زمین ءِ ارزشت چے اِنت؟

نبشتہ کار: اکرم شوھاز

زمین انچیں چیزے کہ آئی ءِ توسیپ کنگ نہ بیت پرچا کہ زمین یک وشبوھے۔ زمین راج ءِ پجّار اِنت۔ زمین ءِ زیبائی ءُ آئی ءِ ڈولداری سک براھدار اِنت۔ اگاں من ستا آئی ءِ توسیپ ءَ بہ کن آں انگت سرجم نہ بیت۔ گوں زمین ءَ دائم مھر بہ کن، زمین ءِ ھک ءَ پیلو بہ کن، پہ آئی ءِ ھاتر ءَ جنگ بہ کن ءُ وتی جان ءَ کربان بہ کن۔ وھدے تو وتی راجی زمہ واری ءُ زمین ءِ ھک پیلو کُت، گُڑا زمین ترا پھل کنت، زمین ءِ وشبو وھدے سھب ءِ سر ءَ شنگ بیت۔ چتور ڈولدار بیت تو وت سما کن ئے پمیشکا زمین ءِ ھاتر ءَ وت ءَ کربان بہ کن پرچا کہ زمین تئی مات اِنت۔ اے پلیں زمین ءِ دْرچک ءُ دار، اے زمین ءِ کشت ءُ کشار، اے زمین ءِ کوچگ ءُ ڈن ءُ ڈگار۔ چتور زیبدار اَنت۔ گُڑا اے زمین ءِ ھاتر ءَ ترا جنگ لوٹ اِیت دانکہ  تئی سرڈگار ءُ گلزمین چہ رسترانی دست ءَ آزات بہ بیت ءُ بلوچ  وتی سرڈگار ءِ وتواجہ بہ بیت۔ 

وھدے کہ پہ وتی سرزمین ءِ آجوئی ءَ جنگ مہ بیت۔ گُڑا راج کدی وتواجہ بوت نہ کنت پمیشکا گْوش اَنت کہ پہ آجوئی ءَ جنگ ھژدری اِنت۔ اِے زمین من ءَ چون ساہ ءَ دوست اِنت، اے مھلبیں ھاک زمین ءِ وشبو سک وش ءُ زیب ءَ اِنت۔ وھدے کہ راجے بہ بیت بے سر، آ ھچبر نہ بیت سوبین۔ اد ءَ مارا وت ماں وت یکجاہ ءُ یکمُشت بیگ لوٹ اِیت۔ ھما جوریں دژمن دانکہ پْروش بہ وارت ءُ چَہ مئے سرزمین ءَ درکپ اِیت۔ ھما روچ ءَ ما آزات بہ ایں۔ وھدیکہ ما یکجاہ بہ ایں۔ یک ءُ دومی ءَ ساہ بھر بہ کن این ءُ یک بوتلے آپ ءَ دراھیں تپاک بہ کن ایں۔ گُڑا ما باج ءَ بُرت بہ کن ایں۔

گِند ئے ناتپاکی یک بلاھیں نادراھی یے، ناتپاکی بلاھیں تباھی یے پمیشکا تپاک بہ بہ اِت، پہ بلوچستان ءِ آجوئی جَنَگ بہ کن اِت۔ جنگ تھنا آ نہ اِنت کہ تو تُپنگ بڈ ءَ بہ کن ئے ءُ کوھاں بہ تَرّ ئے۔ جنگ باز داب ءَ بیت۔ تو کلم ءِ سر ءَ جنگ بہ کن۔ اگاں کلم ءِ سر ءَ جنگ کُت نہ کن ئے۔ گُڑا دومی ءِ راز ءَ بہ دار ءُ راج ءِ تہ ءَ گلامی ءِ ھلاپ ءَ گپ بکن۔ اگاں چوش کُت نہ کن ئے۔ گُڑا یکے ءَ آپ بدے۔ چوناھا کلم ءِ سر ءَ جنگ سک ھژدری اِنت۔ پرچا کہ کلم ترا دراھیں دنیا ءَ پیشدار اِیت۔ جنگ ھو تباھی یے جنگ بربادی یے۔ البت جنگ ءِ گُڈسر سک وش بیت۔ وانگ سک ھژدری اِنت تھنا من اناں، تھنا تو اناں۔ دْراھیں بلوچ کوم بہ وان اِیت۔ زمین مرچی مارا توار کنگ ءَ اِنت کہ بلوچاں شما کج ءَ اِت؟ بیا اِت من رسترانی پادمال آں۔ گُڑا اد ءَ مارا جزب ءَ لوٹ اِیت،  پادایگ لوٹ اِیت پرچا کہ زمین مئے مات اِنت۔ مارا توار جَنگ ءَ اِنت۔ آئی ءِ ارس چہ چماں ایریچگ ءَ اَنت۔ آئی ءِ ارسانی ساپ کنوک ما اِیں کہ آ سک ازاب کشگ ءَ اِنت ءُ رستراں وتی پادمال کُتگ۔ نی مارا دیر دارگی نہ اِنت۔ منی گوشانی توک ءَ دائم زمین ءِ آواز کیت۔ دائم جسکگ ءَ اِنت کہ بیا اِت، من سک ازاب ءَ آں۔ بلے ما انگت آئی ءِ ھبر ءِ سر ءَ نہ اوشت ایں۔ اے مئے بلاھیں نادْراھی یے۔

