نبشتہ کار: سرباز وپاؔ
اسلام آباد ءِ دگانی سر ءَ ودار ءِ ھوشام ءَ دیمپانیں بلوچ ءِ شیرزال کجام دردانی آماچ اَنت بہ گندے آ گوں لبزاں درشان کنگ مہ بنت، بس تھنا آیانی جھد سلام کنگ بیت۔ چی ءَ کہ آیاں گوں شیرزالی گھگیری ءَ بلوچ ءِ یک ربیتے مٹّ کرتگ۔ آ ربیت ایش اِنت کہ ما مدام اُستاد مجید گْوادری ءِ راجی سوت دپگال کرتگ ءُ گوشتگ کہ
”ما جامگیں ماسانی
ما لجیں گْوھارانی“
بزاں ما آیان ءَ نزور سرپد بوتگ اِیں ءُ وت ءَ آیانی پھازدار لیک اِتگ، گڑا مرچی ھما شیرزالاں ھما کرد پیلو کرتگ کہ پہ وتی پس، براس ءُ بجانی پھریزگ ءَ در کپتگ اَنت ءُ گھگیری کنگ ءَ اَنت۔
چوناھیا پہ گھگیری ءِ بابت ءَ گْوشگ بیت کہ گھگیری ءِ دومی نام تباھی اِنت، آ چہ مردم ءَ آئی درسیں وشیاں پُل اِیت ءُ گوں رنج ءُ جنجالاں دیم پہ دیم کنت۔ بلے من ھمے سرپد باں کہ اے گھگیری مردم ءَ را اِنسانیت ءِ درس ءَ دنت ءُ مردم ءِ تہ ءَ جتائیں مارشت ودی کنت ءُ مردم ءَ را پہ دیم ءِ جنزگ ءَ سکین دنت۔ گھگیری مردم ءَ را آشوب ءِ نیمگ ءَ بارت۔ ھمے آشوب یک سادگیں مردمے ءَ ھمنچو شیوار کنت ءُ ھما جاہ ءَ سر کنت، بلکیں جھدکار ءَ وتی زندگی ءَ ھم چوش گُمان نہ کرتگ کہ من اے جاہ ءَ سر باں۔
چہ ھمے آشوبی جھدکاراں یکے بانک سیما بلوچ اِنت کہ آئی تھنا پہ وتی زور بیگواھیں براس شبیر بلوچ ءِ آجوئی ءَ چہ گس ءَ در کپتگ ءُ جُھد بندات کرتگ، بلکیں آئی گھگیری مارشتاں آئی ءَ را اِنساندوستیں جھدکارے جوڑ کرتگ ءُ مرچی ھزارانی کچ ءَ بیگواھیں مردمانی آجوئی جھد ءَ یک توکل ءُ سکینے جوڑ بوتگ ءُ مرچی گھگیری ءِ چیدگ زانگ بیت۔ چیدگ ءِ بزانت ھمیش اِنت کہ اگاں بانک سیما بلوچ ءَ گھگیری مہ کرتیں گڑا کس ءَ نہ زانتگ اَت کہ آواران ءَ سیما نامیں مردمے ھست۔ آ چو سدانی کچ ءَ بیگواھیں مردمانی کھولانی وڑ ءَ زانگ نہ بوتگ اَت، ھو اے ھبر راستے کہ شبیر بلوچ یک کوھیں کردے، بلے آ داں بلوچستان ءَ لھتیں جاھاں زانگ بوتگ اَت ءُ پد ءَ کم کم ءَ مردم چہ آئی ءَ شموشکار بوتگ اِت اَنت۔ ھمے سیما بلوچ ءِ گھگیری ءِ سَوب اِنت کہ مردم سیما بلوچ ءَ زان اَنت ءُ شبیر جان چہ بلوچستان ءَ ڈنّ ھم زانگ بیت، اگاں کسے کہ سیما بلوچ ءَ گھگیری ءَ گند ایت گڑا الم شبیر جان ءِ ترانگ ءَ کپ اِیت۔
