پِنڈگ ءُ جنگ نہ بیت

نِبشتہ کار: کوھی بلوچ

مرچی ما گوں ھما راج ءُ ڈیھاں دست بندی کناں ءُ گْوش ایں کہ ناشریں پاکستان ءَ را کُمک مہ کن اِت، اگاں شُمے تَہ ءَ اِنسان ءُ اِنسانیت ءِ نامے ھست اَت۔ چی ءَ کہ ریاستِ پاکستان ءَ گوں بلوچ ءَ جنگ کنگ ءَ پْروش وارتگ، اگاں شُما آئی ءَ کُمک مہ کن اِت گُڑا اے ناشریں ریاست مئے زمین ءَ یل کنت ءُ روت، اگاں شُما کُمک کُت بِزاں کہ شُما اُوں بلوچ ءِ چُکچینی ءَ وتی دست مان کُتگ گوں۔ بلوچ راج نہ لوٹ اِیت کہ دَری راج ءُ ڈیھ بلوچ ءِ چُکچینی ءَ گوں پاکستان ءَ ھوار بہ بیت ءُ بلوچ راج نہ لوٹ اِیت کہ بلوچ ءِ مال مڈّیاں دَری ڈیھ ابید ء چہ بلوچ ءِ جُست ءُ پُرس ءَ گوں ریاست پاکستان ءَ ھور بہ بیت۔ مرچی بلوچ راج پہ وتی سرڈگار ءُ سرڈگار ءِ رکینگ ءَ گوں ناشریں پاکستانی پوج ءَ جنگ ءَ اِنت کہ منی زمین ءَ یل بہ کنت ءُ دَرامَدیں پاد منی زمین ءَ ایر مہ بیت دانکہ ما آجو نہ بوتگ اِیں، اگاں یک ڈیھے لوٹ اِیت کہ من بلوچستان ءَ کار ءُ بار بہ کناں گُڑا آ بلوچستان ءِ آجوئی ءَ پد وتی پاداں بلوچ ءِ زمین ءَ ایر بہ کنت گُڑا بلوچ راج گوں ھما ڈیھ ءُ راجاں گْوش ایت کہ پاکستان مرچی پِنڈگ ءَ اِنت ءُ جنگ کنگ ءَ اِنت ءُ بلوچ ءِ مڈّیانی لُٹگ ءِ ٹاپار ءَ گوں دَری ڈیھاں جنگ ءَ اِنت، بلے بلوچ وتی مال ءُ مڈّیاں ھِچ وڑیں زوراک ءَ را نہ دنت ءُ ریاست پاکستان پہ پِنڈگ ءَ جنگ کُت نہ کنت۔

مرچی ما گوں یک ناشر ءُ پلیتیں ریاستے ءِ گوم ءَ جنگ کنگ ءَ اِیں کہ آ نہ چُک ءُ ناں کہ کماش زانت، بلے بلوچ راج اے ناشر ءُ ھُوکیں ریاست ءَ را گْوشگ لوٹ اِیت کہ تو یک برے وتی پیسریگیں کارپداں بہ چار کہ تو گوں بلوچ راج ءَ چے کُتگ ءُ چے کنگ ءَ ئے؟ گُڑا اے ھما راج اِنت کہ زیکیں روچ ءَ آئی ءَ کس وتی زمین ءَ نیشتگ ءُ مرچی اُوں نئیل ایت، پمیشکا پاکستان وتی گْوست ءَ بِہ چار اِیتءُ بلوچ راج ءِ گْوست ءَ بِہ چار اِیت ءُ بہ جیڑ اِیت ءُ پگر بہ کنت کہ من کے اُوں ءُ بلوچ کے اِنت….؟ مرچی تئی وتی راجدپتر تئی دیم ءَ اِنت ءُ بلوچ ءِ راجدپتر دُرائیں دُگنیا ءَ ھست اِنت۔ بلوچ راج ءَ بِھ گُلامی نہ منّ اِتگ ءُ گُلامی ءَ نہ منّ اِیت، اگاں بلوچ راج پہ دومی ءَ جنگ کنت ءُ آئی ءِ زمین پچ گِپتگ ءُ داتگ گُڑا پہ وتی زمین ءَ، پہ وتی مال ءُ مڈّیاں، پہ وتی زُبان ءُ دود ءُ ربیدگاں چے کُت کنت ءُ اے ھبر ءَ تئی دل ءُ جان زانت کہ بلوچ راج من ءَ پہ وشیں دلے ءِ نِندگ ءَ نیل ایت۔ بلوچ وتی چُکچینی ءُ زمین ءِ لُٹ ءُ پُل ءَ ھِچ وڑیں زوراک نیل ایت، اگاں بلوچ ءِ چُکچینی ءَ بلوچے ھوار بہ بیت یا دری راجے، چی ءَ کہ بلوچ ءَ مرچی اے جنگ پہ بلوچ ءِ باندات ءَ، پہ بلوچ ءِ سرڈگار ءُ پہ بلوچ ءِ آجوئی ءَ بِندات کُتگ، اے جنگ داں بلوچ ءُ بلوچستان ءِ آجوئی ءَ ھمے رنگ ءَ یکشل ءَ برجاہ بیت۔

