سما بہ کن اُو بے سما!

نِبشتہ کار: کوھی بلوچ

اے مَرچیگیں ھبرے نہ اِنت کہ بلوچ ءِ ژانگولیں جون، تھاریں کوٹی ءُ بلوچ ءِ لَج ءُ ننگ ءَ لگوریں دُژمن دست جَنگ ءَ اِنت۔ اے پیمیں جاورانی چارگ ءَ پد اگاں من ءُ تو وت ءَ گُنگ ءُ مُس کُت ءُ بس نِدارَگ چار اِت، گُڑا اے پیمیں جاور بانداتیگیں روچ ءَ منیگ ءُ تئی لوگ ءَ کئیت ءُ سر بیت، بلکیں مرچی سر اُوں بوتگ۔ وھدے کہ اے ڈولیں جاور گِندگ بیت، گُڑا من ءَ ترا گُنگ ءُ کرّ بوگی نہ اِنت، بلکیں اے ڈولیں جاورانی دیمپانی کنگی اِنت۔ لگوریں دُژمن ءِ دیم ءَ اُوشتگی ءُ پیشدارگی اِنت کہ ما انگت زِندگ اِیں ءُ ما وتی لج ءُ ننگانی پھازگ ءَ زان اِیں، اگاں مرچی من ءُ تو سَما نہ کُت گُڑا اے ڈولیں جاور منی ءُ تئی راج ءَ پہ مُدامی گُلام کنت ءُ آئی ژانگولیں جون ھمے داب ءَ دگانی سر ءَ کپوک بنت۔

ھمیش اِنت گُلامی ءِ داتگیں سوگات کہ ھروچ مئے سالوکیں براتاں، آریپیں پِت ءُ مکھیں ماتاں ءُ لاڑیں گْوھارانی ژانگولیں جوناں مارا دنت۔ گُڑا بلوچ راج ءَ را سَما کنگی ءُ پہ گُلامی ءِ گلّینگ ءَ درکپگ لوٹ اِیت، چی ءَ کہ ھمے گُلامی ءِ سان اِنت کہ مئے سالوکیں برات، مکھیں مات، آریپیں پِت ءُ لاڑیں گْوھاراں اَچ ما پُلگ ءَ اِنت۔ وھدے کہ تئی مات ءُ گْوھارانی لَجّ ءُ ننگ نہ رک اِیت، تئی مات ءُ گْوھار دَگ ءُ چار راھانی سر ءَ بے وس ءُ لاچار بوت اَنت، تئی تنگوئیں بچ زندانانی تَہ ءَ ازیت دیگ بوت اَنت ءُ تئی کماش کم شرپ کنگ بوت اَنت، گُڑا تئی لوگ ءِ نِندگ ءُ نِدارَگ چارگ پہ ترا وت مرگے کہ ترا ھروچ کُشگ ءَ اِنت۔

زیکیں روچ ءَ برمش ءِ مات اَنت، پد ءَ دِگہ یک مات ءُ گْوھارے اَت ءُ مرچی نازیہ ءَ سر اِنت۔ گُڑا اے ھمے گُلامی ءِ ساد اِنت کہ مئے گور ءَ لوپ اِنت کہ اَچ ما مئے لج ءُ ننگاں پُلگ ءَ اِنت، آیاں کم شرپ کنگ ءَ اِنت، آیاں انچو لاچار کنگ ءَ اِنت کہ یا آ وتکُشی بہ کناں یا ریاست آیاں وتی زُلم ءُ زوراکیانی دیمپان بہ کنت۔ اے پہ بلوچ راج ءَ لَجّی ھبرے کہ یک درامدے کہ آئی ءِ نہ راجدپتر ھست، نہ راجی پَجّار ھست ءُ ناں کہ آئی ءِ تَہ ءَ انسانیت ودی بیت، گُڑا اے ڈولیں دُژمن ءِ دیم ءَ وتی سر جھل کنگی ءُ نِدارَگ چارگی نہ اِنت، بلکیں آئی ءِ دیم ءَ اُوشتگی ءُ وتی لَجّ ءُ ننگ پھازگی اِنت۔ اگاں من ءُ تو مرچی اے سَلاہ نہ کُت ءُ چہ لوگ ءَ در نہ کپتیں، گُڑا اے ھما ریاست اِنت کہ آئی ءَ گوں بنگالی جنین آدماں چے کُتگ اَت۔

