نبشتہ کار:بامرد بلوچ
کار ءِ شر کنگ دیر کنت ھراب کنگ یک سھتے ۔یک کڈکیں لوگے دو روچ ءَ بندگ بیت، یک ڈیلے آس آئی ءَ دمانی ءَ سوچیت ءُ پُر کنت ۔ماڑی ئے بندگ ءَ شش ماہ درکار بیت بلے چار ھشت چہ بن ءَ درکن ھمے دمان ءَ لُمب ایت ءُ کپیت۔ھمے وڑ ءَ یک انسانے ءِ بوگ دیر لگ ایت کوم دوست ءُ دردواری وتن دوستی ءَ چاردہ سال درکار بیت یک وانندہ ءُ ڈاکٹرے ءَ شانزدہ سال درکار انت، بلے وھدیکہ ھمے کوم دوست راج دروہ بیت پہ یک دمانی ءَ وتی گوست ءَ ببا دنت، یک سلکارے جوڑ بیت۔
زر ءُ لالچ مردم ءَ کور کنت، وتی کوم ءِ بزگی ءُ گلامی ءَ نہ گند ایت، کوم ءُ ملک ،وتن ءِ بربادی ءَ گوں دژمن ءَ ھوار بیت، ھچ ھیوانی ءَ چک ءُ پد نہ بیت۔
نجیب ارپ ءِ آدم زیکیں روچ ءَ بی آر اے کمانڈر ات، تانکہ پانزدہ سال جنگ ءَ ھوار ات، گلامی ءِ بگیری ءَ نسل کشی ،گار ءُ بیگواھی ،بلوچ وتن ءِ کبزہ ،مڈیانی لٹ ءُ پل کنوکانی ھلاپ ءَ جنگ ءَ ھوار ات۔بلاہ بلاھیں ٹاپار جت مکبر ءُ دلارے بیھار دات اَنت بلے ستک ءُ دل نہ ات، پہ ھنر ءُ ھیلہ ءُ گون کپتگ ات۔چیزے وھدیں کہ سلامی بوت، سلاھے دور دات انت وتی دیمے سیاہ کت ءُ گلامی یے کبول کت۔
پہ زر ءُ پگارانی ودینگ ءِ واستا ھما ھد ءَ دیم ءَ شت کہ پریس کانپریس کنت، دگہ پلینڈی کنگ ءَ انت، دروگبندی ءَ دستے دیم ءَ انت، ھمے گشگ ءَ انت کہ من رد کپتگاں، ھمساھگیں ملک ءِ دست ءَ جنگ کتگ۔
اے کوہ ءِ مردماں چے گویرا ،ھوچی منہ ءِ کتاب وانینگ بیت، گمراہ کنگ بنت ۔وت ءَ یک زانتکار ءُ سوھوے لیک ایت، وتی پگار ءِ گیش کنگ ءِ جھد ءَ انت۔وتسریں بٹاک جنت بلے درو ترا ھرکس زانت، تئی چے کچ انت،تو چے کتگ، چے پائدگ کوم ءَ داتگ، چے نکسان داتگ۔چے نکسان دیگ لوٹ ئے، تئی مال ءُ متاہ ھرکجا لاپ چاری ،زر ءُ لالچ انت،
بی آر اے ءِ کمانڈر ھما وھد ءَ واجہ اباس ات، تو پلینڈی کت ءُ در کنائینت، تو زانت کہ من ءَ ور ءُ چر ءَ نئیل ایت، کمانڈری وتی دست ءَ کت، سلکاری ،دزی نشہ گرگ ءُ بھا بکنھ بنا کت، پہ وت ءَ بان ءُ بلڈینگ بست۔
پل آباد شان ءِ دیم ءَ بلڈینگ ءِ مک کت، یک ٹرانسے ایوک ءَ زرت بازار ءَ ٹرانس نیست ات، دہ کمبہ مک کت لین برت مھلوک ءَ نہ ٹرانس نہ کمبہ ھست ات۔ما ھما وھد ءَ گوشت کہ اے کمانڈرے نہ انت دز ءُ زر وارے، اے زر چہ کجا آؤرتگ انت بلے کسی دست نہ رس ات تو براھمدگ وتی دست ءَ کتگ ات۔
تئ دپ تیز ات، ھنر ءُ ھیلہ ءَ بلد ات ئے۔وھدیکہ ملک ءَ جاور نگیگ بیتاں آدم ءَ لڈ ءُ بار کت ءُ روکپتی بلوچستان ءَ درگس ءَ اتک ءُ دو تبکھے ماڑی یے مک کت ءُ جہ مند بوت۔
اے دگہ سنگتاں کڈکے نیست ات، باڑھی لوگاں کپتگ اِت انت، نان اِش پہ ورگ ءَ نیست ات، پہ دوا ءُ درمانے ءَ ھیران اِت انت۔ھما مردم کہ کڈکان اتاں وت ءَ داشت اش، انگت پہ ستک ءُ ایمان جھد کنگ ءَ انت۔
لگوریں نجیب ءَ بزانکہ وت ءَ بھا کتگ، لھتیں سنگت گرائنت،لھتیں جنائینت ءُ وتی لوگ بھا کت، تتک ءُ شت دژمن ءِ کٹ ءَ کپت، ھمے نامہ ءُ بھانہ کت کہ من شدیگاں بزاں کہ مرد ءَ دیر انت بھا بیتگ، پہ نوکری گرگ ءَ جھد ءُ کوشست کنگ ءَ انت۔بلے اے جنگ وتی گڈی سیمسر ءَ رس اتگ، کومی گلامی سانکلانی پروشگ ءَ نوکیں پدریچ اتکگ ءُ اے بار وتی کوپگاں زرتگ، منی ءُ تئی واست ءَ نہ جل ایت ءُ پد کنز نہ بیت۔ اے جھد کنگرانی بڈ ءَ انت ۔
پازل ءَ راست گوشتگ:
کوڑھاں لیگار نہ بیت
پھکیں اشرپی
بے دلیں نامرداں
نسیب انت نام ءُ دپی
ترا زاناں نسیب ءَ وشنامی نیست ات۔مچ مچ ءَ رنگ زیر ایت۔تئی واجھیں پت واجہ بھرام ھان ءَ آجوئی لیکہ دروہ ات ءُ پارلیمنٹ پرستانی چانیگ واری کبول کت۔
سنگتے ءَ گپ کت کہ من کوئٹہ ءَ شتگاں وزیرانی دپتر ءَ نندوک بیتگاں گڑا بھرام ھان ءِ آھگ ءِ ھال بیتگ، درستیں وزیر ٹپ اتگ ءُ چیر بیتگ انت کہ بھرام پنڈگ ءَ دلمانگ انت۔تو نی کجا شرتر بہ ئے، منی گپاں دل ءَ میار اے شگان نہ انت، نسیھت انت اگاں دمبرتگ ات، شر ات، وتی گس ءَ نشتین ئے ازت تر ات ئے،دگہ پلینڈی یے وتی نام ءَ مہ کت ایں، ترا ھمے مڈی ءُ سلاہ ءُ ماڑی ئے زر بس اِت اَنت ۔بہ نشتیں بہ وارتین انت گھتر ات۔