نوزدہ سد ءُ چِل ءُ ھشت (1948) ءَ بہ گر داں روچ ء مرچی بلوچ ءِ چُکچینی یکشل ءَ برجاہ اِنت، بلے بلوچ راج پدکِنز نہ بوتگ ءُ پدکِنز نہ بیت داں آجوئی ءَ، آئی ءَ وتی سینگ ءَ سوھان کُتگیں تیر جاہ داتگ اَنت بلے درامدانی گُلامی اِنّا۔ گُڑا ریاست پاکستان ءَ را مرچی پہ در کپگ ءَ بلوچ راج راہ دیگ ءَ اِنت، چوش مہ بیت کہ بانداتیگِیں روچ ءَ ترا تئی سِپاھیگانی تیر سُپتگیں جون گون بہ بنت ءُ در بہ کپ ئے۔ مرچی جاور مَٹ بوتگ اَنت، اے واب ءَ چے ریاست پاکستان ءَ را در کپگ لوٹ اِیت کہ من بلوچ راج ءَ چو بَنگالیانی ڈول ءَ بے شرپ کناں۔ بلوچ راج پہ وتی راج ءِ رکینگ ءَ ھِچ وڑیں ءُ ھِچ تاگت ءِ دیم ءَ نہ جُکّ اِتگ ءُ نہ جُکّ اِیت، بلوچ راج ءِ مِسال نہ ایوک ءَ بلوچ راجدپتر ءَ بلکیں دُگنیا ءِ ھر راجدپتراں ایر اِنت۔ مرچی ریاستِ پاکستان ءَ نہ ایوک بلوچ ءِ چُکچینی ءَ وتی دست مان کُتگ بلکیں مئے نودَربَرانی تُرسینگ ءُ آیاں بیھار دیگ، مئے وانَگجاھانی بُنجل کنگ، مئے زُبان ءَ گار کنگ ءِ جُھد، مئے ھما زانتکار ءُ کملکارانی گار ءُ بیگواہ کنگ، مئے مات ءُ گْوھارانی بے شرپ کنگ ءُ مئے زِر ءُ زمین ءَ گوں درامداں سودا جنگ۔

مرچی بلوچ راج چائینہ ءَ گْوشتگ لوٹ ایت کہ زیکیں روچ ءَ تو وت جنگانی دیمپان بوتگ ءُ زان ئے کہ گُلامی ءُ گُلامیں زند چے ئے، ما گوں آئی ءَ دست بندی کناں کہ گوں پاکستان ءَ ھَمراھداری (دوستی) ءَ ھلاس بہ کنت، چی ءَ کہ آئی ءِ اے دوستی بلوچ راج ءِ چُکچینی، بلوچ ءِ مال مڈّیانی لُٹ ءُ پُل ءُ بلوچ ءِ مال ءُ مڈّیانی ھما ثمراتاں چے بلوچ ءِ چُکچینی بوگ ءَ اِنت۔ بلوچ ءِ چُکچینی ءُ بلوچ ءِ مال ءُ مڈّیانی لُٹ ءُ پُل ءَ بلوچ راج ءَ ھِچ وڑیں زوراک ءَ را نیشتگ ءُ نیل ایت ھم، گُڑا نہ ایوک ریاست پاکستان بلکیں ھما ڈیھ ءُ ھما راج کہ بلوچ ءِ سرڈگار ءَ، بلوچ ءِ مال ءُ مڈّی ءُ بلوچ ءِ چُکچینی ءَ کہ وتارا ھوار کنت گُڑا بلوچ راج آئی ءَ را وتی دُژمن لیک اِیت، چی ءَ کہ بلوچ راج ءَ اے جنگ پہ وتی سرڈگار ءِ رَکینگ ءَ، پہ وتی راج ءِ رکینگ ءُ وتی مال ءُ مڈّیانی پھازگ ءَ گوں زوراک ءَ بِندات کُتگ، گُڑا ھِچ وڑیں زوراک ءَ را بلوچ راج اے موکل ءَ نہ دنت کہ آ بلوچ ءِ چُکچینی ءُ بلوچ ءِ مال ءُ مِلکتاں بہ بارت ءُ بلوچ ءَ را وتی گُلام بہ کنت۔