گُڑا ترا پہ اے ناشریں ءُ ھونواریں دُژمن ءِ گلینگ ءَ در کپگ لوٹ اِیت، ترا چہ بے سمائی ءَ در کپگ ءُ سما کنگ لوٹ اِیت، ترا وتی مات ءُ گْوھارانی لَجّ پھازگ لوٹ ایت۔ من گوں بلوچ زالبُولاں گْوشگ لوٹاں کہ ترا اُوں مرچی در کپگ لوٹ اِیت، ترا اُوں اے جنگ ءَ ھوار بوگ ءُ سِلاہ زورگ لوٹ ایت، ترا اُوں وتی لَجّ ءُ ننگ پھازگ لوٹ اِیت، اگاں ناں گُڑا اے رستریں ریاست کس ءَ نہ بکش اِیت۔ چی ءَ کہ آئی ءِ تَہ ءَ نہ اِنسان زِندگ اِنت ءُ ناں کہ اِنسانیت، بلکیں آ یک زورگریں ریاستے، آئی ءِ سرپد کنوک بس ھمے جنگ اِنت، ھمے جُھد اِنت ءُ وتی براتانی کوپگ بوگ ءُ وتی لَجّ پھازگ اِنت۔ اے کُل ھمے گُلامی ءِ داتگیں سوگات اَنت کہ مارا مرچی دیگ بوگ ءَ اَنت گُڑا اے گُلامی ءِ گلینگ منی ءُ تئی دست ءَ اِنت کہ وتی لَجّ ءُ ننگ ءِ چتور بہ رکینیں۔

مرچی ترا سما کنگی اِنت، ترا پہ وتی لَجّ ءِ پھازگ ءَ درکپگ ءُ اے آجوئی ءِ جُھد ءَ ھوار بوگی اِنت، اگاں اے جنگ ما وتی نہ کُت گُڑا ھمے ڈول ءَ منی ءُ تئی مات ءُ گْوھارانی لَجّ ءُ ننگاں زوراک پامال کنت ءُ آیاں کم شرپ کنت۔ سما کنگی اِنت کہ مئے راج بزگ ءُ لگتمال اِنت۔ سما کنگی اِنت کہ مئے آیوکیں پدریچ گوں ھمے گُلامی ءَ زِند گْوازین ایت۔ سما کنگی اِنت کہ مئے آیوکیں پدریچ ءِ باریں چے ھال بیت گوں اے ناشریں ریاست ءَ۔ سما کنگی کہ نوں دِگہ ھِچ پشت نہ کپتگ۔ اگاں پشت کپتگ گُڑا آ جنگ اِنت کہ منی ءُ تئی راج ءَ، منی ءُ تئی لَجّ ءُ ننگ ءَ، منی ءُ تئی راجی پَجّار ءَ، منی ءُ تئی آیوکیں پدریچ ءَ، منی ءُ تئی مات ءُ گْوھاراں ءُ منی ءُ تئی راجدپتر ءَ رکین ایت۔ اگاں ما وت ءَ ھمے ڈول ءَ گُنگ لیک ایت ءُ بس نِدارَگ چار اِیت گُڑا پہ بَژن گْوش آں کہ نہ منی ءُ تئی لَجّ ءُ ننگ رکیت، نہ راجی پَجّار رکیت، نہ آیوکیں پدریچ رکیت، نہ دود ءُ ربیدگ رک اَنت ءُ ناکہ بلوچ ءُ بلوچستان رک اِیت۔