نبشتہ کار: بیوس آوارانی
ما کُل سرپد اِین ءُ زان اِیں کہ ریاست ء پاکستان گوں بلوچ ءَ داں کجام جاہ ءَ شتگ ءُ سر بوتگ، پیسر ءَ مئے زمین وتیگ کُتگ ھمے وڑ آیان بوتگ مئے سر ءَ زلم ءُ زوراکی کنان بوتگ چہ مئے بلوچستان ءَ چے چے کہ دَر آیگ ءَ اِنت؟ دْرستین ئِے وتیگ کُتگ اَنت۔ ھمے وڑ ءَ وتی ملکے شوک کتگ، شما پنجاب ءَ بہ رو اِت بہ چار اِت چتور ءُ چوں شوکے کُتگ۔ مئے بلوچستان ءِ آدگہ چیزاں یل کن چہ ھما جاہ ءَ کہ گیس دَر آیگ ءَ اِنت ھما جاہ ءِ مردم چتور ءُ چوں وار ءُ بزگ اَنت؟ مئے بلوچستان ءِ گنچیں مڈّیانی توک ءَ انگت چہ ھمود ءَ گیس در آیگ ءَ اِنت ھمود ءَ مئے مات ءُ گْوھاراں دار چتگ ءُ وتی وھد تیلانک داتگ ءُ انگت ءَ ھمے وَڑ بزگ اَنت۔ پد ءَ ھمے وڑ زلم کنان بوتگ، مئے چنچو برات بیگواہ کتگ ءُ زندان ءَ بندے کُتگ اَنت، اگاں یکے ءَ ھَک ءِ گَپ جتگ گڑا آئی ءَ گْوشتگ کہ تو ملک دژمنے ئے بْرتگ ءُ زندان ءَ بندے کُتگ داں ھمے وڑ مئے چنچک برات زندان ءَ بندے کُتگ۔ ھیر برات برگ ءُ زندان ءَ بند کنگ بنت، ھمے براتانی واستا مئے آ دگہ براتاں اُوں وتی جُھد بندات کتگ چیزے ماں کوھاں شُتگ چیزے ءَ ھمد ءَ جُھد کُتگ۔ ھما برات کہ کوھاں شُتگ اَنت پہ منی ءُ شمئے واستا شُتگ اَنت، داں ما وشھالیں زندے بہ گْوازین اِیں ءُ وتی ملک ءَ آجو بہ کن اِیں۔
مئے کسانسالیں بْرات روگ ءُ شھید بْوگ ءَ اَنت پہ منی ءُ شمئے واستا، من گوشاں ھما کہ یک ماھے ءِ واستا زندان ءَ بند کنگ بوتگ اَنت ءُ پد ءَ یل کنگ بُوتگ اَنت آیان ءَ یل کن اِت پہ ھما براتاں بہ جیڑ اِت سالانی سال زندان ءَ بند اَنت ءُ ھمایاں پہ وتن تُپنگ چست کُتگ ءُ شھید بوتگ اَنت، پد ءَ ھمے وڑ ءَ مئے بانُکیں گْوھار مھرنگ ءَ وتی براتانی ھاتر ءَ جُھد بندات کت ءُ وتی زند ءِ دْرستیں وشی یل کُت اَنت پہ راج ءِ واستا داں منی راج پاد بیت ءُ یکمشت ءُ تپاک بہ بیت گڑا ریاست ءَ اوں وتی ھما جُھد کہ پیسر ءَ کنگ ءَ بوتگ انگت ءَ تیزترے کُتگ کہ بلوچ راج ھچ مہ گْوش اِیت ءُ تُرس ءِ آماچ بہ بیت، بلے مھرنگ ءَ گوں وتی سنگتاں جُھد یل نہ کُت۔ چتور ءُ چوں اے ریاست ءَ مئے بانُکیں گْوھار ءِ سر ءَ زلم ءُ زوراکی کُتگ ما کل سرپد اِیں، آیاں ما داں زندگ اِیں بے ھیال نہ بہ اِیں ءُ اے الم ریاست ء پاکستان ءُ پنجابیان ءَ جُست ءَ کن اِیں۔
ھمے وڑ ءَ مئے گْوھاراں وتی زند ءِ ھمک وشی پہ وتی براتانی واستا یل کتگ اَنت داں سوبمند بوتگ اَنت ءُ راج اِش یکمشت ءُ تپاک کُتگ، ھیر ما گلام اِیں مئے برات برگ ءُ بیگواہ کنگ ھم بنت، بلے اے بلاھیں گَپے پہ بلوچ راج ءَ مئے گْوھاراں کہ نہ شَپ چار اِتگ ناں کہ روچ دگانی سر ءَ کپتگ اَنت۔ انی ھما گْوھار کہ زندان ءَ بند اَنت اے پہ راج ءَ بلاھیں گپے نوں مارا چہ گیش ءَ گیش جھد کنگی اِنت داں چتور بہ بہ اِیں، مریں یا کہ زندگ بئیں داں مارا الم پہ وتی گْوھاراں جُھد کنگی اِنت۔
