نبشتہ کار: لالا کُلبری
من کوہ ءَ روگ لوٹ آں، اے ناں کہ تھنا یک واھگے، بلکیں یک کولے، یک سپرے، یک کسھے ءِ بندات اِنت۔ منی اندر ءَ یک انچیں توارے ھست کہ گوں گالاں درشان کنگ نہ بیت۔ اے یک انچیں توارے کہ کرن گْوستگیں یک لوگے ءِ تھاری ءَ چہ پیداک اِنت۔ اے یک اَنچیں دردے، کہ منی ھوناں گوں ھوار اِنت۔ ءُ یک پیسلھے۔۔۔۔۔۔من کوہ ءَ روگ لوٹ آں۔
شپ ءِ ھاموشی، ماہ ءِ رُوژنائی بے تواری ءَ زمین ءِ سر ءَ شنگ ءُ تالان اَت۔
آزمان ءِ استال انچوش تْرپگ ءَ اِت اَنت کہ گْوش ئے مات ءِ چم وتی گاریں بچّ ءِ یات ءَ گوں ارساں میچل اِتگ اِت اَنت۔ گوں دل ءِ تھ ءِ توپّان ءِ توار ءَ ھما ماہ ءِ رُوژنائیں شپ ءَ من بے تواری ءَ نشتگ اِت آں۔ زمانگ واب اَت، بلے منی دل ءِ تہ ءَ آگھی ءِ آس انگت روک اَت من کوہ ءَ روگ لوٹ آں۔
اِنّا! اے لیبے نہ اِنت، بلکیں گوں وتی ھوناں راجدپتر ءِ دیوال ءِ سر ءَ نبشتانکے نبشتہ کنگ اِنت۔ وتی واب ءُ اِیمنیں ساھگ ءِ کربان کنگ اِنت۔ وت ءَ گوں ھاک ءَ ھوار کنگ اِنت دانکہ آیوکیں پدریچ پہ مڑاہ ءُ شان وتی سر ءَ بُرز بہ کنت۔ گوں ھما ریاست ءَ مِڑگ اِنت کہ سانکلاں رھبند لیک اِیت۔
مردم جُست کن اَنت: “گوں کے ءَ جنگ کنک لوٹ ئے۔۔۔۔۔؟ کئی ھِلاپ ءَ۔۔۔۔؟“
من گْوشاں: “گوں ھمے سانکلاں کہ گندگ نہ بنت، بلے ھرچ گام ءَ بندیگ کن اَنت۔ گوں ھمے بُرزیں دیوالاں کہ مئے زِھن ءِ کش ءُ گور ءَ جوڑ کنگ بیتگ اَنت۔
گوں ھمے بے تواریں گُلامی ءَ کہ مارا زندگ بیگ ءِ بدل ءَ اوپار کنگ ءِ سکین ءَ دنت۔ منی زمین گوں سانکلاں بندیگ اِنت۔ منی راج ءِ ساہ ماں گلامی ءِ تاموریں دنزاں چیر ءُ سر اِنت۔ گلامی ایوک ءَ بدن ءِ بندیگ کنگ نہ اِنت، اے گوں کاٹار ءَ وابانی تل جنگ اِنت، اے اُمیتانی گُٹّ ءِ گرگ اِنت، اے مرگ ءِ ھزاب اِنت کہ منی راج ءِ چمّانی دیم ءَ ناچ کنان اِنت۔
ءُ من! من پہ آیاں چیزّے کنگ لوٹ آں۔“
منی مات گْوش ایت: ”منی چُک، جنگ ءَ مِرَگ آسان اِنت، زندگ بیگ جنگ ءِ کنگ گران اِنت۔“ بلے امّا ءَ چوں سرپد بہ کن آں، لھتے مَرگ چہ زندگی ءَ گیش ارزش دار اِیت۔ من زان آں آ وتی بچ ءِ جانسلامتی ءِ واھگ ءَ دار اِیت، بلے من پہ امن ءُ ایمنی ءَ زندگ نہ باں، پہ اِزّت ءُ شرپ ءَ زندگ باں۔ من وتی سنگت گوشت اَنت۔ لھتے ءَ کند اِت، ءُ لھتے ءَ تُرس اِت، بلے منی دل ءِ زمین ءَ دانکہ آجوئی ءِ بُنھشت ایر کنگ بیتگ، ھر ھیال آئی ءِ بُنھشت جوڑ بیتگ۔ من لوٹ آں کہ منی راج ءَ انچیں آزمانے بہ بیت آ تھنا سبزیں رنگے ءِ مہ بیت، بلکیں آجوئی ءِ چیدگ بہ بیت۔ من لوٹ آں کہ آیوکیں پدریچ “گلامی” ءِ بزانت ءَ ماں لبزبلداں شوھاز بہ کنت۔
تپاکی آجوئی ءِ مانزمان اِنت۔
بلوچستان آجو بات۔
