نبشتہ کار: بابل لتیپ
چوناھیا راستے کہ جنگ زیبائیں چیزّے نہ اِنت، بلے پہ ایردستیں راج ءِ آجو ءُ زیبائیں زندمان ءِ ھاتِر ءَ جنگ کنگ الم اِنت۔ ھمایاں کہ جنگ کُتگ ءُ دیمونی داتگ مرچی پہ شرپ وتی ماتیں مرزبوم ءِ دامُن ءَ اِیمن ءُ اشکامیں زندے ءِ ھُدابُند اَنت، آیاں کہ سرجھل کُتگ ءُ دُژمن ءِ وش آتک ءَ ساز ءُ سُروز زیمرینتگ مرچی پہ آیاں ھِچ پش نہ کپتگ ءُ چہ گیدی ءُ گْوستانک ءِ تاکاں گِسر کپتگ اَنت۔
اے ھوناک ءُ جنگی جاوراں دیمپانیں بلوچ راج ھرروچ وتی تنگوھیں پُسّگانی جوناں کوپگ دنت ءُ دیم پہ مانِش ءَ بارت۔ پمیشکا منی راج ءِ ھر زھگ اے ھبر ءَ سوگہ ءُ شیوار بہ بیت کہ اے دُژمن مارا تھنا اے واستا جَنگ ءَ نہ اِنت کہ ما راجی گلانی باسک ءُ جُھدکار اِیں، بلکیں مارا اے واستا جَنگ ءُ کُشگ ءَ اِنت کہ ما بلوچ ءُ بلوچستان ءِ واھُند اِیں۔
تو کہ بلوچ ءُ بلوچستان ءِ وارِس ءُ واھُند پہ ترا وشھال ءُ اشکامیں زندمان گونڈلیں تیر ءُ زندان ءِ تھاردیمگیں کوٹی اِنت، اگاں توار جت ءُ گھگیری کُت ھم پہ تو مرگ، یا گُنگ ءُ بے توار بہ ئے پہ تو مرگ۔ گھ ھمیش اِنت توار بجن ءُ گھگیری ءِ گْوانک ءَ وتی راج ءِ ھر کُڈک ءُ گِدان ءَ ھوار تانسریں جھان ءَ شِنگین داں کرّیں گُوش ءُ کُوریں چمّ اے ھوناکیں نِدارگ ءَ بہ گِند اَنت کہ بلوچ وتی جند ءِ ڈگار ءِ سر ءَ چونیں بدھال ءُ ایردستیں زندے ءِ گْوازینگ ءَ مجبور اِنت۔
گوں ھمے پگر ءُ لیکہ ءَ من وتی راج ءِ ھر زھگ ءَ اے کلوہ دیگ لوٹاں کہ پہ ما ایردستیں زندمان چوناھیا مانایے نہ دار اِیت، گُڑا پرچا ما راجی جُنز ءِ ھمراہ مہ بہ اِیں ءُ پہ راجی زندمان ءَ جُھد مہ کن اِیں؟
اگاں ما راجی جُنز مُھکم کُت ءُ وتی بھرشت ءِ دیگ ءَ ساڑی بوت اِیں، پہ جزم گْوش آں اے ھون ءِ ھار بدواہ ءَ پتار دنت ءُ ملپداں بھارے سبز اِیت۔
بیا اِت!
ھمراہ بہ اِیں ھما بیل ءُ ھمبلانی کہ آ پہ راجی آجوئی ءَ جُھد کنگ ءَ اَنت، شھید ءُ زندانی بوگ ءَ اَنت، بلے لگوریں زندمان ءِ تلبگار ءُ دُژمن ءِ چانٹ ءَ وتی سر ءِ جھل کنگ ءَ ساجو نہ اَنت۔
بیا اِت!
داں باندا آیوکیں پدریچ ءُ گْوستانک مارا پہ شرپ ءُ وژنامی گیر بیار اِیت، اگاں ناں بانداتیگیں گْوستانک نویس ھمائی ءَ نبشتہ کنت کہ راستی ءِ گْواھی ءَ دنت۔ گُڑا مارا مرچی سما کنگی ءُ اے رِتکگیں ھون ءُ ماتیں سرڈگار ءِ سوگِند ورگی اِنت کہ بدواہ داں ھما روچ ءَ پہ اِیمن ءُ آرام نہ بیت کہ لڈّ ءُ بار مہ کنت، پرچا کہ مئے ھونکّیں منزل راجی آجوئی اِنت۔
پادا اِت، پادا اِت۔۔۔۔۔۔۔
