دْروت منی واجو!
نہ زان آں ، ترا چی نِبشتہ بہ کن آں، بلے ترا ھالے الم دیگ لوٹ آں کہ پانزدہ سال ءَ پیسر تو وابے دیستگ اَت پہ وتی بلوچ راج ءَ کہ تو راج ءَ یک مشت ءُ ھم کوپگ بہ کن ئے، مروچی تئی واب سرجم بوتگ۔ مروچی تئی سرجمیں راج زانتکار اِنت کہ ما گُلام اِیں، راج ءَ سما کرتگ کہ اَبید تپاکی ءُ یکجاھی ءَ ھچ وڑ ءَ ما وتی آجوئی ءَ گپت نہ کن ایں۔
واجو! من ترا چون پیش بہ دار آں کہ تئی راج یک مشت اِنت ؟ ، تئی راج دگانی سر ءَ در اتکگ گھگیری ءِ توار ءَ برز کنگ ءَ اِنت۔
واجو! ترا بلکیں یات اِنت کہ تو گْوشتگ اَت وتی جھد ءَ جنین آدماں ھوار بہ کن اِت، مروچی تئی اے واب ھم سرجم اِنت، ماہ رنگ، سمی ءُ سیما اے انچیں شیر زال اَنت کہ گوں دژمن ءَ مدام دیم پہ دیم اَنت۔ دژمن ءَ پیش دارگ اَنت کہ ما زندگ اِیں راج ایں، ما پہ وتی آجوئی ءَ وت ءَ کربان ھم کرت کن اِیں۔ چہ ایشاں چہ اَبید دگہ مردین ءُ جنین ھم جھد ءَ ھوار بوگ ءَ اَنت۔ مروچی شریں وڑے ءَ جنین آدم ھوار اَنت ءُ گوں وتی براتاں ھم کوپگ اَنت۔
واجو! تو گْوشتگ اَت گوادر ءَ بہ گر داں نگرھیں لیاری ءَ، شال ءُ بولان ءُ ڈیرہ گازی ھان ءَ اے درست مارا یک مشت ءُ ھم کوپگ کنگی اَنت کہ منی راج ھمیش اِنت۔ دُز ءُ ڈنگے شر، یا باسما اِنت، منی راج اِنت، واجو مروچی درست یک مشت ءُ ھم کوپگ بوگ اَنت ، تئی واب سرجم اِنت۔
واجو! تو اے ھم گْوشتگ اَت کہ واب ءِ گندگ ھراب نہ اِنت، اگاں مروچی تو واب ءَ گندگ ءَ ئے تئی واب سرجم نہ بیت، بلے تو ھمے بہ پھم کہ تئی اے واب تو دیستگ ، تئی آؤکیں پدریچ تئی واب ءَ پورا کنت۔ مروچی تئی آؤکیں پدریچ ءَ تئی واب تاں ھدے ءَ سرجم کرتگ۔
واجو! دْریگتیں تو وتی راج بہ دیستیں کہ تئی راج ءِ تہ ءَ چینچو سما ءُ سسا ودی بوتگ، آ مروچی چینچو باسما بوتگ۔ چینچو زانتکار ءُ مگیم بوتگ، دو سے سال ءِ چک اوں مروچی زانتکار ءُ بلد اِنت کہ پاکستان مئے چکچینی ءَ کنگ ءَ اِنت، مئے زمین ءِ سر ءَ زورگر اِنت۔
واجو! دْریگتیں تو شارل بہ دیستیں کہ زھرشانیانی سر ءَ نشتگ ءُ اوگام جنت، چینچو مگیم اِنت، دْریگتیں تو بہ دیستیں!
تئی جاگاہ وش بات واجل!
تئی پدریچ
