاں شر بہ جیڑ امشپی ترا موکل اِنت۔اگاں اتک نہ کن ئے شھر ءَ کار کن دل ءَ شر جست بہ کن پرچا کہ پد ءَ واتر کنگ پہ بلوچ ءَ ایب اِنت؟‘‘

’’ اے راہ ءَ من زان آں بزگی ھست ، شدیکی ھست بلے من پد ءَ واتر نہ بہ آں یا وتن یا کپن۔‘‘ ، آئی ءِ پسو اَت۔

گُڑا ما دیمتر ءَ شت ایں، سک سرد اَت جاھے ءَ وت ءَ اندیم کرت۔ دار ءُ کمو پش چت ءُ آسے روک کرت ءُ نشت ایں ، گپ ءُ دیوان کرت۔ شپ ءَ وتی سردی ایر داتگ اَت ءُ چادر ءُ کمبل ھم مارا گون نیست اَت۔

یک چادرے گون اَت ، من گْوشت تو ئِے زیر ، آئی ءَ گْوشت تو ئِے زیر۔ شپ ھم سک سرد اَت ما سرجمیں شپ نشت ایں،من سنگت ءَ گْوشت وپس۔

’’ من ءَ واب نیئت شما بہ وپس اِت من آس ءَ مِرگ ءَ نہ ھل آں۔‘‘ ھمے مھروانیں سنگت ءَ سرجمیں شپ وتی واب پروشت داں کہ سھبءَ روچ ءَ ٹِک دات۔

’’ گڑا تئی کوڈ نام ءَ کے بہ کن ایں ؟ ‘‘ من سنگت جست کرت۔

’’من شھید میرک ءِ نام ءَ زیر آں پرچا کہ من ءَ میرک ءِ سر ءَ سکا باور بیتگ۔‘‘

گُڑا سنگت ءِ نام میرک کنگ بوت ءُ ما سنگتانی نیمگ ءَ جزان بوت ایں۔ اے روچ ءَ ھم راہ ءَ بوتیں داں شپ ءِ ھشت ءَ سر بوت ایں ، اوتاگ ءَ۔

’’ اے منی زندگی ءِ اولی سپر اِنت من پادانی اینچوکیں سپر بھ نہ کرتگ۔‘‘ سنگت ءَ درائینت ’’ بلے باز وش اِنت۔۔۔‘‘

گپ گپ ءَ من جُست کرت ’’ چون اَنت ھلک ءُ بازار مردم باریں مئے پلہ مرز اَنت یا ۔۔۔‘‘

’’ راج مئیگ اِنت ، ایوک ءَ کمو دژمن ءِ ترس اِنت۔‘‘

سنگت ءَ من جست کرت ءُ دلبڈی دیگ ءَ اَت آں کہ تو جیل بوتگ ئے دو سال ءَ برز باز ٹارچر بوتگ ئے بلے انگت تئی سسا ءُ لیکہ ھما پیم مگیم اَنت۔

سنگت ءَ پسو ءَ گْوشت ’’ جی ھو ، اے جھدے ، جنگ اِنت۔ الم ءَ مارا جھد کنگی انت مرگ، جیل ھم ھست اَنت۔‘‘

ھمے داب ءَ وھد جزان اَت ءُ سنگت مکھم بوان اَت ، جوانیں وڑے ءَ جنگ ءِ رپکاں چنان اَت۔چیزے ماہ گْوست ، اوتاگ ءَ نشتگ اَت ایں ، شپ وتی زیبائی ءِ بام ءَ دیگ ءَ اَت۔سنگت ءَ چہ واب ءَ بُست کرت، من ءَ آواز دات ءُ گْوشت ’’ اڑے شپ چوش وش نہ اِنت ، چاھے الم بہ بیت۔‘‘

من جت کندگے ’’ ھاھاھاھا ھو گند ئے چاھے بہ بیت ۔‘‘ گُڑا ما دوئیناں آسے روک کرتگ ، کیتلی پر کرت ، سیاہ چاھے گراست ءُ گپ ءُ دیوان کرت داں دیراں شر گپ ءُ مسکرا کرت۔

سنگت ءَ گْوشت ’’ اگاں من شھید بوت آں پہ من چیزے الم نبشتہ بہ کن ۔‘‘

من پسو دات ’’ اڑے من ھچ نہ زان آں ، من باز جھد کرتگ نبشتہ بہ کن آں ، بلے تو شھید بوت ئے من الم پہ تو چیزے نبشتہ کن آن دگہ نہ زان آں بلے تئی ھمے گپ، نند ءُ نیاد ءُ ھمراھی ءِ ھرچ سر گوستے بیت ، من نبشتہ اش کن آں۔‘‘_’’ بلے اگاں من شھید بوت آں ترا ھم چیزے نبشتہ کنگی اِنت ، تو پد ءَ شائری ھم زان ئے۔‘‘من کندے جت ءُ گْوشت۔

’’ الم جگر من نبشتہ کن آں۔‘‘ سنگت ءَ ’ھو‘ کرت۔

من مسکرائی کرت ، ’’ تو اگاں شھید بوت ئے من نبشتہ کرت گڑا ’ جی ‘ ءِ نام الم گون بیت۔‘‘

کندگے جت ئِے ’’ ھو الم گوں بہ بیت ابید ’جی ‘ ءَ ھچ وش نہ اِنت ، نبشتہ۔‘‘

اناگاہ ءَ یک روچے نیٹورک ءَ شت این ءُ تو ھال کرت ’’ اڑے ’جی ‘ اتکگ میتگ ءَ سیرے ھست ، انی اتکگ باز وھد بیت کے نہ اتکگ اَت گپ جت کمو ’جی ‘ ءَ جست کرت کج ءَ ئے تو گْوشت ئِے من کیچ ءَ آں کار ءَ اتکگ آں۔__ باز گپ نہ بوت۔‘‘ تو باز وش اَت ئے۔

مدام تو گْوشت ’’ من واب گِند آں من زان آں من شھید بہ آں۔‘‘

من گْوشت ’’ تئی میدہ ھراب اِنت پمیشکا واب گِند ئے۔‘‘

ھمے روچاں تو ھم گْوشت ’’ اڑے ! من وابے دیستگ من ءُ تو دگہ سنگتے اتکگیں واب ءِ تہ ءَ منی!۔۔۔ ، کسہ کرت بلے ما نہ پھم اِت تئی میدہ ھراب اِنت۔‘‘

پھل کن کہ من ءَ لبزاں ھم دْور اِتگ دست ھم لرزگ ءَ اَنت بس ھمے تئی یات ءُ ترانگ تئی گپ من گوں وتی پرشتگیں ند ءَ نبشتہ کرتگ اَنت۔ تئی یات ءُ ترانگ تئی راھشونی تئی بھادری بے درور اَنت ، تو ابدمان بوت ئے تئی جھد جزگ ءَ اِنت۔تئی کاروان راھی اِنت۔ تئی سپر گام جنان اِنت ، ھمبلو نمیران بوت۔