ندکار: سمی اسھاک
وانگ ھُمک بنی آدم ءِ بنکی لوٹ اِنت ۔اگاں یک راجے دیمروئی لوٹ ایت گڑا آ وان ایت ءُ کتاب ءَ یک شریں بِستارے دنت ،دومی نیمگ ءَ ھُمک استانانی جُھد انت چاگِرد ءِ تہءَ وانگ ءُ زانگ المی انت ءُ اے پڑءَ وتی مردماں ھر آسراتی دنت کہ بہ وان انت ،شوکیں وانگجاہ ءُ دانشجاہ جوڑ کنت تاکہ راج ءِ نودربر زنشتی پڑءَ مھکم بہ بنت
بلے راستی وت پدر اِنت تپاوت ھست مرچی پاکستان ءِ تہ ءَ انچیں دمک ھست کہ اود ءَ کتاب ءِ وانگ ءِ سر ءَ پابندی اِنت ءُ کتاب ءِ وانگ پہ بلوچ راج ءَ جرم اِنت ۔ھما کتاب اَنت کہ پاکستان ءِ ھُمک شھر ءَ دست کپ اَنت بلے بلوچستان ءِ تہ ءِ اے موہ نیست کہ ھمے کتاب وانگ بہ بنت
گِند ئے ما کُل سرپد بہ ایں کہ اے ھما شور ءُ پندل اَنت کہ بلوچ مہ وان ایت۔ گڑا لھتیں جستانک دیم کیت کہ بلوچ ءَ وانگ ءُ زانگ ءِ ھَک نیست پرچا نیست بلے ھما ناشریں کار مرچی بلوچ ءِ لوگ بُن اَنت، ھُمک مردم ھمے ماشرکار ءِ زُلم ءُ زوراکیانی آماچ اِنت کہ مجگی نادرہ جوڑ اَنت، نشہ ھمک بازار ءَ دست کپ ایت، ھلک ءُ بازار چہ اے سِلیں چیزاں چیر تَر اِتگ۔ دگہ ناشریں کار بوگ ءَ اِنت بلے اے وڑیں مردمانی سرءَ کانود نیست ھبر کس نہ کنت ؟البت دومی نیمگ ءَ مئے میان ءَ باریں چنچوں چُک ھست وانگ ءُ کتاب لوٹ اَنت۔
اگاں ما پاکستان ءِ ھُمک دمگ ءَ چمشانکے بد ایں گڑا چوشیں چُکے نیست کہ آ وانگجاہ ءَ نہ انت بلےمئے دگانی سر ءَڈن ءَ لیب ءُ گوازی دل گْوش اَنت جَنک چُکاناں اے ھم سرپدی نیست کہ وانگ ءِ وھد اِنت آروس ءِ نہ. بلئے مئے دیدگ بند اَنت ما اے بابت گُنگ بہ ایں، انچیں وانگجاہ ھست اَنت مئے ھلک ءَ کہ استاد نیست کہ اے چُکاں بہ وانین ایت ۔ھبر ءُ نبشتہ کس نہ کنت ھما مردم اسمبلی وتی میراس پھم اَنت
پرچا گپ نہ کنت ۔راست گُشتگ سباہ دشتیاری ءَ اسمبلی ءِ منوگر ءُ گلامی ءَ گیش کنت
اے تہنا مپات پرستی یے
اے بلوچ ءِ کاراں نہ کنت بلکے تاوان دنت
مرچی اے گَلانی برورت اِنت بلوچ ءِ سیاسی ءُ زانشتی بودشت ءِ سرءَ کاراں اَنت
بلوچ لبزانک ءَ مھکم کنگ ءَ اِنت کتاب ءِ بستار ءَ ھمک بلوچ سرپد کنگ ءَاِنت
تپاکی ءِ رھشونی ءَ کنگ اَنت ،بائد اے کتابانی بندیگ ءِ بابت ھمک بلوچ توار چست بہ کنت ،اگاں کتاب نہ بیت ھچ نہ بیت ،وانگ ترا زند ءِ اسل آدینک ءَ پیش دار ایت
گلامیں راج ءَ سلاہ اِنت
