نبشتہ کار: یاسر بیوس
وھدیکہ ھما دور ءُ باریگ گیر کیت اِنت گُڑا من وَت نزان آں کہ من چون گْوازینتگ اَت؟ یا پہ وشّی یا پہ گم! من ھچ نزان آں۔ انی وھد یک ساھت ءُ بیست ءُ یک ملٹ اِنت۔ من مَشکے ءِ دلبند ءَ نشتگ ءُ ھمے نبشتانک ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں بلے من نزان آں من چے نبشتہ بہ کن آں؟ من ھما بیوس ءُ ھما مردم آں من وَ بدل نہ بیتگ آں۔ بلے اے ڈیھ ھم مٹ ءُ بدل نہ بیتگ۔ ھو، تھنا جاگہ بدل بیتگ۔ من مشکے ءِ سپت ءَ بہ کناں کنگ نہ بیت پرچا کہ مشکے انچیں جاگھے، اد ءِ مردم ھم باز جْوان اَنت۔ آیاں من ڈوبار اِت ھم نہ کناں گُڑا سنگتے ءَ گْوشت “گُڑا تو چے کُت کن ئے؟، مشکے ءِ بابت ءَ تو چے گْوشگ لوٹ ئے؟“
گُڑا من نی دْرائینت ءُ پسّو دات “ھو من تھنا وتی گماں ءُ وشّیاں گْوشت کناں کہ من ءَ مشکے ءِ تہ ءَ چنچو گَم ءُ وشّی دیستگ۔”
سنگت ءَ گْوشت اوھے تئی سر بات، ترا مُدام ھمے یکیں گَپ دپ ءَ اِنت من اے وڑ ءَ گَم دیستگ ءُ آ وڑ ءَ گَم دیستگ۔ نی زان ئے من گپّی نہ اِت آں۔ چمانی ارس کمّ کمّ درایگ اِت آں۔ مشکے ءِ دلبند ءَ وشّی ھم من دیستگ اَت بلے گَم من ءَ ھر جاگہ ءَ وتی گون ات اَنت۔ اولی روچ ءَ داں بِگر مرچی من ءَ دہ روچ اَت کہ من مشکے ءَ آتکگ اِت آں۔ مرچی من ءَ دَھمی روچ اَت کہ من اے نبشتانک ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں۔ اولی روچ ءَ داں بِگر نی داں ھرچ وڑیں سنگت دیم ءَ کپتگ اَت۔ چپورتیں سنگت باز منی دیم ءَ کپتگ اَت بلے زان ئے من ءَ مشکے ءِ تہ ءِ مردم دیم ءَ نہ کپتگ اَت کہ من گوں آئی ءَ روچے پہ تر ءُ تاب ءَ بہ گْوازین آں بلے من تھنا یک ءُ دو ساھت گوں آیاں نشتگ ءُ گْوازیتگ اَت۔
گندئے ھر مردم شَر بیت نہ کنت بلے مشکے ءِ مردمانی تہ ءَ من گیشتر شریں مردم دیستگ اَت۔ مشکے مرچاں پیش ئیں مشکے نہ اَت اد ءَ نی وانگ ءُ زانگ ءِ تہ ءَ گیشی اتکگ اَت پیش ءَ مشکے یک ویران ءَ کپتگ اَت بلے نی چو نہ اَت بلے زان ئے مشکے ءِ ھم تیوگیں جاگہ چو نہ اَنت من ھمد ءَ نشتگ اَنت ھمد ءَ شَر اِنت۔ بلکیں گجر مشکے بازار ھمود ءَ اِنت ھمود ءَ وانگ ءُ زانگ شَر بیت۔ لالا جان اے گلامی اِنت نی مئے مردمانی تہ ءَ باز زانت اتکگ آ پہ وانگ ءُ زانگ ءَ جُھد کنگ ءَ اَنت ءُ وت ءَ شَریں مردم جوڑ کنگ ءِ جُھد ءَ اَنت۔ لالا جان تو چو وَت سرپد ئے اے مئے شیرزالیں مھرنگ ءِ برورد ءُ جُھد اِنت کہ مردم نی سرپد اَنت۔
ھو من ءَ پد ءَ یات اَتک منی گْوھار سمّی دین ءِ بنکی جاگہ ھمیش اِنت۔ اد ءِ مردم باید اِنت کہ سرپد بہ بنت۔ لالا جان من ایوکی ءِ کمّو پائدگ چِست کُت اے نبشتانک نبشتہ کُت۔ زان ئے منی اولی نبشتاک اِنت کہ من پہ مشکے ءَ نبشتہ کنگ ءَ آن ئِے بلے منی نی دل گْوش ایت مشکے ءَ پہ مُدام نبشتہ بہ کن پرچا کہ مشکے من ءَ باز دوست بوت۔ ھو دگہ گپّے تو وَ شرّی ءَ سرپد ئے من نبشتہ کارے وَ نہ آں۔ بس ھمیش من ایوکی ءِ چیزے وھد ءُ ملٹ زور آں یک نبشتانکے نبشتہ کن اَنت۔ لالا جان شَر اِنت نی من ءَ دہ روچ نی سرجم بیتگ کہ من اے نبشتانک نبشتہ کُتگ بلکیں من ءَ ایوکی ءَ پد ءَ موہ دات من دگہ نبشتانک نبشتہ کن آں۔ لالا جان من دگہ چیزے بیھال کُرتگ اَت تو زان ئے من مرچاں یک کسانیں شائرے جوڑ بوتگ آں بلے مردم باز کلاگ زِیر اَنت۔ من گْوش نْدار آں من زان آں مردم باز ھبر کن اَنت کسے شریں مردم اَنت آ من ءَ مُدام دلبڈی دے اَنت ءُ گْوش اَنت وتی جھد ءَ برجم بدار۔ نی شَر اِنت نبشتانک ءُ گَپّ ھمے بوت اَنت۔
