نبشتہ کار: اکرم شوھاز
من مرچی ھمے جیڑ اِتگ کہ مئے بلوچ راج پرچا انچوش گند بیگ ءَ اِنت؟ من ءَ بژن بیت۔ مرچی لھتیں بلوچ ورنا ھمے داب ءَ گندگ بیگ ءَ اِنت۔ ھمے نشہ ءِ آماچ اَنت۔ گوں نشہ ءِ راہ ءَ روگ ءَ اَنت، اد ءَ من ءَ سک بژن بیگ ءَ اِنت۔ ھمے بلوچ ورنا مرچی ھمے نشہ ءِ آماچ اَنت، ھمے بزگیں پت ءُ مات رو اَنت، جاھے ناں جاھے چُنڈے نگن شوھاز کن اَنت بلے بچ ھمے نشہ ءِ آماچ اَنت اد ءَ بلاھیں دردناکیں ھبرے بیت۔
پت بزگ روت درملکاں مزدوری کنت، چار کلدار کار ایت بلے ھمائی ءِ چُک نشہ ءِ آماچ اِنت، نہ زانت کہ من لاپ ءِ شوھاز ءَ بِہ بہ آں یا آئی ءِ نشہ ءِ زراں بدے آں۔
من کجام نیمگ ءَ وتی چماں شاک دے آں، منی چمانی توک ءَ ھمے ورنا نشہ ءِ آماچ اَنت۔ منی چمانی دیم ءَ آیگ ءَ اَنت ارس چہ دیدوکاں دار نہ بنت۔ مرچی ما گند ءَ ایں کہ آ دگہ ملک پہ وشھالی وتی زندمان ءَ گوزینگ ءَ اَنت۔ آ پہ یک وشی یے وتی زند ءَ گوزینگ ءَ اَنت بلے مئے بلوچ راج ءِ زندمان یک انچیں دابے ءَ گوزگ ءَ اِنت، یک انچیں دردناکیں زندے ءِ توک ءَ گوزگ ءَ اِنت، ھبر کنگ نہ بیت۔ بلے اد ءَ ھبر پد ءَ ھمے ناتپاکی ءَ کیت ءُ سر بیت۔ انچوش کہ آ دگہ ملک پہ وشھالی وتی زند ءَ گوازینگ ءَ اَنت۔ ما ھم ھمے داب گوازینگ لوٹ ایں بلے ھبر ایش اِنت کہ ما ناتپاک ایں۔ مئے چاگرد ءِ توک ءِ مردم انگت راستی ءَ سرپد نہ اَنت کہ راستی کجام اِنت ءُ کجام راہ ءَ مارا روگ لوٹ ایت؟
ھمد ءَ مارا سرپد بوگ لوٹ ایت کہ ما ھم وتی زند ءَ پہ شریں وڑے ءَ بہ گواز اِیں، بلے بژن ایش اِنت کہ ما ناتپاک ایں۔ مرچی کہ ما تپاک بوتین ایں، گُڑا آ ریاست نئیت ءُ مئے مات ءُ گْوھار لٹ شاپ نہ کُت اَنت بلے اے مئے جند ءِ ناتپاکی اِنت یک ءُ دومی ءِ تاوان دیگ ءَ اِنت یک ءُ دومی ءِ بیگواہ کنگ ءُ کُشگ ءُ دور دیگ ءَ اِنت۔ اد ءَ پد ءَ ھبر کیت ءُ گوں ناتپاکی ءَ رس ایت۔
ھما ملک کہ وشیں زندے گوازینگ ءَ اَنت، مئے بلوچ راج ھم ھکدار اِنت کہ وشیں زندے بہ گواز ایت، بلے اد ءَ ناتپاکی ءِ سبب اِنت، اگاں تپاک بوتین اَنت گُڑا اے ریاست ءَ چوشیں بیسہ (ھمت) نیستگ اَت کہ مئے سرزمین ءِ سر ءَ بہ نند ایت ءُ مئے مال ءُ مڈیانی مستر بہ بیت۔ اے مئے بلوچ راج ءِ ناتپاکی اِنت ما مرچی داں اد ءَ اتکگ این ءُ سر ایں، ھما ورما کہ رو اَنت، پدائی کن اَنت، آیان ءَ زاناں وت ساہ دوست نہ اِنت، یا وتی، چُک دوست نہ اَنت یا وتی مات دوست نہ اِنت، یا وتی پت دوست نہ اِنت، بلے ھبر ایش انت کہ آ بلوچ راج ءِ باندات ءِ ھاتر ءَ وت ءَ کربان کنگ ءَ اَنت، پہ آیوکیں پدریچ ءِ ھاتر ءَ وت ءَ کربان کنگ ءَ اَنت، آ پہ سرزمین ءِ پھازگ ءِ ھاتر ءَ وت ءَ کربان کنگ ءَ اَنت،
ھما بلوچ سرمچار کہ کوھانی توک ءَ زند گوازینگ ءَ اَنت۔ ناں سرجاہ گند اَنت ءُ ناں شریں ورگ گند انت ءُ ناں چُک ءُ ناں جَن۔ آیان ءَ سد سلام اِنت۔ پہ بلوچ راج ءِ باندات ءِ ھاتر ءَ وت ءَ کربان کنگ ءَ اَنت۔ بلے انگت بلوچ راج ءَ را سما نیست۔
