نمدی یے پہ پدائی کریم جان اُرپ زُوران ءَ

ندکار: کمبر کُربان

یار زوران من زان آں اے نمدی ءَ تو ونت ءُ دِیست نہ کن ئے یا نا، بلے نزان آں پرچا ھر وھدے من ند ءَ دست پر کن آں کہ پہ تو چیزے نبشتہ کنگ ءِ شُبین بیت ءُ مرچی همیش اِنت ند ءُ مجگ تپاک بوتگ اَنت ءُ انی پہ تو نمدی یے نبشتہ کنگ ءَ آں۔ البت چہ دْرُستاں پیش من چہ تو پھلی لوٹ آں کہ تئی شهیدی ءَ سالے بوت ءُ ￶من پہ تو هچ نبشتہ نہ کتگ ءُ ناں تئی کبر ءِ سر ءَ آتکگ ءُ سلام داتگ ءُ پاتیہ وانتگ ناں تئی بندگیں بْرات ءَ پہ آواز چِست کتگ۔

یار زوران، پھل کن جگر تئی همے واهگ گوں من پیلو نہ بوت کہ تو گشتگ اَت ”کمبوو، تو برو، اُستاد مسلم گروپ ءِ مانش ءَ پٹ ءُ نشان کن من الّم یک روچے گیگ باں، میتگ ءَ سرے جن آں داں من ءَ پیش ئِے￸ دار ….“

بلے ارواه بکش کہ آ وهد ءَ من ترا گْوشت نہ کت منی چم جھل اِت اَنت ءُ من وتی سر ءَ بژنیگ بوگ ءَ اِت آں کہ یک هستی ءُ استادے ءِ مانش ءَ نہ زان آں ءُ آئی ءِ گُڈی دیدار ءَ گون نہ بوتگ آں بلے من ترا انگت پہ دّروگیں تسلہ ودار دات۔

یار زوران، من نزانت یار تئی دیدار ءِ واهگ پہ من اُمری زندی واهگے اِیر بیت، جگر من نزانت کہ تو چو زوت وتی راه ءَ گِر ئے ءُ اے زمین پہ تو بے کساس ودار ءَ اِنت۔ هُدا بزانت اے منی بد بهتی اَت یا بد کسمتی تو ھر وهد ءَ من ءَ همے گْوشت کہ ‘کمبوو یار تئی یاد سک کا اَنت کدی گوں من دوچار کپ ئے؟

بلے! اوئے منی بد کسمتی کہ برے من جاورانی زنگ جت ءُ برے پابندی ءُ مسلہ دیم ءَ اِیر کت اَنت بلے جگر ترا انگت اوپار نہ شُت ءُ وتی مکسد ءَ لھتیں وهد ساری تو من ءَ ویڈیو کال کت بلے تئی گور ءَ دمگ(نیٹ) سک سست اَت هچ گندگ نہ بوت۔ البت تو بار بار جت ءُ پد ءَ ￴دمبرت ءُ تواربندے روان دات ءُ گْوشت “یار کمبوو دل لوٹ ایت کہ ترا کمو بچار آں بلے نیٹ سک سست اِنت، بوگ ءَ نہ اِنت ءُ پد ءَ من تو انچو تواربندانی سر ءَ هال کت اے شپ ءَ تو سک دیراں داں گوں من هال کت مئے کسانی ءِ بابت بگر داں مئے همے اُمر ءَ دْراہ تو درهیں مزاک، مسکراه، سکّی سوریانی هبر کت اَنت ءُ همے میان ءَ منی گونکو ءِ چارچ هم هتم بوت ءُ پد ءَ من ترا رکُست کت۔

بلے یار زوران من نزانت کہ اے تئی گڈی تران بنت من تاں چُنت وهد ءَ ترا سلام ءُ هال دیم دات بلے تئی نیمگ ءَ هچ پسو نیاتک۔ من همے جیڑ اِت تو سپراں بَہ ئے یا گَلے ءَ بَہ ئے￷ یا گوں دگہ کاراں دست گٹ بَہ ئے۔ یار من نزانت اے دست گٹی ترا زوت زمین ءِ جبین ءَ دنت۔

گپ ءِ گڈسر ءَ ￴همے گشگ لوٹ آں من ءَ تئی سر ءَ ناز اِنت کہ تئی وڑیں مزن جگرے منی وڑیں بے دلے  ءِ سنگت بوتگ ءُ ترا بلوچ راج ھر وهد ءَ راجدپتراں پول ایت، تو ھر وهد ءَ بلوچ راج ءِ دل ءِ ته ءَ نمیران ئے دوست

بکول ءِ واجہ ابّا مبارک کازی ئیگ ءَ

”داں کوچگاں آسے بل ایت تو زندگ ئے

داں شائر ءِ شئیراں گْوش ایت تو زندگ ئے“

تئی بے دلیں سنگت، کمبر کربان