نبشتہ کار: بابل لتیپ
زورگریں ریاست پاکستان پہ بلوچ راج ءِ چُکچینی ءَ وڑ وڑیں رِپک ءُ پندل سازگ ءَ اِنت، ھما کہ بلوچ راج ءِ اِیمنیں توار زانگ بہ اَنت پہ آیانی اِیرموش کنگ ءَ ھمک روچ پندلے بہ ساز ءُ چُکچینی ءِ دْرچ ءَ برجم بدار۔۔۔۔۔۔۔
پرچا کہ آ نہ لوٹ اِیت بلوچ راج پہ اِیمن ءُ اشکام وتی ڈگار ءِ واھُند ءُ وتواجہ بہ بیت ، ناں کہ اے ڈگار ءِ وتواکی ءِ گپّ ءَ بہ جنت ءُ وتی ھکّ ءُ اُکبالانی پانک ءَ بہ جنت۔
مرچی کہ لس مھلوک پہ وتی گار ءُ بیگواھیں پُسّگانی آجو کنگ ءِ گْوانک ءُ جار ءَ درکپتگ ءُ دیم پہ ڈالبندین مُچّی ءَ روگ ءَ اِنت، ریاستی لشکر ءُ آئی کُشندہ ٹولی ءِ کارمند ھر رھسر ءُ چارراھاں پہ آیانی دیم ءِ دارگ ءَ چو گْوادر مُچّی ءِ رنگ ءَ پد ءَ ھوناکیں لیبے کنگ لوٹ اِیت کہ اُود ءَ بلوچ ءِ چار پُسّگ ریاستی تیرانی آماچ ءُ شھید بوت اَنت۔
ریاست مرچی پد ءَ گوں ھما رِپک ءُ پندل ، گوں وتی تُرس ءُ بیمّ ءَ ، گوں وتی بیھار ءُ پادتْراپاں بلوچ ءَ پد ءَ پدکِنزینگ ءِ ناکامیں جُھد ءُ کُوشستے کنگ ءَ اِنت ، بلے بلوچ راج ءَ سما ءُ سسّا کُتگ کہ منی زندگ بوَگ ءِ دگ کُجام اِنت۔
ھمے مُچّی ءِ پُژدر ءَ ریاست ءَ ھند ءُ دمگانی رسانک بند کُرتگ ءُ ھوناکیں لشکرکشّی یے گُمان ءَ گوں وتی کارپداں سھرا کنگ ءَ اِنت کہ لس بلوچ تُرس آماچ بہ بیت ، بلے بلوچ راج چر اے پدانک ءَ بُرز سرکپتگ ءُ دیمونی ءِ پدانک ءَ اُوشتوک اِنت۔
ھما راج کہ دیمونی ءِ پدانک ءَ میلانک بہ اَنت پہ آیاں اے تُرس ءُ بیمّ ، بیھار ءُ پادتْراپ مانایے نہ دار اِیت ، بلکیں آیانی لھڑیں جبین ءِ گم ءُ چمْاں زندانی ئیں پسّگ سھرا بہ اَنت کہ آجو کنگی اَنت۔
ھمے گم ءِ پُژدر ءَ منی ھیال ءُ لیکہ ءِ آپریچ ءَ ھیالے سرُک دَیگ ءَ اِنت کہ اول مارا وتی بالاد بورینگی اِنت ، اگاں ما وت ءَ بورینیت مہ کن اِیں دُژمن ءَ کدی بورینیت نہ کن اِیں ، پمیشکا پہ دُژمن ءِ بورینگ ءَ وتی بورینگ الم اِنت۔
چی ءَ کہ اے بدواہ ھر گام ءَ پہ مئے راجی ھُنڈالانی ولگْوج کنگ ءَ چابُک اِنت، پمیشکا مارا ھم سما ءُ سسّا کنگی ءُ راج ءِ باندات پھریزگی اِنت۔ پرچا کہ اے چیردستیں راج ءِ پھازگ مئے راجی ڈُبّہ اِنت ، وھدے ما وتی راجی ڈُبّہ ءِ پیلو کنگ ءَ چاڑِکّہ بوت اِیں گُڑا بدواہ ءِ اے بدّیں واھگ آئی جِند ءَ زیراپ کنت ءُ پہ مُجتی گُمسار بیت۔
اے ھبر گْوستانک ءِ جلواہ اِنت کہ منتگ اَنت ھما راج کہ آئی ھر پُسّگ ءَ وتی زمہ واری پیلو کُرتگ ءُ پہ دُژمن ءِ پْروش دَیگ ءَ تنگوئیں سر بائینتگ اَنت ، بلے مرچی پہ شرپ آیانی نام گِرگ ءُ یات کنگ بہ اَنت۔
ھو!
مئے جھد ءُ جپا ءِ مول وتی راج ءِ چیردستی ءِ سانکلانی سِندگ اِنت ، بلے آ پہ اِیمنیں توارانی گُٹگیر ءُ اِیرموش کنگ ءَ لانکبند اِنت ، پرچا کہ اے ھبر چو روچ ءَ سھرا اِنت کہ آئی ءَ را ترا چہ گیش تئی ڈگار ءِ پکار اِنت۔
تو سیندک ءُ ریکوڈک ، نیلبومیں زِر ءِ ھمراھی ءَ چہ گْواجن ءَ چکار ءُ سیراپیں گُلزمینے ءِ واھُندے بلے تئی نیزگاری ءِ آس روچ پہ روچ ودّان ءُ گیش جمبور بْوان اِنت پرچا۔۔۔۔۔۔۔۔؟
پرچا کہ تو ایردست ءُ تئی راجی زندمان دنز ءُ مُجاں گِپتگ ، اے دنز ءُ مُج ھما روچ ءَ پلگارگ بہ اَنت کہ تئی راج ءِ ھر پُسّگ وتی راجی زمہ واری ءِ پیلو کنگ ءَ درکپ اِیت ءُ بدواہ ءَ اے کلوہ دنت کہ پہ جوریں ملکموت ءَ شھدیں بچکندے امبازگ منی گْوستانک اِنت ، من ھملّ ءُ بالاچانی پدریچاں ، من گُلام مھمد ءُ لالا منیر ءِ پِگری ھمبلاں ، من کریمہ ، شاری ءُ ماھلیں گْوھارانی براتاں ، من پہ وتی اے گْوستانک ءِ ساٹگ ءَ تئی ھوناکیں جمبر ءِ شل ، نپت ءُ بیرانی گْوارگ ءَ پدکِنز ءُ چنّو ءُ باجو کدی نہ باں۔
اگاں دُژمن پہ اے ڈالبندین مُچّی ءِ بے سوب کنگ ءَ وتی وس ءُ واک ، سرجممیں توان ءَ کار بہ گیت بے سوبی آئی تالہ ءَ نبشتگ اِنت ، پرچا کہ اے ڈگار ءَ آپ ءِ بدل ھون وارتگ ءُ نوں گْواڑگیں پُلّ سْرپتگ اَنت ، پمیشکا اے گْواڑگیں پُلّانی وشبو ءِ کید کنگ چہ زورگِر ءِ وس ءُ واک ءَ در اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔
