نبشتہ کار: استاد بابل لتیپ بلوچ
زاکر مجید بے نامیں بندی جاہ ءِ لُنچ ءُ تاموریں کوٹی ءَ، درد ءُ اندوھانی آسچریں بُندر ءَ، ھون پیژّریں کبس ءِ اندر ءَ، بلے ھمے کبس ءِ جدیمگیں باتِن ءَ گوں پیژّار بستگیں ھوناں آجوئی ءِ جار ءَ نبیسّگ ءَ اِنت۔ تاموریں شپ ءَ رُژنے مُشگ ءَ اِنت، بے زُبانی ءَ زُبانے شکساھگ ءَ اِنت، آسچریں بُندر ءَ اشکامی ءِ پوشاکاں گْور ءَ دَیگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھو! زاکر مجید زندان ءَ اِنت، بلے آئی پگر ءُ لیکہ ءِ مَھری بلوچستان ءِ سبز ءُ میتاپیں کلّگاں جمّاز اِنت، آئی کاروان ءِ ھر ھمُک راھی میتگ میتگ ءَ راجی آجوئی ءِ کلوہ ءَ سر کنگ ءَ اِنت، گُڑا من چتور اے گپّ ءِ منّوگِر باں کہ زاکر بندیگ اِنت۔۔۔۔۔۔۔؟
ھو! جسدی دْروشم ءَ راستے کہ بندی جاہ ءِ تھاردیمگیں کوٹی ءَ بندیگ اِنت، بلے آئی پگر گوں زِر ءِ چَول ءُ تْراولیں نوداں تْران کنت، مِسکیں کَوش ءِ شار ءَ ھلوتے ڈکّ دنت۔ گوں کپوت ءِ کُوکُو ءُ شانتُل ءِ زئیپیں نالگاں مِستاگے گْوپ اِیت، گوں بلّیاں کسّہ کار اِیت، پہ دِھکاناں بھارے بیت، پہ شپانکاں نلے، پہ کاڑاں سَوت ءُ نازینکے، پہ ماتاں شار ءُ کماشاں پاگے بیت، پہ دِنگیں ورنا ءُ سرمچنڈاں توکل ءُ سِکینے، پہ راج ءَ گورگیں بامے۔۔۔۔۔۔۔۔
ھو! زاکریں مجید ءَ شانزدھمی سال اِنت کہ گار ءُ بیگواہ اِنت، بلے آئی پگر ءِ پُژدر ءَ زوراک ءِ ھستمان لُڑان ءُ آ ماں زورانسری ءِ کیل ءَ ھرروچ کیل کنت۔ ھرروچ کسے آوار جنت ءُ بیگواہ۔۔۔۔۔۔، کسے ءَ ماں لد ءُ گیاباناں چگل دنت۔
بلے زاکر!
اے رستر ءَ دگہ رستری یے بُنگیج کُتگ، ھما رستری کہ آئی ءَ وتی بے سوبی ءِ وھد ءَ ماں بنگلہ دیش ءَ چکّاس اِتگ۔ ھمے بے سوبی ءِ نوبت ءَ آئی ءَ را ماں تئی مِسکیں ڈگار ءَ گْور جتگ، آئی ءَ تئی شیرزالیں مھرنگ، گْرانازیں بیبو، گُلبانُکیں گُلزادی، مھنازیں ماجبین آوار جتگ ءُ بندی جاہ ءَ بندی ءُ سکّیانی دیمپان اَنت۔
بلے!
تو گْوشتگ اَت کہ مارا پہ ھر وڑیں دیمونی ءِ دیگ ءَ ساجو ءُ چاڑکّہ بوگی اِنت، تئی ھما پگر ءُ لیکہ ءِ پُژدر ءَ سرجمیں راج پاد اتکگ ءُ بدواہ ءِ بگیر ءَ اُوشتاتگ۔ پمیشکا بدواہ سربتگ ءُ زوراکی ءِ گُڈّی پدانک ءَ اُوشتاتگ، بلے ھر تاموریں شپ ءَ را بامے ھست۔ آ بہ گِندے وتی ریپنگ ءَ اے توامیں کارپداں کنگ ءَ اِنت، بلے تئی گوھریں دانک ءُ گْوستانک شاھد اِنت کہ زوراک ءِ زورانسری پہ دائمی نہ مان اِیت۔ پرچا کہ بلوچ راج گوں یک لیکہ ءُ مکسدے ءَ دیم پہ منزل ءَ جُنزگ ءَ اِنت، ھمے لیکہ ءُ مکسد ءَ آئی سبر ءُ اُْپار ءِ دامُن شاھِگان کُتگ۔ بہ کَول ء ھاروکی موراکی: ” من ھر سکّی ءَ اُوپار کن آں، داں آئی یک مکسدے بہ بیت۔”
ھو زاکریں مجید!
مرچی کہ ترا شانزدہ سال اِنت زندان ءَ سکّی ءُ سوریانی دیمپان ئے، پہ مکسدے ءَ۔ ھمے مکسد ءَ تئی بالاد چو آھن ءَ مُھکم ءُ تمرد کُتگ۔ ھمے مکسد ءُ لیکہ اِنت کہ تئی نِھاد لِیلامی ءِ سَنگ ءَ سر نہ بوتگ، ناں کہ سر بیت۔
چی ءَ کہ تو وتی بالاد ءِ اندر ءَ وت یک گْوستانکے ئِے، اے گْوستانک ءِ ھر تاک ءَ بندیگیں سرڈگار گوں جتائیں دْروشمے ءَ سھرا بیت، پمیشکا بدواہ پہ تئی پْروش دَیگ ءَ بے سوب ءُ داں آجوئی ءَ بے سوب بیت، بلے تو ڈیوا ءَ ڈیھ ءِ جر ھمُک کُنڈ ءَ بَل ئِے ءُ تئی رُژن ءِ شھار داں بلوچ منتگ مان اِیت۔
زاکریں مجید!
بِہ گندے منی اے چاریں دانک تئی چمّاں مہ کپ اَنت، بلے تو ھر بلوچ ورنا ءِ دْریکّگاں گوں پیوند ئِے۔ ھر بلوچ مات ءِ شار ءُ کماش ءِ پاگ ئِے، ھر گوھریں کاڑ ءِ ارمان ءُ یلیں ورناھانی واھگ ءُ واھشت ئِے۔ ھر اُمیتواریں دلانی میزریں اُوست ءُ مھکمیں کلات ئِے۔ پمیشکا پہ تئی نام ءَ بُلبُلاں شیزار اِتگ ءُ گیرانی بُندر ءَ پہ مدامی جلّ اِتگ ئِے۔
جزماں!
داں راجی آجوئی ءِ دزگِرگ ءَ ھوار ابدمانی ءَ پہ مُجّتی مان ئِے، چی ءَ کہ تئی پگر ءُ لیکہ ءِ ھُنڈال گوں گُلزمین ءِ دلبند ءَ سک اَنت۔ اے گُلزمین داں بلوچ ئیگ اِنت، تئی نام ءُ توار پہ مدامی جکس اِیت۔ اے ادارُکی بیگواھی ترا کدی بیگواہ نہ کنت، پرچا کہ تئی بادگیر بلوچ راج ءِ دلانی اندر ءَ مِکّ اِنت، پہ اِشی ءِ کروجگ ءَ دُژمن ءُ آئی زندان ءِ تھارگ ناکام ءُ پہ مدیمی ناکام بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
