جنگ تباھی ءِ نام انت، جنگ ءِ تہ ءَ بازیں مجبوری بہ اَنت، جنگ ءِ تہ ءَ بے کساس تکانسری برداشت کنگی بیت، جنگ ءِ تہ ءَ انسان ءَ بازیں چیزے ببادیگ لوٹ ایت ءُ انسان ءَ جنگ ءِ تہ ءَ دیمونی دیگی اِنت۔ ھما انسان کہ جنگ ءِ تہ ءَ پشت ءَ نہ کنز ایت ءُ پہ وتن ءَ ابید ترس ءَ وتی جان ءَ ندر کنت، آ جھدکارے گْوشگ بیت ءُ من انچیں جھد کارے ءِ بارہ ءَ تران ءَ آں کہ آئی ءَ وتی جان نْدر کرت آئی ءَ پیسر ءَ ھم لھتے انچیں سیاد ببا داتگ اَت کہ آ دیمونیانی دیم ءَ وتی جان وَ کسانیں گپے۔آجوئی ءِ جنگ ءِ آ ٹوھیں ھستی ءِ نام شھید مسلم اِنت۔چہ آئی ءَ پیسر مسلم ءِ دو برات ھم شھید بوتگ۔
مسلم مشکے ءِ ھند میھی ءَ مھمد ھسن ءِ لوگ ءَ ودی بوتگ۔ میھی انچیں میتگے کہ آ اود ءَ کارستانی کمی نیست، لھتے انچیں مردم ھم ودی بوتگ کہ آواں گوں وتی ھون ءَ بلوچستان ءِ نام نبیس اتگ۔
شھید مسلم ءَ بنداتی وانگ مشکے میھی ءَ دربرت ءُ دیم ءَ مشکے جیبری ءِ ھائی اسکول ءَ ونت ئِے ءُ آئی ءَ اے گپ ءِ سما ھما وانگ جاہ ءَ بوت کہ ما گلامیں راج این ۔ آئی ءَ پاکسان ءِ زوراکی برداشت کرت نہ کرت اَنت پمیشکا گھگیری ءِ راہ ئِے گچین کرت۔
شھید مسلم ءِ شش برات اَت اَنت ءُ آئی ءِ ششیں براتاں گوں وتی سر زمین ءُ راج ءَ اھد کرت کہ گوں زورگریں پاکستان ءَ مڑ این ءُ داں گڈی تیر ءَ جان ءِ دیمونی ءَ دے ایں۔ ھمے وڑ ءَ سرجمیں دنیا ءَ سما اِنت کہ چوں نرمزاریں شیھک ءَ گوں وتی برات ءُ کھول ءِ دگہ بازیں ھمراھاں گوں دشمن ءَ جنگ کرت، وتی راج ءُ دنیا ءِ اے دگہ ملکان ءَ آجوئی ءِ راہ شوندات ءُ ابدمان بوت اَنت۔
شھید مسلم گوریلہ کمانڈر شھید شیھک جان ءِ چہ درستاں کستریں برات اَت، مسلم جان گوں کسانی ءَ سلاھبندیں گل بی ایل ایپ ءَ ھوار بوت بلے مسلم بلوچ کسانی اَت پمیشکا گل ءِ راھبندانی ھساب ءَ گل ءِ باسکی ءِ جاہ ءَ دوزواہ جوڑ بوت۔
ھژدہ سال ءِ بیگ ءَ پد مسلم سلاھبندیں گل ءِ راھبند ءِ رد ءَ وتی برات ءُ دگہ بازیں سلاھبندیں ھمراھاں جنگ ءَ ھوار بوت۔
دوھزار پانزدہ ءَ مشکے ءِ ھند میھی ءَ مزنیں کچے ءَ پاکستان ءِ لشکر ءَ بیڑ برت،بازیں لوگ سوتک ، ھما بیڑ برگ ءِ وھد ءَ شھید مسلم ءِ دو برات شھید زاکر ءُ شھیک جان ءِ ناکویے ’سپر ھان ‘ گوں دوزدہ ھمراھاں شھید بوت، مسلم وت ھم ھمے جنگ ءَ گون اَت ۔
ھما شھیداں پد مسلم ءِ تہ ءَ نوکیں مارشتے ودی بوت، آئی ءَ وتی جھد ءِ تہ ءَ تیزی آؤرت، آئی ءَ گوں ھمراھاں بازیں جنگے کرت، آئی ءَ را آئی ءِ شری ءُ دلیری ءِ سبب ءَ یک کمانڈرے ءِ جاہ اش دات، ءُ آ دشمن ءِ چماں اتک۔ آ گوں وتی ھمراھاں بازیں ھندے ءَ شت ءُ دشمن ءَ را تاوان ئِے دات، ءُ بد بھتی ءَ 18 ستمبر دوھزار بیست ءَ شھید کمانڈر مسلم گوں وتی پنچ ھمراھاں جاھے ءَ روگ ءَ اَت گڑا اناگت ءَ سھب ءِ ادار نو ءَ آئی ءَ گوں دژمن ءَ ڈیک وارت، داں بیگاہ ءِ چار بج ءَ گوں دژمن ءَ دو پہ دوئی ءَ جنگ اش کرت، گڈی ءَ شھیدانی تیرانی کٹ اِت اَنت ءُ آئی ءَ شھیک جان ءِ لیکہ ءَ را وتی کرت ءُ وتی گڈی تیر وتی سر ءَ جت ءُ چہ اے دنیا ءَ رپت۔
ھمے جنگ ءَ بس یک ھمراھے در آیگ ءُ روگ ءَ سوبین بوت، بلے مسلم ، سکندر ءُ سئداللہ ، شھید بوت اَنت۔شھیدانی بالاد چوناھیا اچ ما گسر بوت اَنت بلے آوانی پگر،مدام مئے دلاں زندگ بہ اَنت۔انشاءاللہ اے جوانانی دیمونی زوال نہ بہ اَنت، اگاں بلوچستان ءَ یک بلوچے ھم مان ایت، گڑا آ شھیدانی من ءُ مول ءَ آوانی منزل ءَ سر کنت۔
