نبشتہ کار: بانی گُل
شال مئے ماتیں وتن بلوچستان ءِ بنجاھی شھر ءُ بُنجل اِنت، بلے شال ءَ لشکر گوں مئے بلوچاں چے کنگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔۔؟ زور بیگواھی ءَ بہ گر داں شھید کنگ ءَ مئے بلوچانی بلوچستان ءِ تہ ءَ چوشیں گِسے نیست کہ یکے زور بیگواہ ءُ یکے شھید کنگ نہ بوتگ۔ چوش کہ اے تورناکیں درد ءَ ھما مار اِت کنت کہ آ وت ھمے درداں گْوستگ یا کہ گْوزگ ءَ اِنت ھما مار اِت کنت، پرچا کہ اے درد چونائیں دردے نہ اِنت۔ اے درد ءَ بلوچ راج ءِ زندمان وتی آسدان ءَ روک ءُ جِنتِر ءَ دْرشتگ، پمیشکا اے درد ءِ ماروک زانت کہ چنچو تورناک اِنت۔
اے زورگر ءَ ساری ءَ مئے مردین آدم زور بیگوہ ءُ شھید کُرتگ اَنت، نوں مئے شیرزالیں گْوھار ءُ ماساں ھم زور بیگواہ کنگ ءَ اِنت۔ زورگر ءِ ھمے بدّیں کارپدانی پُژدر ءَ مئے وانندگ ءُ زانتکار، ھزار مراد ءُ کسانسالیں جنک پہ پِدائی کنگ ءَ ساڑی ءُ کنگ ءَ اَنت، ھمے زوراکیانی سبب اِنت کہ ماس وتی زھگاں پہ شان ءُ مڑاھے دست ءَ بڈّ ءَ جَنگ ءُ پہ گلامیں وتن ءِ آجو کنگ ءَ ندْر بوگ ءِ واستا روان دیگ ءَ اَنت۔ اے ھمے زلم ءُ زوراکیانی سبب اِنت کہ وتن ءُ راج ءِ مھر روچ پہ روچ ودّان ءُ تنگوھیں بچّ ءُ جنک چوشیں کدم چِست کنگ ءَ اَنت، اے کل ھمے جھد ءُ جپاھانی برودر کہ مھکمیں اُوست ءُ اُمیتے راج ءِ دلاں رُدان ءُ شاھگان بوگ ءَ اِنت۔
اے درگت ءَ منی نزوریں زانت ھمے گْوش اِیت کہ کجام کھول ءِ مردم بیگواہ یا شھید کنگ بوتگ آ کھول ءِ دل ءَ نوں کدی پہ زورگریں ریاست ءَ مھر نہ بیت، بلکیں نپرت ءِ آس روچ پہ روچ گیشتر ءُ مزن بوان اِنت۔ ھمے نپرت ءِ پُژدر ءَ بلوچ راج ءِ تنگوھیں بچّ ءُ جنک پہ بندیگیں سرڈگار ءِ موکگ ءَ سر ءُ ارواھاں بکشگ ءَ اَنت۔
چی ءَ کہ ھمے زور بیگواھی ءِ گم ءَ آ کھول انچو ژند ءُ ژول کُرتگ اَنت کہ چہ آیانی گیمرتگیں دْروشم ءَ زانگ بیت کہ اے مردم کجام گم ءُ رنجانی تہ ءَ گْوزگ ءَ اَنت۔ ھمے درد ءَ مئے سرزمین ءِ ھر گِس پتاتگ ءُ اندوھانی دیمپان اِنت، ھمے درد ءِ دیمپانی ءَ لھتیں انچیں ماس ھست کہ آیانی زھگاناں شانزدہ سال اِنت کہ زندانی ءُ تھاریں کوٹی ءَ گوں سانکلاں بستگ ءُ بندیگ اَنت۔ آ پہ پدردیں دلے وتی زھگانی رھچار اَنت، چو نہ زان اَنت کہ مئے زھگ آزار جاہ ءَ کجام ھال ءَ زندگ اَنت یا کہ مُرتگ اَنت۔
ھمے رھچاری ءَ باز بزگیں ماساں وتی ھنکین بدل کتگ ءُ باز انگت پہ رھچاری وتی چاریں روچاں تیلانک دیگ ءَ اِنت، بلے اے زورگر ءِ کر ءَ اے توان نیست کہ ھمے وداریگیں ماساں بہ گْوش اِیت کہ شمئے زھگ من شھید کُرتگ اَنت یا کہ انگت منی تھاریں کوٹی ءَ بندیگ اَنت۔ پرچا کہ ھمے وداریگیں ماس مدام گوں ھمے گم ءُ رنجاں جیڑ اِیت کہ کد منی چمانی روژنائی پہ وش ءُ سلامتی گس ءَ کئیت۔