گپ اِیش اِنت کہ سیما بلوچ ءَ وتی گْوست ءِ زندگی ءَ اے گپ کدی نہ جیڑ اِتگ کہ من اے جاہ ءَ سر باں ءُ اے دابیں کرد ءُ نامے ءِ واھند باں۔ اے نام ءُ کرد آئی گھگیریں جھد ءِ برورد اِنت۔ گھگیری ءِ دْراجکشیں سپر ءَ اے گھگیری ءَ آئی مارشت ءَ انچو جاگہ کرتگ کہ نوں آئی ءِ ھمک مارشت گوں گھگیری ءَ بندوک اِنت۔
ھمے پیم ءَ اسلام آباد ءِ دگانی سر ءَ زھرشانی ءَ نشتگیں ( گھگیری ءِ سنگر ءَ نشتگیں ) شیرزالاں گوں پینٹنگ ءَ وتی مارشتانی درانگازی کنگ ءِ جھد کرتگ اَت۔ اُود ءَ ھمک مردم ءِ جوڑ کرتگیں پینٹنگ ءَ یک جتائیں کسّھے گون اِنت ءُ آئی دستکاری ستا کرز اِیت۔ کسے ءَ وتی پینٹنگ ءَ بلوچستان ءِ کوہ، کسے ءَ زندان، کسے ءَ پنجگ، کسے ءَ زندان ءُ ھون، کسے ءَ زندان ءُ جُست ءِ نشانگ جوڑ کرتگ اَت۔ بانکیں سیما ءِ جوڑ کرتگیں پینٹنگ تچک ءَ گھگیری ءِ رنگ ءَ اَت کہ آئی ءِ تہ ءَ زھگ ءَ بیگواھیں مردم ءِ اکس گوں اِنت ءُ زھگ کندگ ءَ اِنت۔ اے کندگ توکل ءِ نشانی اِنت۔
پمیشکا اے جوڑ کرتگیں پینٹنگ گھگیری ءُ توکل ءِ سکین ءَ دنت۔ اے اکس نہ تھنا یک مردمے ءِ بیگواھی ءَ پیش دار اِیت، بلکیں بلوچستان ءِ جاورانی درانگازی ءَ کنت۔ اے زھگ ھم ھمے گھگیری ءِ میان ءَ ودی بوتگیں زھگے ءُ مرچی پد ءَ ھمے گھگیری ءِ بھر اِنت۔
پمیشکا گْوش اَنت کہ گھگیری سوبمندی ءِ مانزمان اِنت ءُ داں سوبمندی ءَ برجاہ دارگی اِنت۔ من دلجماں کہ سوب بلوچ ئیگ اِنت۔ بلے بانُکیں سیما ءِ اکس ءَ منی مجگ ءُ ھیالاں اجبیں جیڑگ ءُ مارِشتے ودی کُتگ، من کہ اکساں گنداں تہ ھمے سکا بیت کہ اے اکس شبیر ئیگ اِنت ءُ شارُل ءَ دست ءَ اِنت، ءُ شاری ھمے زھرشانی ءِ مْیان ءَ اوگام جَنگ ءُ گْوشگ ءَ اِنت ” بازیاب کرو بازیاب کرو، شبیر بلوچ کو بازیاب کرو“، وھدے شارُل ءِ اے اوگام کہ منی گُوشاں کپ اِیت پہ باندات ءَ دگہ کریمہ بالادیں شیرزالے سھرا بیت کہ آ اُستاد واھد کمبر ءِ چہ زندان ءَ آجو کنگ ءَ بہ گِر راجی جُنز ءِ ھما پدانک سر بیت کہ مرچی بلوچ زالبولانی گھگیری ءِ چیدگ ءُ پہ مدامی ابدمان اِنت۔
جزماں! شارُل ھم پہ باندات ءَ کریمہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
