نبشتہ کار: اکرم شوھاز
من زاناں تو ھر کُج ءَ ئے ھمے جیڑگ ءَ ئے کہ باریں منی راج چون اِنت، یا منی وڑ ءَ بندیگ اِنت۔ نہ زاناں راج چونیں زندے ءِ آماچ اِنت۔ من اُوں ھمے جیڑ اِتگ ترا
دائم وتی راج ءِ گم پِر اِنت۔ ھما وھد ءَ من ترا دیستگ کہ ریاست ءَ ترا گِرّان کُتگ، من ھمے جیڑ اِتگ کہ اے زُلم ءِ مستریں نزوری اِنت۔ زالم کہ وھدے چوش بہ کنت، گُڑا بہ زان کہ آ نی گُڈّی سیمسراں رس اِتگ۔ پمیشکااے زلم ءِ مستریں نزوری اِنت کہ مرچی پدّر اِنت، بلے من اُوں ھمے جیڑاں کہ باریں تو چون ئے۔
اے سکیں ساھت ءَ من نہ زاناں کہ تو چونیں زندے گوازینگ ءَ ئے ءُ نہ زاناں تو کج ءَ ئے، بلے انچو من زاناں کہ ریاست ءِ وتی نزوری اِنت کہ مرچی وت ءَ پدّر کنگ ءَ اِنت۔ وھدے کہ تو آسے روک کن ئے، آس ءِ توکا پٹرول ایر ریچ ئے گُڑا آس گنتر مزن بیت۔ مرچاں ریاست ھمے داب کنگ ءَ اِنت، نی ما بہ چار اِیں کہ ھمے ریاست مئے کسانین چُک ءُ گْوھاراں گِرّان کنگ ءَ اِنت ءُ برگ ءَ اِنت۔ گُڑا آس ءُ پٹرول ءِ گوازی ھمیش اِنت۔
ریاست کہ اے کاراں کنت گُڑا الّم آس ءُ پٹرول ءِ گوازی بیت۔ منی گودی من زاناں ترا چینچو وتی راج ءِ گم پِر اِنت، من اوں زاناں تو جیڑ ئے کہ منی راج باریں چتور اِنت۔
ھما وھد ءَ کہ سمّی ءِ پت پاکستان ءِ نگن زوالیں دل ءَ را کہ گپتگ ءُ بیگواہ کُتگ، ھما روچ ءَ چہ رَند سمی ءِ دل ءِ توکا یک مارشتے ودی بوتگ۔ چہ ھما روچ ءَ پد سمی ءَ گھگیری بندات کُتگ۔ سمی ءَ وتی راج دوست بوتگ۔ سمی ءَ وتی راج ءِ درد مار اِتگ ءُ گھگیری بندات کُتگ۔ سمی سوبین بوتگ۔ وتی گھگیری ءِ پڑ ءَ انگت اُوں سمی ریاست ءِ دیم ءَ چون تلار ءَ مکّ اِنت۔ سمی چہ ھما روچ ءَ کہ گھیری بندات کُتگ، بہ گندئے سمی ءَ وشیں زند نہ دیستگ۔ بس سمی وتی راج ءِ یکجاہ ءُ یکمُشت کنگ ءِ جُھد کُتگ۔ بلوچ راج ءِ دردے بوتگ۔ مرچی دژمن ھما جاہ ءَ اتکگ ءُ رس اِتگ، دژمن وت نہ زانت کہ من ءَ چے کنگی اِنت ءُ من چے بہ کناں۔ پاکستان ءِ نزوری ھمیش اِنت بلوچ زالبولاں گِرّان کنت ءُ بارت ءُ وتی گُڈی سیمسران اِنت۔ پاکستان ءِ گُڈی سیمسر ھما اِنت کہ بلوچ زالبول ءِ سر ءَ دست چِست کنت ءُ آیاں لٹ ءُ شاپ کنت۔ پمیشکا اِشی ءَ بلوچ راج ءَ ھوار دردمندیں بنی آدم گندگ ءَ اِنت ءُ آئی نزوری ءِ نشان چہ ھمد ءَ پدّر ءُ آشکار اِنت۔
سمّی منی لاڑیں گْوھار
سمّی منی لج ءُ میار
