نبشتہ کار : مھم جان گُل
مرچی گْوش ئے مَردم چہ وت ءَ گار اِنت، نہ زان آں اے چونیں وَسواس اَنت کہ جان ءِ بَند بَند ءَ سوچن سیک دیگ ءَ اَنت، ءُ لھتیں اَنچیں دَرد اَنت کہ دَرمان ھم نہ بنت کہ مردم جھدے بہ کنت، بلے ساھت ءُ دَمان تاجگ بیان اَنت، ءُ پد ءَ کَسے کئیت اے ٹپّاں گیشتر چونڈ اِیت۔
اے وھد ءَ من وت ءَ گوں دِلگوش گور کُت، من وت ءَ گوں جُست ءُ پَسو ءَ لگ اِت آں، بہ گوش باریں اے تئی وتی واھِشت اَت کہ من دَراں ڈیھ بِہ باں یا کہ زور تیلانک دیگ بوتگ ئے؟ منی واھشت بوتیں گُڑا من اے سارت ءُ اشکام، اِیمن ءُ آزاتیں ڈیھ ءَ پہ تاھیر ءُ کرار بوتگ اِت آں، بلے من پرچا بے کرار ءُ بے چاڑ ؟
اگاں منی واھشت بیتیں کہ من دَراں ڈیھ بِہ باں گُڑا الم من پُراِیمن ءُ پہ تاھیر بوتگ اِت آں۔
گُڑا تو پرچا دَراں ڈیھ بیتگ ئے؟
تئی مجبوری چی اَت کہ تو وتی ڈیھ یل دات ءُ یک درامدیں ڈیھے ءَ وت ءَ سر کرت؟
منی جِند ءِ جُست ءَ من ءَ اَجبیں ھیالے ءَ چَگل دات، اے چونیں جُستے من چہ وت ءَ لوٹگان ئے۔ بیت کنت منی پسو من ءَ میاریگ بہ کنت ءُ منی باتِن لیگار بِہ بیت۔
ھمے ھبر ءِ پُژدر ءَ منی جیڑگاں گوش ئے جَنگے بِنا کُت، منی جان ءِ بَند ءُ رِیشگاں جُستاں لشکر کُت ءُ من ءَ اَنگیراں زُرت۔ من پد ءَ وت ءَ جُست کُت کہ من پہ وت ء،َ پہ وتی باندات ءَ، پہ وتی چُک ءُ کھول ءِ ھاتر ءَ دَراں ڈیھ بیتگ آں؟ یا کہ نہ۔۔۔۔
من گْوشت بیت کنت من ءَ یک راجی بارے کوپگاں دیگ بیتگ، من ءَ وتی بار، وتی واھشتاں چہ گیش اَرزِشت دیاگ لوٹ اِیت، جند ءِ واھَگ ءُ واھشت کُربان کنگ لوٹ اَنت، بلے من ءَ گْوشگ بوگ ءَ اِنت کہ تو نی ساکم ءُ اِیمن ءُ سُھریں تیرانی دیم ءَ نہ اُوشتاتگ ئے، تو شُد ءُ تُن سگگ ءَ نہ ئے،، تو روتاپاں نہ وپتگ ئے، تئی زند نی اِیمن ءُ اشکام اِنت۔
بلے! چو چون بیت کنت کہ ھزابی ءُ بَزگی تھنا ھمیش اَنت، گُڑا منی واھشت دَرکسانی ءَ ھمیش بوتگ گُڑا پرچا من دَراں ڈیھ کنگ بو آں؟، من اے بزگی وتی چادر ءَ مُدام بستگ اِت آں، بلے دَراں ڈیھ مہ بیتین آں۔
دَراں ڈیھ یک ھزابے ءَ چہ کمتر نہ اِنت، اگاں یکے وتی واھشتاں بہ کُش اِیت ءُ پہ راج ءِ واھشتاں گیشتر اَرزش بہ دنت۔
