نِبشتہ کار: کوھی بلوچ
مرچی بلوچ راج پد ءَ ھما نوبتاں گوں گوزگ ءَ اِنت کہ دوھزار دوازدَہ ءُ سیزدَہ ءَ گْوستگ اَت، پد ءَ ھما تیر سُپتگیں جونانی سوگات، گار ءُ بیگواھی ءِ کِساس ءِ گیش کنگ، لوگانی لُٹ ءُ پُل، مکھیں مات ءُ بانُکیں گْوھارانی بے شرپ کنگ ءُ تنگوئیں بچانی کُشگ ءُ پد ءَ جوناں ماں گیابان ءَ چگل دیگ۔
گْوش اَنت کہ ”زوراک ھرچی کُت کنت، آئی ءَ بس ھُدا بِدار اِت۔“ بلے زوراک اے ھبر ءَ بِھ بیھال مہ کنت کہ زوراک ءَ زوراک پْروش اِیت ءُ آئی ءَ گار کنت۔ بہ گندے مرچی بلوچ راج گوں یک انچیں ریاستے ءَ جنگ ءَ اِنت کہ آ ریاست ءِ اُمبر چہ مئے کماشاں اُوں کستِر اِنت، انچو کہ بلوچ راج ءَ پیسر ءَ وتی سرڈگار ھِچ زوراک ءَ را نہ بکش اِتگ گُڑا انگت اُوں ھِچ وڑیں زوراک ءَ را نہ بکش اِیت گُڑا ریاستِ پاکستان مرچی وتی اے واب ءَ بس وابے بہ کنت ءُ چہ بلوچ ءِ زمین ءَ وت ءَ را در بہ کنت، مرچی بلوچ راج ھما ریاست ءَ پہ ورگ ءَ راہ اُوں دنت، بلے بانداتیں روچ ءَ آئی ءَ را پہ رَوگ ءَ اُوں راہ نہ بیت ءُ ریاست اے ھبر ءَ چہ وتی مَجگ ءَ چے دَر بہ کنت کہ من بلوچ ءِ سرڈگار ءَ وتی پنجگاں کناں ءُ بلوچ راج ءَ ھلاس کناں۔
ریاست مرچی بلوچ راج ءَ بہ گندے پہ زوراکی گار ءُ بیگواہ کنگ ءَ اِنت ءُ آئی ءِ تیر سُپتگیں جون ءَ چَگل دیگ ءَ اِنت، بلے اے ھبر ءَ ریاست بِھ بیھال مہ کنت کہ بلوچ پہ وتی سرڈگار ءِ رکّینگ ءَ، پہ وتی ننگ ءَ، پہ وتی راج ءَ، پہ وتی راج ءِ آجوئی ءُ زمین ءِ آجوئی مار اِتگ ءُ مرگ ءَ پہ ساڑی اَنت۔ گُڑا ریاست پہ جونانی چَگل دیگ ءَ بلوچ ءِ جنگ ءَ ھلاس کُت نہ کنت ءُ اے جنگ پہ جونانی چَگل دیگ ءَ ھَلاس نہ بیت، چی ءَ کہ اے جنگ ءِ بِندات چہ جونانی چگل دیگ ءَ بِندات بوتگ۔
مرچی بلوچ راج ءَ سما کُتگ کہ پہ گار بیگواھی ءَ من گار ءُ بیگواہ نہ باں ءُ پہ جونانی چگل دیگ ءَ بلوچ راج پدکِنز نہ بیت، اگاں بلوچ ءِ گْوست ءَ بہ چارے گُڑا ترا بِھ اے گِندگ ءَ نئیت کہ بلوچ راج ءَ زوراک ءِ دیم ءَ وتی سر جھل کُتگ ءُ زوراک ءِ زوراکی من اِتگ۔ گُڑا مرچی ریاست ءُ ریاستی ھما چانوگِر اے ھبر ءَ وتی دماگ ءُ مَجگ ءَ بہ نِنداریں اَنت کہ پہ بلوچ ءِ چُکچینی ءَ بلوچ راج ترا نیل اِیت ءُ تئی زوراکیانی دیم ءَ چو کوہ مِک بوتگ ءُ مِک بیت اِنت۔
مرچی بلوچ راج ءَ وتی رَھشون زانتگ ءُ پَھم اِتگ کہ من ءَ گوں کے ھَمراھداری کنگی اِنت، ھمے واستا ریاست ءِ دَماگ ءَ اے ھبر نِشتگ کہ نوں بلوچ راج ءِ دارگ بس ھما توپنگ ءِ زور اِنت کہ من پیسر ءَ کُتگ، بلے ریاست ءَ را زانگ ءُ پَھمگ لوٹ اِیت کہ اے جنگ بلوچ راج ءَ پہ وتی آسراتیں زند ءَ، پہ وتی سرڈگار ءِ رکّینگ ءَ بِندات کُتگ، گُڑا ترا نہ زیکیں روچ ءَ بلوچ راج ءَ وتی سرڈگار ءِ سر ءَ نِندگ ءَ اِشتگ ءُ ناں کہ مرچی اوں کِل اِیت۔
بلوچ راج! مرچی بہ گندے ریاست مئے مات ءُ گْوھاراں بے شْرپ کنگ ءَ اِنت یا مئے بچّانی تیر سُپتگیں جوناں پہ ٹیکی دیگ ءَ اِنت، بلے پدکِنزگی نہ اِنت۔ اگاں مرچی ما اے جنگ وتیگ نہ کُت ءُ پہ گار ءُ بیگواھی ءَ تُرس اِت اِیں، ھما تیر سُپتگیں جونانی چِست کنگ ءُ کوپگ دیگ وتارا ساڑی نہ کُت گُڑا مئے سرڈگار اَچ ما پُلگ بیت، مئے زُبان گار بیت، مئے دود ءُ ربیدگ گار بنت ءُ مئے نام ءُ نِشان اُوں نہ بیت۔ گُڑا مرچی کُلیں راج ءَ را توار چست کنگی اِنت، کُلیں راج گوں ھما مردماں ھمراھداری بہ کنت کہ آ مرچی بیوس ءُ لاچار اَنت۔مرچی ریاست ءِ پندلاں چہ ھمے پدر اِنت کہ نوں آئی ءَ پْروش وارتگ ءُ بے سوب اِنت، گُڑا بلوچ راج سوب مئیگ اِنت، بس جُنزگ لوٹ اِیت۔