اے جنگ مئے پہ بلوچ راج ءَ بانداتے ودی کنت۔ اے جنگ پہ من ءَ یک روژنائی یے کار ایت۔ اے جنگ پہ مئے پدریچ ءِ واست ءَ روژنائی یے بیت۔ مئے پدریچ وھدے کہ کیت آ مارا بد مہ گُش اَنت کہ شما چے کُتگ چے ءَ جنگ نہ کُتگ۔
ما انگت راستی ءَ گندگ ءَ نہ ایں۔ پرچا کہ بے تالیمی اِنت۔ ما نہ وان ایں، ما وتی زبان ءَ مہ وان ایں ما وتی زبان ءَ دیم ءَ نہ یار ایں۔ مرچی وانگ ھمے گوانکوانی توک ءَ بیت بلے ما انگت نہ وان ایں، اے مئے بد بھتی یے اے مئے مستریں ردی یے کہ ما کنگ ءَ ایں۔ مردم وان ایت ءُ سرپد بیت۔ آئی ءِ چم دنیا ءَ پچ بنت۔ آ راستی ءَ شری ءَ گند ایت ءُ پھم ایت۔
وانگ یک انچیں چیزے کہ مردم ءِ چماں پچ کنت۔ تو وتی جاہ ءَ نشتگ ئے دْراھیں دنیا ءَ گند ئے ءُ زان ئے کہ دنیا ءَ چے بیگ ءَ اِنت؟ تو کہ وانگ نزان ئے گُڑا تو ھچ ءَ سرپد نہ بہ ئے۔ منی گوں راج ءَ دزبندی اِنت کہ وتی زبان ءَ بوان اِت کہ مئے زبان گار مہ بیت۔ مئے چم پہ بلوچ ورناھاں سَک اَنت بلوچستان ءِ کوپگ شما بہ اِت من اُمیت کناں کہ شما اے زمہ واری ءَ پیلو کن اِت
بلوچی درونت کا اَنت گُڑا ھمیشاں بوان اِت پد ءَ زیت دیمروی کن اِت، بے پائدگیں چیز ءَ وت ءَ چہ دیر بہ دار اِت۔ درونتاں وان اِت دانکہ وتی زبان ءِ پجار ءَ بہ زان اِت کہ مئے زبان ءِ بستار چے اِنت؟
منی جند ءَ وانگ ھچ نہ زانتگ کہ وانگ چی یے؟ وانگ کجام چیز اِنت؟ من نہ زانتگ کہ وانگ ءِ بستار چے اِنت؟ من وت نہ زانتگ کہ بلوچی راست نبیسّگ چی یے؟ چے ءَ گُشتگ بیت؟ بلے منی جند ءَ شوک بوتگ۔ منی دل ءَ ھمے واھگ بوتگ کہ من بوان آں ءُ وتی زبان ءَ دربر آں۔ تھنا من ءَ اناں دراھیں بلوچ راج ءَ اے زمہ داری پیلو کنگ لوٹ اِیت۔ یک ءُ دومی ءِ کُمک دیگ ءُ گوں یک دومی ءِ ھمتپاکی ءُ یک دومی ءِ سرپد کنگ اے دراھینانی زمہ داری اِنت کہ اے کول ءَ پیلو بہ کن اَنت اے پہ دومی ءَ یلو کنگ نہ لوٹ ایت۔ ھر کَس ءَ زمہ داری لوٹ ایت کہ زبان ءَ بہ وان اِیت۔ مئے زبان پش مہ کپ اِیت۔ تو وت ھم بوان ءُ وتی چاگرد ءَ ھم بہ وانین وتی کسان کسانیں زھگ ءَ سرپد بہ کن، آیاں دیمروی بدے، دیم ءِ برگ ءِ جُھد ءَ بہ کن، تھنا یک مردمے ءِ زمہ داری نہ اِنت دراھیں بلوچ راج ءِ زمہ داری اِنت۔ ھر کَسے وتی کول ءَ پیلو بہ کنت۔
لھتیں مردم ھست، یک درونتے آئی ءِ کر ءَ کیت، آ نہ وان اِیت ئِے مرچیگیں کار ءَ پہ باندا یلو کنت، گُڑا اے دابیں مردم پشکپ ایت، وتی مرچیگیں کار ءَ پہ باندا یلو مہ کن اِت۔ بلوچی درونتے کیت شمئے دیم ءَ بوان اِت ئِے۔ پہ باندا یلو ئِے مہ کن اِت۔ استاد ھمے درونت ءَ اڑ کن اَنت، وھد کش اَنت وتی گران نھادیں وھد ءَ زوال کن اَنت، درونت اڈ کن اَنت، آ پہ کئی واست ءَ کن اَنت، ھمے مئے واست ءَ کن اَنت ھمے بلوچ راج ءِ واست ءَ درونت اڈ اَنت۔ آیانی لوٹ ھمیش اِنت کہ وتی زبان ءَ بہ وان اَنت۔ دیمروی بہ کن اَنت بلے من ءَ بژن اِنت۔
وان اِت، راجدوست ءُ زبان دوست بات اِت۔