ھما مردم کہ پاکستان ءِ دلار اَنت ءُ گوں ریاست ءَ یک اَنت گْوش اَنت کہ ما وتی جاہ ءَ برابر اِیں مارا ھچ پرواہ نیست انگت ءَ زَر ءِ ھاتر ءَ وتی گْوھارانی سر ءَ وَت زوراکی کنگ ءَ اَنت۔ وتی براتان ءَ زندان ءَ بند کنائینگ ءُ لاشان اِش دور دیگ ءَ اَنت وتی کتگیں کارانی سر ءَ مھکم اَنت آیانی اوں وھد نزیک اِنت آ مہ گْوش اَنت کہ ما ھرچی کن اِیں کُت کن اِیں، شما اُوں اے آس ءَ ھوار اِت اگاں آس یکجاھے ءَ کپ اِیت گڑا ھُشک ءُ تر نہ زانت۔ مروچی کہ شمئے برات ءُ گْوھار بزگ اَنت ءُ زندان ءَ بند اَنت، گڑا شما اُوں پشت نہ کپ اِت۔
دگہ اُوں بازیں مردم ھست اَنت کہ گْوش اَنت کہ مارا ھچ کار نیست ما اے جھد ءِ توک ءَ ھوار نہ بَہ اِیں تاوان ور اِیں یا کہ سک بزگ بہ اِیں آ اُوں پشت نہ کَپ اَنت۔ پرچا کہ آ نہ زانت کہ تو کے ئے ءُ چے کنگ ءَ ئے، آ بس بلوچ کنت ءُ ترا بارت ءُ تئی جون ءَ دَور دنت۔ من دزبندی کناں گوں وتی راج ءَ اے جھد مئے وتیگ اِنت، انگت ءَ وھد ھست بیا اِت گوں وتی سنگتاں ھمکوپگ ءُ تپاک بَہ اِت انی اے وھد ءَ مئے ھما گْوھار کہ پہ ما جھد کنگ ءَ بوتگ اَنت انگت ءَ جھد کنگ ءَ اَنت ءُ ھما برات کہ زندان ءَ بند اَنت پہ ھمایاں جھد بہ کن اِت گوں جھدکاراں ھوار بہ اِت۔ پرچا کہ بلوچ ءِ زالبول گار ءُ بیگواہ کنگ بہ بنت ءُ زندان ءَ بند کنگ بہ بنت من گوشاں پہ بلوچ راج ءَ بلاھیں ھبرے، بلے ھرچ وڑ کہ بَہ اِت بس جھد بہ کن اِت، بس جھد بہ کن اِت، بید ء جھد ءَ دگہ ھچ پشت نہ کپتگ داں چنت تاوان وَر اِت سر اوں رو اَنت پہ وتی گوھارانی ھاتر ءَ کربان اَنت۔ ما ھمد ءَ بہ نند اِیں اُوں وھد زوالی بہ کن اِیں اود ءَ مئے مات ءُ بانُکیں گْوھار گوں براتاں زندان ءَ بند اَنت اے پہ ما بلاھیں ھبرے اگاں دگہ چیزے کُت نہ کن اِت برو اِت ھما کہ جھد ءَ اَنت دَگّانی سر ءَ کپتگ اَنت گوں ھمایاں یک بِہ بَہ اِت ءُ مھکم بہ کن اِت اِش کہ شما ایوک نہ اِت شمارا راجے ھست داں مئے گْوھار آجو نہ بنت، دگہ کار کنگ نہ بیت یک گلاسے آپ اُوں دات کُت کن اِت ھمینچو اوں گنچ اِنت۔ بَس جھد بہ کن اِت ءُ جھد کنگ لوٹ اِیت، من ھما شھیداں سد سلام گوشاں کہ پہ وت ءَ ھچ نہ چار اِتگ اِش مئے واستا وتی سر اِش کُربان کُتگ اَنت انگت ءَ کنگ ءَ اَنت ءُ ھمایاں پہ مئے واستا جھد کُتگ زندان ءَ بند اَنت۔
سد سلام اِنت کامریڈ مھرنگ ءَ گوں گْوھار بیبو ءُ آدگہ باسکاں کہ مئے واستا زندان ءَ بند اَنت، گڑا مئے سر ءَ اُوں پرز اِنت کہ پہ وتی گْوھاراں جھد بہ کنیں۔
سد سلام اِنت راجی جھد کاران ءَ
سد سلام اِنت راجی جھدکاران ءَ۔
ھرکجا اِت مدام گَل ءُ شات بات اِت یکمشت ءُ تپاک بات اِت۔
مئے وتن زوت آجو بات گوں وتی شیریں چُکاں۔
