نبشتہ کار: دینار
کیچ ءَ بلوچ ناشناسیں لاشاں دیر اِنت کہ نادْراھجاہ ءَ ایر اِتاں، بلے لاش چہ پجّاہ آرگ ءِ کَٹّ ءَ گْوستگ اِت اَنت۔ نوں دیر گْوستگ اَت، درست یک یک ءَ پجّاہ آرگ بوَگ ءَ اِتاں کہ لھتے مندریک ءُ دگہ انچیں چیزاں چہ زانگ ءُ پجّارگ بوَگ ءَ اِتاں ءُ لھتے لاشانی بدن ءِ بند ءُ بُوگ، آزھاں چہ وتی کھول ءَ پجّاہ آؤرتگ اِت اَنت کہ درست آوار جتگیں مردم اِت اَنت۔
چریشاں لھتے بُلیدہ ئیگ اَت ءُ لھتے گْوادر ءُ دشت ءِ جاہ منند اِتاں، بلے درست نوک پجّاہ آرگ بوتگ اِت اَنت۔ھمنچو نوک کہ لاشانی بدیں بوہ انگت کیچ ءِ گوات ءِ تہ ءَ ھست اَت۔ ھمے جاورانی تہ ءَ اناگہ ءَ جارے شنگ بوت کہ کیچ ءَ سئے روچی پیسٹیولے، کیچ کلچر پیسٹول ءِ نام ءَ ایر کنگ بوَگ ءَ اِنت۔ گوں ھمے گپ ءِ اِش کنگ ءَ ھر سوداگِر ءَ گِر بست کہ من وتی چیزاں بھا کناں، پردگے ھمے لاشانی پُرس ءِ سر ءَ نشتگیں کھول ءِ مردماں لگت مہ بنت۔
ھیر ھمے یک ءُ دوئیں روچاں ما دیست مزنیں سلوات ءُ گپّے بوت، اے بلاھیں کوم پرست بلوچ دودانی رکّینگ ءِ واستا ھشت چوکی کنگ ءَ اِنت کہ مارا نو ھزار سال ءِ گوستانکے ھست۔ ھُدا مہ کنت کہ مئے بے سمائی ءَ اے گار ءُ گم بہ بیت۔ دومی نیمگ ءَ بلوچی زبان ءِ مزنیں لبزانت وتی زبان ءِ پھریزگ ءِ واستا دو کلاک ءَ تَلو ءِ سر ءَ نشت اَنت، چاہ ءُ ایرانی بسکوٹ وارت ءُ اردو ءِ رنگیں مزنیں زبان ءَ بلوچی ءَ گپ ءُ تران کنگ اِتاں ءُ یک نیمگے مزن نامیں اکسکار بلوچستان ءِ زیبائیاں پیش دارگ اِتاں، اِے جاگھاں من شتگاں ءُ شما نہ شتگ اِت، گڑا شما چوش کن اِت من ءَ زر بہ دے اِت، من شمارا پیش دارں کہ بلوچستان چون زیبا اِنت۔۔۔۔ءُ دگہ نیمگے شاھگانیں تمبو ءِ کُنڈ ءَ بلاہ بلاھیں کتابانی اسٹال جتگ اَت کہ کیچ ءِ مردم رُژن ھیالیں ءُ کتاب دوستیں مردم اَنت بائد مئے کتاباں بہ زور اَنت۔ چی ءَ کہ سجھیں روچ ناچ ءُ سُھبت کتگ، کیچ دو کیچ کتگ، اے دودانی پھریزوک اَنت، بلے اے ناچ ءُ سُھبتانی تہ ءَ اناگت ءَ یک زالبولے اتک کہ لھتے پنتاکے دست ءَ اَت ءُ بھر کنان اَت۔
ھمے پنتاک ءُ تاکانی سر ءَ بیگواھیں شبیر ءِ اکس ءُ گاری ءِ درگت ءَ نبشتہ اَت ءُ نوں شبیر ءَ نُھ سال سرجم بوَگ ءَ اَت کہ گار بیگواہ اَت، ھمے درگت ءَ شھید پِدا چارراہ ءَ رمس چار ءَ مراگشے بیت۔ دُرست گوں اے زال ءِ آیگءَ انچو نگیگ بوت اَنت گْوش ئے اے پنتاکانی تہ ءَ تھنا تژن مان۔ اے زالبول ءَ مردم رد نہ کت، درستاں یک یک پنتاکے دات کہ بلکیں اے دودانی پھازوکیں کوم پرست من ءَ جنگ جتیں زالبولے سما بہ کنت، بوت کنت ایرانی بسکوٹ واریں لبزانت مئے ھشکیں نُک ءِ ترّیں زبان بہ بیت ءُ بلوچستان ءِ زیبائی ءِ پیش داروک لباچ ءِ وداریگیں گِسانی ویرانیاں ھم وتی اکسانی پریم ءِ تہ ءَ کُبل بہ کنت۔
ھمے اُمیت ءَ زالبول چہ سودا جاہ (کیچ کلچرل پیسٹول) ءَ در اتک ءُ چو شبیر ءَ ایشانی وداریگ بوت، سئے روچ گْوست، ناچ ءُ سُھبت ھلاس بوت اَنت، کیچ کمو اِنسرت۔۔۔۔۔۔۔ ءُ رمس چار اتک، بلے نہ کوم پرست، نہ لبزانت، نہ شنگ کار ناں کہ اکسکار اتک اَنت کہ دو سئے روچ پیسر ایشاں کیچ چہ کیچ ءَ گوازینتگ اَت۔۔۔۔ تھنا ھما مردم اتک اَنت کہ آیانی مردم گار ءُ بیگواہ اِتاں یا کہ ھما آیانی مردم جَنَگ بوتگ اِت اَنت۔ نوں کیچ ءَ دگہ ھچ نہ منتگ اَت، تھنا دود دوستیں کوم پرستانی ھمے اوگام کہ ”ما لجّیں گوھارنی“ ۔۔۔۔۔۔ لبزانتانی ھمے گپ کہ لبزانت یک راجے ءِ جھگیر اَنت ءُ اکسکارانی بلوچستان ءِ جنگ ءِ آس ءُ جَسانی دیم ءِ سبزیں بھار گاہ پریمانی تہ ءَ پش کپتگ اَت کہ سُتکگیں لوگانی دیم ءِ سبزگ ءَ ابید ھچّے نہ اَت۔۔۔۔۔۔۔، بلے مانادار اے نہ اِتاں، مانادار تھنا کیچ ءِ لاشانی بدیں بوہ ءُ زرینہ ءِ ارساں گُلگُلیں چم اِتاں کہ انگت جُست کنگ اِتاں شبیر کُج اِنت۔۔۔۔۔؟ شبیر۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