مرچی ریاست پاکستان ءَ را ما گْوشگ لوٹ اِیں کہ نوں وتی کُتگیں زُلماں تو ھِچ رنگ ءَ چیر داتگ نہ من ئے، چی ءَ کہ مرچی تئی اے کُتگیں زوراکیاں ءُ پندلاں دْراھیں دُگنیا سرپد اِنت، اے تئی بے سوبی اِنت کہ گوں بلوچ راج ءِ مال ءُ مڈّیاں دُگنیا ءَ را رَد دیگ ءَ ئے کہ من گوں شُما کار ءُ بار کناں، بلے اے تئی بے سوبی اِنت چی ءَ کہ تو پہ بلوچ ءِ مال ءُ مڈّیاں دْروگیں ٹاپار جنگ ءَ ئے ءُ تئی وتگڑیں دْروگ ءُ پندلاں جھان سرپد اِنت ءُ تئی دْروگیں پندلاں ترا لاچار کُتگ کہ من بلوچ راج ءَ را کُجام پندلاں گوں مان بگیشاناں، کُجام دْروشُم بلوچ ءِ چُکچینی ءَ بہ کناں، بلے بلوچ راج ترا پہ چُکچینی ءَ نیل ایت ءُ بلوچستان ھما ڈیھ اِنت کہ ھِچ وڑیں زوراک ءِ زوراکی سرجم ءُ برجم نہ بوتگ۔ بلوچ راج ءَ نوں سُد کُتگ، آئی ءِ رَد دیگ تئی وس ءُ واک ءَ نوں نہ انت، بلوچ راج مرچی پہ پھر گْوش ایت کہ بلوچ ءَ را ھِچ رنگیں زوراک آئی ءِ جُھد ءَ پْروش دات کُت نہ کنت چی ءَ کہ بلوچ راج پہ وتی ننگ ءَ، پہ سرڈگار ءَ، پہ وتی باندات ءَ، پہ وتی ھما راج ءَ کہ مرچی آئی ءَ را ھپتاد ءُ ھپت سال اِنت کہ پاکستان ءَ گُلام کُتگ، آئی ءِ مال ءُ مڈّیاں لُٹ ءُ پُل ءَ انت۔ گُڑا پاکستان ءَ سما کنگی اِنت کہ منی جنگ گوں کے ءَ بوگ ءَ اِنت۔