بلے زھگ آجو نہ بیت ءُ ماس وتی چماں مُچ کنت ءُ چر اے جھان ءَ روت ءُ ودار پہ دائمی نیم بُندگ بیت۔ اے درگت ءَ بازیں ماس گْوش اَنت اگاں مئے زھگاناں شھید کرتگ مارا ھال بہ دے اِت دانکہ ما پہ وتی زھگ ءِ سلامتی ءِ بدل ءَ پہ آیاں پاتیایے بہ وان اِیں۔ مارا مئے زھگ ءِ مانش ءَ پیش بدار اِت دانکہ ما دلجم بہ بہ اِیں کہ نوں ودار کنگ نہ لوٹ اِیت۔
ھمے رنگ ءَ ما مرچی بہ چار اِیں کہ سمی دین، ڈاکٹر مھرنگ، کامریڈ بیبو، دوھیں گْوھار مزلپا ءُ آجوئی، دگہ سداں جنین آدم ھمے زورگریں ریاست ءَ پہ زورانسری آوار جتگ ءُ بیگواہ کرتگ اَنت، ھمے وڑ ءَ آیانی وابجاہ ءِ کوٹی ءُ لانکبوج جاہ ءَ کیمرہ جتگ، اے ھما زوراکی ءِ در ءُ درانسانی اَمَل کہ ترا گوانتاموبے ءِ زندان ءَ ھم دز نہ کپ اَنت، بلے پرے ھبر ءَ بژن ءُ ارمانی بوگی نہ اِنت۔ چی ءَ کہ اے زورگریں ریاست ءِ کارپد ھمیش اَنت، ھمے وڑ ءَ اے باندا گوں بلوچ ءَ چد ءُ گنتریں کار کُرت کنت۔ پمیشکا مارا مجگی ءُ جسمانی دْروشم ءَ پہ اے رنگیں ٹارچرانی واستا مرچی تیار بوگی اِنت، پرچا کہ ما گوں اے زورگریں ریاست ءَ وتی ھستمان ءِ جنگ ءَ کنگ ءَ اِیں۔
مرچی کہ سمی، مھرنگ، بیبو ءُ ایدگہ بلوچ راج ءِ جنک زندان ءَ بندیگ اَنت، آیاں ھمے زلم ءِ ھلاپ ءَ توار چِست کُتگ ءُ ھمے سبب اِنت کہ آ زندان ءَ بند اَنت۔ ھمے مردماں کہ مئے بیگواھیں مردمانی واستا توار چِست کتگ، نوں مئے زمہ واری اِنت کہ پہ وتی شیرزالیں گْوھاراں مھکمیں توار بہ بہ اِیں ءُ داں آیانی آجوئی ءَ اِیمن ءُ آرام مہ بہ اِیں۔
اگاں ما مرچی ھاموش بوت اِیں بزاں ما پہ وت ءَ دگہ ھزابے جوڑ کت، پمیشکا مارا ھاموش بوگی نہ اِنت۔ بلکیں مارا چد ءُ گیش جھد کنگی اِنت، وتی راجی پرز ءِ پورا کنگ ءَ مارا چونیں سکی ءُ جنجال دیم ءَ کئیت ما پہ بچکند آیانی وش آتک کنگ ءَ تیار بہ بہ اِیں۔ پرچا کہ ھاموشی مرگ ءُ گھگیری زندگی اِنت، ھمے گھگیری ءِ زندگیں درور مھرنگ، سمی، بیبو ءُ بلوچ ءِ ایدگہ شیرزالیں کاڑ اَنت۔ بائد اِنت ما پہ وتی گھگیری ءِ چیدگیں بالادانی رکّینگ ءِ ھاتر ءَ کدی بے توار مہ بہ اِیں، پرچا کہ من سرپد باں آیانی رکّینگ ءِ جھد مئے وتی ءُ باندات ءِ جھد اِنت۔ اگاں ما وتی باندات ءَ رکّینگ لوٹ اِیں گڑا وتی گھگیری ءِ چیدگاں بہ رکّین اِیں۔
گڈسر گوں شھزانتیں واجہ سید ھاشمی ءِ اے پربند ءَ
من جزماں پد ءَ کئیت اِنت یک وژدلیں باریگے!
ھر رنگ ءَ سید گْوازین اے رنج ءُ گم ءِ سالاں