انچوش کہ مات ءِ ھک چُک ءِ سر ءَ باز اَنت۔ زمین ھمے داب اِنت۔ زمین ھم تئی مات اِنت۔ اے رستراں چَہ زمین ءِ دلبنداں کش اِت ءُ تاچین اِت، دانکہ مئے زمین آزات بہ بیت۔ سر ئِے سُبک ءُ وشھال بہ بیت۔ زمین دائم توار کنگ ءَ اِنت۔ کہ بیا اِت ءُ من ءَ بہ رکین اِت کہ من سک سزا کٹگ ءَ آں۔

مرچی ما بہ چار ایں، کہ مئے گْوھار مھرنگ بلوچ وتی زمین ءِ ھاتر ءَ درکپتگ،  آ گوں دژمن ءَ جنگ کنگ ءَ اِنت۔  آ وتی گار ءُ بیگواھیں ورنایانی ھاتر ءَ زھرشانی کنگ ءَ اِنت۔ ھمایانی آزات کنگ ءِ جُھد ءَ اِنت۔ مرچی بہ چار ایں سمّی بلوچ ءَ پہ وتی پِت ءِ ھاتر ءَ درکپتگ ءُ آ دگہ گار ءُ بیگواھیں مردمانی واست ءَ جُھد کنگ ءَ اِنت۔ مارا ھمود ءَ ھمراہ بیگ لوٹ اِیت دانکہ آ وتی منزل ءَ سر ءُ سوبین بہ بات اَنت۔

 مرچی ما بہ چار ایں مئے جنگ انچوش نزیک آتکگ۔ مئے چمانی دیم ءَ اِنت۔ نی مارا سک باز جُھد لوٹ اِیت۔ ھمے واست ءَ جُھد لوٹ اِیت، کہ وھدے تو یک کارے کن ئے، گُڑا آ کار سرجم بیگ ءِ نزیک ءَ کیت ،گُڑا ھرچی میزان میزان ءَ کار کن ئے، آ گیش دیر دار اِیت۔ تو اگاں آئی ءَ زیت زیت کن ئے۔ گُڑا زیت ھلاس بیت۔ اے ھمے داب اِنت مرچی مئے جنگ اَتکگ یک شریں وڑ ءَ سر اِنت۔ نی مارا گیش جُھد لوٹ اِیت۔ دانکہ مئے زمین بئیت ءُ مئے دست ءَ بہ بیت ءُ ما وتواجہ بہ ایں۔ من ءَ گوں زمین ءَ مھر اِنت۔ اے واستا گوں زمین ءَ مھر اِنت پرچاکہ زمین من ءَ سک دوست بیت۔ زمین ءِ وشبو زمین ءِ زیبائی من ءَ سک دوست بیت۔ من ءَ گوں زمین ءَ مھر اِنت من گوں زمین ءِ وشبوئیاں وت ءَ پیڑاتگ۔ زمین من ءَ چہ وتی ساہ ءَ گیش دوستر اِنت۔

ھمے گوانکو بلوچ کوم ءَ گون اِنت۔ باید اِیش اِنت کہ وتی گوانکواں پہ وانگ ءُ زانگ ءِ سر ءَ کارمرز بہ کن اِت۔ مپُتیں تامُر ءُ مُپتیں چیزانی سر ءَ وتی وھد ءَ زوال مہ کن اِت۔ بلوچی دَرونت بہ وان اِت ءُ زبان ءَ دیم ءَ بہ بر اِت۔ دانکہ کہ مئے زبان دیمروی بہ کنت۔ دانکہ مئے زبان مارا دست کپ اِیت۔ وتی زبان ءَ چہ رسترانی دست ءَ رکینگ ءِ جُھد ءَ بہ کن اِت۔ مرچی ریاست مئے زبان ءِ گار کنگ ءِ جُھد ءَ اِنت۔  آ نئیت مئے زبان ءَ دیمروی نہ دنت۔ ما ھرچی وتی زبان ءَ دور بہ دار ایں۔ ھمینچو مئے زبان پشکپ اِیت۔ سک جُھد بہ کن اِت ءُ وتی زبان ءَ بہ رکین اِت پرچا کہ زمین پجار اِنت ءُ دود ءُ ربیدگ اِنت۔  راج ءَ زبان زندگ کنت راج مان اِیت پہ زبان۔ سوبین بات اِت۔