بلوچ راج یک برے پد ءَ ریاست پاکستان ءَ را گْوش ایت کہ پِنڈگ ءُ جنگ نہ بیت۔ مرچی بلوچ راج ترا پہ بلوچ ءِ سرڈگار ءِ یل دیگ ءَ راہ دنت کہ بلوچستان ءَ وتی زوراکیاں ھلاس بہ کن ءُ در بہ کپ، اگاں ناں گُڑا وتی بھا زُرتگیں سِپاھیگانی جونان چِست بہ کن، جون ءِ چِست کنگ ءَ تو دم برے بلے بلوچ راج ترا وتی زمین ءَ ھِچ رنگ ءَ نہ بکش اِیت ءُ نہ دنت۔ انچو کہ تئی سِپاھیگانی ھما گور ءِ پُچ مرچی بنگلہ دیش ءَ ایر اَنت گُڑا آ روچ دور نہ اِنت کہ تئی ھما بھا زُرتگیں سِپاھیگانی گور ءِ پُچ بلوچستان ءَ ایر بنت۔ جاھے ءَ واجہ بشیر زیب بلوچ گْوش ایت کہ ”مرچی ترا بلوچ راج پہ در کپتگ ءَ راہ دنت، ترا سلامتی ءَ یل کنت کہ برو وتی ڈیھ ءَ ابید ءِ کُشت ءُ کوش ءَ، اگاں ناں گُڑا تو جونانی چِست کنگ ءَ دمبرے۔“
گُڑا ریاستِ پاکستان ءَ را پھمگ لوٹ ایت کہ دومی ءِ زمین ءَ پہ زوراکی بِھ وتیگ کُت نہ کناں، آئی ءِ جُست کنوک ھست، بلوچ وتی آجوئی ءَ، وتی زمین ءَ، وتی زُبان ءَ، وتی راجی پَجّآر ءَ گار بوگ ءَ نیل ایت۔ اے ریاست پاکستان ءِ بس انچیں وبالے کہ آئی ءِ مانا نیست اِنت۔ مرچی ریاست پاکستان ھمے ٹاپار ءَ جنگ ءَ اِنت بلوچ سرمچار اِنچو نہ اَنت کہ وتی زمین ءَ آزات بہ کناں، گُڑا بلوچ سرمچار مرچی آئی ءَ گْوشگ لوٹ ایت کہ اے ھما سرمچار اَنت کہ تو زیکیں روچ ءَ گْوشت کہ اے چار سرمچار اَنت ایشانی کُشگ ءَ منی یک سِپاھی ءِ بس اِنت۔

بابا ھیر بکش مری گْوش ایت کہ ”بلوچ سِنگ ءِ دُمب ءَ مَہ کپ اَنت، بلکیں ھما دَست ءِ نیمگ ءَ بِہ رو اَنت کہ آئی ءَ سِنگ چَگل داتگ۔“
گُڑا بلوچ راج ریاست پاکستان ءِ وتگڑیں دْروگ ءُ پندلاں کِمار مہ کنت، چی ءَ کہ نوں پاکستانی پوج ءِ بے سوبی اِنت کہ نہ زانت من چے گْوشگ ءَ آں ءُ چے کنگ ءَ اُوں۔
بلوچ راج! مرچی ریاست پاکستان ءِ زوراکی تئی دیم ءَ اَنت کہ آئی ءَ گوں دْروگیں پندلاں ترا کُجام رنگ ءَ لگتمال کُتگ، مرچی اگاں مئے زُبان گار بوگ ءَ انت، راجی پَجّآر گار بوگ ءَ اِنت، مئے زمین ءَ وتیگ کنگ ءُ مئے مال ءُ مڈّیانی لُٹ ءُ پُل، دود ءُ ربیدگانی پامال کنگ ءُ مئے آجوئی ءِ پُلگ ءُ مارا گُلام کنگ اے دُرس گوں ھمے گُلامی ءَ بندوک اَنت۔ گُڑا ترا ھما سِنگ ءِ دُمب ءَ کپگی اِنت، بلکیں من ءَ ترا ھما دست ءِ دُمب ءَ کپگی اِنت کہ کے سِنگ ءَ چگل دیگ ءَ اِنت۔ مئے آجوئی اِنچو دور نہ اِنت، بس جُنزگی اِنت۔ آجوئی مئے واب اِنت پہ اے واب جُھد ھژدری اِنت۔
شھید واجہ گُلام مھمد گْوش ایت کہ “بلوچ راج ءِ ھستی ھست اِنت آ گوستانکی ھساب ءَ یک سرزمین ءُ راجی ڈیھے ءِ واھند اِنت، بلے مئے بستار ایردست ءِ بستار اِنت۔ ما نہ ایوک ءَ چہ وتی راجی ھکاں زبھر اِیں، بلکیں چہ انسانی ھکاں ھم مھروم اِیں اے پسماندگی گُلامی ءُ مھرومی وت مئے راج ءَ را جوزگ دیگ ءَ اِنت کہ آ وتی راجی ھستی، سلامتی ءُ وتواجھی ءِ واستا جھد بہ کنت۔”