زْرمبش نبشتانک » کاگدے پہ کامریڈ ماس ءَ | نبشتہ کار : مزور آدل

کامریڈ جان چوش نہ اَت کہ تو چوش کرت۔

کامریڈ جان بلکیں تو ھمے سرپد بوگ ءَ ئے کہ من گلگ کنگ ءَ آں ؟ من گلگ کنگ ءَ نہ آں بلکیں تچک ءُ راستیں گپ ءَ کنگ ءَ آں۔

کامریڈ جان اے گپ من دل ءَ زانتگ ات کہ تو شھید بہ ئے بلے من چوش نہ زانت کہ تو چوش زوت ءَ شھید بہ ئے ءُ وتی گرانیں بار ءَ مئے وڑیں نابود ءُ نزورانی کوپگ ءَ دئے ءُ وت ءَ را ابدمانیں کارستے کن ئے۔

کامریڈ جان، کساس دہ سال انت کہ من گوں تو ھم تْران ءُ ھم دیوان نہ بوتگ آں۔ آ وھد ءَ کہ من ترا دیستگ اَت ، من مار اِت کہ تو سکا مھروان ءُ ساپ دلیں سنگتے ئے۔ ءُ اے دھیں سالانی نیام ءَ کدی کدی گوں تو ھال ءُ اھوال بوت۔ من ھمے مار اِت کہ تو نوں گیشتر مھروان تر بوتگ ئے ءُ سنگتانی دپ ءَ ھم من ھمے اش کرت کہ کامریڈ ماسے, کامریڈ چوش ماسے ءَ مھروان اِنت۔ سنگتاں ترا چہ تئی مھروانی ءَ ماس ءِ نام پر کرت پرچا کہ تو پہ ھرچ سنگت ءَ ماسے اَت ئے۔ پہ ھرچ سنگت ءَ تئی ماسی مھر اَت اَنت۔

کولء سنگتاں اوتاک ءَ کہ ھرچ سنگتے کہ بیمار بوتگ تو چوش ماتے ءَ آ سنگت ءِ ھیال داشتگ ءُ سنگت چیٹ اتگ۔ سنگت ءَ را دارو ءُ درمان کرتگ سنگت ءِ سر ءُ پاد پرنتکگ اَنت داں سنگت واب نہ کپتگ ءُ آرام نہ بوتگ تو ھم تکانسر ءُ بےتاھیر بوتگ ئے۔

کامریڈ جان، تئی دیمونی ءُ مھروانی ھمینچک اَنت کہ من ھرچی نبشتہ بہ کن آں کم اِنت ءُ تئی دیمونی ءُ مھروانی منی چاریں دانکانی مُھتاج نہ اَنت ءُ من ھرچ وھد ءَ پہ تو نبشتہ کنگ ءَ کلم ءَ چست کن آں ، نہ زان آں من تئی کجام مھروانی ، دیمونی ءُ سنگتی ءِ داستان ءَ نبشتہ بہ کن آں۔ مروچی دل ءَ ھل کرت کہ پہ تو چار دانک نبشتہ بہ کن آن ءُ من ھچ نہ زان آں باریں چینچو شر ءُ چینچو ھراب بلے ھرچی کہ من ءَ دل ءَ پرمات من ھما نبشتہ کرت اَنت۔