اے مئے اولی دیدار اَت کہ میجر وپا جان ءِ برکت ءَ ما گوں یکے دومی ءَ آشنا بوت ایں۔ منی ءُ وپا جان ءِ گندک ھر یک ءُ دو ماہ ءِ سر ءَ بوتگ اَت، بلے من کہ مدام گوں وپا ءَ ڈیک داتگ آئی ءِ ھمراہ شکاری جان بوتگ۔

اے میجر وپا ءِ گڈی دیدار اَت کہ من گوں کماش ءَ آشنا بوت آں۔ سھب ءِ سر ءَ من ترمپے چاہ وارت ءُ دیم پہ وپا ءِ ھند ءُ دمگ ءَ سرگپت آں، داں دیر ءَ پد وپا ءِ داتگیں ڈس ءُ نشان درگیپت کہ آ منی ودار ءَ ھما جاہ ءَ نندوک اَت۔

وھدے وپا ءَ من ءَ دیست گڑا دست شانی یے کرت کہ اے گْور ءَ بہ یا، من چار آں وپا ڈگار ءِ اسپنڈ ءِ سر ءَ نشتگ ءُ گز ءِ بن ءَ دگہ سے مردم ھم نندوک اَت۔ من یک برے گْوشت ھمبل واتر بہ ئے کہ وپا ءَ مروچی دگہ دو مردم آؤرتگ ،چی ءَ کہ من ءَ ھمے مچی ءُ میڑی ءَ سک ترس اِیت۔

گوں ھمے مامانگ ءَ دل ءَ گْوشت چوش شر نہ اِنت، انچوکیں راھے کہ اتکگ ئے واتر مہ کن۔ من شت آں سلام ءُ دْروت بوت، وش آتک ءُ شادت بوت، گپ اَت، دیوان اَت، میجر وپا جان ءِ ٹھک ماں ٹھک اَت : ’’ بہ دئے ھالاں کولیگ آں، چون ا،نت ھند ءُ ذمگ، چون اَنت سنگت ءُ بیلی، چونیں تچ ءُ تاگ ۔‘‘

من درستیں پسو یکپارگی دات اَنت کہ وش اَنت، گڑا من چک ترینت داں شکاری ءِ کش ءَ سنگتے نندوک اَت۔ من ءَ پجا آؤرت ئِے، بلے من پجا نے آؤرت۔

ھما دمان ءَ گوں وشیں لسان ءَ گوں من پجاروکی بوت۔ گپ ءُ دیوان برجاہ اَت، داں دو کلاک ءَ ما نشت اِین ءُ پد ءَ من سنگت موکل کرت اَنت۔ من ھما وھد ءَ زانت کہ کماش گران ءُ سنگین تبیں مردمے، وھدے کہ وپا گوں سنگتاں نمیران بوت گڑا مئے چم بس گوں کماش ءَ سک اَت اَنت کہ کماش ھر وڑ کہ بہ بیت وپا ءِ ساھگ ءَ رستگ ءُ مزن بوتگ، الم وپا ءِ گیگانیاں کنت۔

ما نشتگ اَت ایں درہ ء بولان ءِ گپ اَت، بولان انگر اَت۔ اناگت ءَ ھمے میان ءَ دگہ کلوھے اتک کہ کولواہ ءَ ھم سنگتاں گوں دژمن ءَ ڈیک داتگ، کدی پدائی سلال زبیر ءِ گپاں گوشدارگ ءَ اَت ایں کہ چہ بولان ءِ بنجل ءَ گوں وتی کماندار ءَ گپ ءَ اَت۔

بولان آپریشن ءِ دومی روچ ءَ سنگتے ءَ کلوھے دیم دات کہ کماش پہ ماتییں گلزمین ءِ پانپائی ءَ ابدمان بوتگ۔ اے گپ ءِ اش کنگ ءَ ھوار گْوش ئے سرجمیں بالاد آسے ءَ مان شانت ءُ لنٹ چو تلکار ءَ ھشک بوت اَنت۔

کماش پھل کن! تئی نمبر من چہ سے مردم ءَ را لوٹ اِت کہ گوں تو دومی رند ءَ نیادے بہ کن آن ءُ وتن دیوانگیں میجر وپا ءِ کسھاں بہ یار آں، بلے!!