آ آدینک ءِ دیم ءَ اوشتاتگ ءُ وتی مَھپراں رندگ ءَ اَت، ءُ ھمے سوت ءَ جنان اَت “تُمپ ءِ بانڑی بیا ءُ بیا”
ھمے دمان ءَ مات ئِے توار کنت “بیا نوں بے وھد اِنت تئی کالج ءِ ھمراہ تئی ودار ءَ اوشتاتگ اَنت“
رُژن زُوت زوت وتی بیگ ءَ بڈّ ءَ کنت، آپ ءِ بوتلے ھم دست ءَ کنت ءُ گُشادی ءَ ڈن ءَ رؤت ءُ چار ایت، ھانی اوشتاتگ ءُ جُنڈگ ءَ انت “رُژن مرچی تو سک لیٹ ءِ من تئی ودار ءَ دمبُرتگ”
رژن گْوش ایت ،ھانلو اِنچو زار مہ بو ، مرچاں ملکموت وت مئے دزگْاھار اِنت۔ ھانی جذباتی بیت ءُ پسّو ئِے دنت “تو مُدام انچیں گپّ بکن“
اے دوئیں دزگْوھار رو اَنت ءُ کالج ءَ سر بنت۔ شوک شوک وتی کلاس ءَ گر اَنت ءُ پد ءَ موکل بیت، کتابجاہ(لائبریری) ءَ رو اَنت ءَ نند اَنت۔ رژن ءُ ھانی وتی وتی کتاباں دیم ءَ کن اَنت وان انت اش۔ رژن وھد ءَ چار ایت ءُ گش ایت “وھد لیٹ انت، بیا نوں لوگ ءَ رو ایں کہ کماش وداریگ بیت“
مرچاں جنک ھم ڈن:ءَ شُت نه کنت که رستر سک شدیگ اَنت۔ ھانی ءُ رژن درکپ اَنت ءُ دیم په وتی وتی لوگ ءَ رھادگ بنت۔ وھدے کہ رژن وتی گس ءَ کیت گُڑا چاه جوڑ کنت، وت ءُ کماش چاه وَر اَنت ءُ بلوچستان ءِ سیاست ءُ جنگ ءَ ڈیسکس کن اَنت۔ پد ءَ زرمبش ءِ مروچیگیں ھال ءُ اھوالاں دلگوش کن اَنت۔ ھمے رنگ ءَ روچ وتی سپر ءَ ھلاس کنت ءُ شپ ءِ کُٹ ءَ وپس ایت، شپ وتی سیاھیں چادر ءَ شھر ءِ سر ءَ شنگ ءُ تالان کنت ءُ مردم واب ءِ ھمبازاں رو انت۔
پد ءَ وھدیکہ شپ ءِ سیمی پاس ءَ بازار بے تواری ءِ ساھگ ءَ واب بیت ءُ بس تھاری گوں شپ ءَ آگاہ بیت، کساس شپ ءِ 3 بج بیت که دروازگ ءَ کسّے سک زور زور جنت۔ لوگ ءِ مردم پاد کا اَنت ءُ دروازگ ءَ پچ کن اَنت گُڑا گند اَنت کہ درامد اَنت!درامدیں دروشم ءُ درآمدیں زُبان ءُ درامدیں سپاھیگ اَنت. لوگ ءِ پُترگ ءِ ھمراھی ءَ رُژن ءِ پت ءُ کھول ءِ مردماں جن اَنت ءُ لوگ ءِ درستیں چیزاں پُرشت ءُ پُروش ءِ آماچ کن انت۔
رُژن ءِ چم ءُ دپ ءَ سیاھیں پُچ ءِ بند اَنت ءُ وتی ھمراھی ءَ بر اَنت. رُژن ءِ کماش ءُ ماس پریات کن اَنت کہ مئے جنکو ءَ یل ءَ بہ کن اِت بلے اے رَستر گوں وتی ھُونیں دپ ءَ ھِچ چَک ءُ پد نہ بنت.
وھدیکہ ُژن برگ بیت، گْوش ئے لوگ ءُ میتگ گیش تھارتر بنت. ھمساھگ کا اَنت، کماش ءُ مات ءَ دلبڈی دے اَنت کہ رُژن الم ءَ چہ اے رسترانی دست ء آجو بیت ءُ کیت.
ھما آدینک ءِ دیم ءَ کہ رُژن ھر روچ اُوشتاتگ ءُ وتار ءَ پہ کھیب ءِ سینگار اِتگ ئِے، آ آدینک دیوال ءِ دیم ءَ ٹنگ اِتگیں رُژن ءِ اکس ءَ مُلور مُلوری ءَ چارگ ءَ بیت کہ اکس ءِ سر ءَ نبشتہ اِنت، ” رُژن تھاریں کوٹیاں بندیگ اِنت”
دومی نیمگ ءَ ھانی وتی لوگ ءِ دریگ ءِ دپ ءَ اُوشتاتگ، ڈن ءَ چارگ ءُ رُژن ءَ گیر آرگ ءَ اِنت۔ گوں ارسیگیں چمّاں جیڑ ایت “مرچی رُژن، گُڑا بیت کنت باندا من ھم برگ بہ باں!“
پد ءَ کوکار ءُ سلواتے آئی ءِ گوشاں کپ ایت. آ وتی ھیال ءُ جیڑگانی دُنیا ءَ درکیت ءُ گند ایت کہ رژن یک اَکسے جوڑ انت ءُ ھر کس ءَ دست ءَ انت ءُ گُشگ ءَ اِنت بلوچ ءِ گیرت ءُ ننگ درامد ءَ بُرتگ۔
