یا نورِپاک
نبشتہ کار: شئے اختر ندیم بلوچ
لمہ حمید جان گْوش اِیت ندارگ ءَ برجم بدار، چوناھیا اے وھد ءَ من گوں تو ھم نیاداں دو اکس منی پون ءَ اتکگ۔ پرھاد جان ٹی وی چالو کرتگ ءُ اُستاد منھاج ءِ سوتے کہ شمسر ءِ شھیدانی نام ءَ گْوشگ ءَ اِنت۔ منی دوستیگیں شائر واھگ نیاد ءِ شائری اِنت، نیاد ءَ زھرگ تْراکینتگ ءُ شَیر گْوپتگ، منھاج ھم دل آس ءَ داتگ ءُ الھان اِتگ۔
جنگ ءِ جمبر سائیل اَنت، زامُران ءُ مستونگ ءَ سولیں بچّانی شھیدی ءِ ھال اِنت۔ جنگ جُنزان اِنت، بلے اکساں من ءَ پد ءَ تئی نیاد ءَ آؤرت۔ یک اکسے چاکر ئیگ اِنت کہ نیم جان ءُ بِستر ءِ باھوٹ اِنت۔ دومی اکس کازی ءِ کُنٹ ئیگ اِنت کہ گْوزگ ءَ اِنت پہ ابدی وابجاہ ءَ روگ ءَ اِنت، بلے من اے اولی بر نہ اِنت کہ بیوانکی ءَ مارگ ءَ آں۔ باز بر ءَ اے ندارگ منی چمانی دیم ءَ بوتگ اَنت کہ من سولیں بچّ ءُ گنگلیں براتانی میّت کوپگ دات نہ کُرتگ اَنت۔ بس ندارگ چار اِتگ، مار اِتگ ءُ ھیسکار اِتگ۔
مئے دوار جاہ بانڈم ءِ بھشتیں گر ءِ بُن اَت، اولی رند ءَ
من دو نیم اُمرے بلوچ دیست کہ جنگی ھیلکاری ءِ ھاتر ءَ منی ھنکین ءَ اتکگ اِت اَنت، اے مردمانی تہ ءَ بلوچ جبزگ ءَ گوں ھوار بلوچی کوچگی دْروشم من ءَ سک دوست بوگ ءَ اَت۔ سکا سادگ، بس ھرچی کہ ھست اَت درا اَت۔ ھچ وڑیں پیشدارگی (آرٹیفیشل )رنگ نیست اَت، سلھیں بلوچ من مجلس دات اَنت ءُ ھال گپت اَنت۔ گپ ءُ تران، کازی گْوشے دنیا در برتگ اَت، بلوچ ءِ جیڑہ گْوشے پہ دل یات اِنت۔ من گْوشت سنگت تو چنچو ونتگ؟ گوں گیمرتگیں بچکندے ءَ درّائینتے کہ ھچ، بس من زانت کہ اے منان جان ءُ علی جان ءِ سیاسی شاھدربرجاہ ءِ دربرتگیں مردم اَنت۔ من ھبر گْونڈ گپت ءُ جنگی رپک ءُ ھُنرانی سر ءَ تران بندات کرت، چون کنگی اِنت، چے کنگی اِنت، کجام سِلاہ کجام جاہ ءَ کارمرز بیت۔ تلک پہ دُژمن ءَ چون چیر دیگ بیت، بزاں چے کہ مئے جنگی سلیبس ھست اَت من جُھد کرت کہ سوھو ءُ سرپد اِش بہ کن آں۔ چنت وھد کہ ھنکین ءِ تہ ءَ اے مرد ساڑی اِت اَنت تو گْوشے ھنکین ءِ دُرستیں بار سبک اِت اَنت۔
وھد گوں شاھینی شیموشاں روان اَت، ما گوں کپیسی گاماں لڈان اَت اِیں۔ ھمے رَو آ برجم اَت، منی سر کہ جاھو ءَ کپت، جاھو کازی ءِ ھنکین اَت۔ من کہ جاھو ءَ سر بوتاں گرم ءَ گْوشے منی ساہ ءُ نپس گرپینتاں۔ ڈاکٹر شئے ءُ شیرجان مارا دْروت کرت، منی ژندی سر ءَ زور اَت۔ من بونڈوکے زرت یک کشے دْراج بوتاں تاں سُھب ءِ ھُبّ نپس کشگ ءَ نیلگ ءَ اَت، گْوشے جاھو ءِ گوات ءَ آکسیجن مان نہ اَت۔ روچ بوگ ءَ ساری سنگتاں مارا برت سورگر ءِ ھنکین ءَ، اُود ءَ سر بوگ ءَ گُمان بوت کہ بھشت ءَ سر بوت آں۔ گْوات، درچک ءُ بوچ، کوہ ءُ کھچر، تو گْوشے دنیا بدل بوتگ اَت۔
کازی مدامی وڑ ءَ وتی کاراں دست گلائیش اَت، تو گْوشے اے مرد ءَ سوگند زرتگ اَت کہ نندگ ءُ آرم کنگ گناھے۔ ھیر سپر جُنزان اَت، ما واتر کرت ءُ پد ءَ کہ من کازی کولواہ ءَ ڈیک وارت دنتانے ھراب اَت۔ سوگات ءِ دنتانے ھم ھراب اَت، دو نودربریں ڈنٹسٹ اتک اَنت۔ دنتان اِش کش اِتاں ءُ من ھورتی ءَ چار اِت، ھمے جیڑ اِت کہ اے ورنا مُپت ءَ پنچ سال وان اَنت من وَ یک دمان ءَ ھیل کت۔ ھبر ءَ گْونڈ گراں، گُڑا منی اولی پیشنٹ کازی اَت کہ من آئی دنتان کش اِت ءُ گل بوتاں کہ من نوں دربرتگ۔ اِد ءَ باگی ءِ دنتان ءُ دگہ بازیں سنگتانی دنتان کہ منی کِرّ ءَ سر بوتاں، آ اِنت کہ دنتان اِش ماں دست ءِ دل ءَ اَنت۔
وھد وتی مرکب ءَ جمازی اَت، ما مدامی گوں کپیسی گاماں سر ماں گرانازےءِ مُلک ءَ کپت بیورغ او گرانازے کسہ چو ارغندے آپءَ ارواہءَ ایرچان ات۔ ما مھمان اِت اِیں۔ یک روچے اُستاد منھاج ءِ اسٹوڈیو ءَ من ءُ کازی، مرشد کہ انوں بیگواہ اِنت نشتگ ءُ مجلس اِتیں، دیوان ءُ ٹھک، مسکرا ءُ ملنڈ، مرشد مدامی وڑ ءَ ھاموش ءُ بس بچکنداں گوں مئے مجلس ءِ چس ءَ گِرگ ءَ اَت کہ ٹوھیں گْرندگے بوت۔ گْرندگ ءَ ھوار مرشد ءُ کازی ءَ من ءَ امباز اِت، بلے گْرند ءَ کُٹّگ ءِ نام نزانت۔ تو گْوشے آزمان کپگ ءَ اَت۔۔۔۔۔
اے ندارگ اَت، کازی گوں زور ءَ یا نورپاک یا نورپاک یا نورپاک ءِ وِرد کنگ ءَ اَت ءُ من ءَ مُھر داشتگ اَت۔ دمانے ءَ رند ھرچی سھڑ اِت، چہ دور ءَ ماسٹر کمال ءِ کوکار اَت۔ اُو شھداد! اُو شھداد! سنگتاں تسلّا دات کہ ھچ نہ بوتگ ءُ درست سلامت اَنت۔ اے کسانیں ساھت ءَ من ءَ اولی رند ءَ منّارینت اِش کہ سنگتی چی یے، ھمے کسانیں ساھت ءَ من ءَ کازی امباز اِت ءُ وترا تْرندین دَکّانی دیمپان کرتگ اَت۔ من اے وھد ءَ کہ جیڑگ ءَ آں کازی ءُ مرشد ءَ چون ھیال اتک کہ من ءَ امبازگ ءُ مُھر دارگ ءُ چرے گْرند ءَ رکّینت اِش، مئے داتگیں سکین بہ گندے نہ بوتگ اَنت، اے بس سنگتانی مھر اِت اَنت۔ کازی جان مرشد ءِ بیگواھی ءُ تئی ناگتیں روگ گْرانیں بارے، بلے کول ء نقیبو چوشیں اگدہ مئے سر ءَ باز اتکگ، ھرچی کہ ھُدا ءَ آؤرتگ ۔
بھشت ءَ بات ئِے کازی جان، بس پھل کنے وتی نابودیں سنگتاں۔ دُرستانی راہ ھمیش اِنت۔ لمہ جان تئی کہ نیاد ءَ کازی کہ نند ایت چیئرمین دوست ءَ الم کوچرائی شرو کنت، تو یکدم برانز گرے ءُ اے گوشے سیاسی روئیے نہ انت، ترپلی مہ کن ات۔ سنگت ءَ گوشدار ات ملک ءِ ھالاں دنت۔ دُرست ھاموش بنت ءُ کازی۔۔۔۔۔۔۔۔۔
