نبشتہ کار: جھانزیب بلوچ
زمین ءِ مھر ھما چیز اِنت کہ دگنیا ءِ راج ءِ لس مھلوک ایشی ءَ وت مار اَنت ءُ اِے مھر چہ بنی آدم ءِ دلانی تہ ءَ وت ودی بہ بیت۔ زمین ءُ سرڈگار ءِ مھر گوں راجدپتر، دود ءُ ربیدگ ءُ پجار ءَ ھمگرنچ اِنت۔ بازیں کمیونٹیز ءِ واست ءَ زمین سروکی کنت، یک انچیں جاھے ءَ کہ اود ءَ پدریچاں زند گوازینتگ، کار کتگ ءُ یات جوڑ کتگ۔ زمین ءِ مھر ایوک ءَ مڈّی ءِ یا کش ءُ گور ءِ زیبائی ءِ نہ اِنت؛ اے راج ءِ بابت ءَ اِنت، آیانی میراس ءُ آیانی مارشت ءِ بابت ءَ اِنت۔
راجانی دود ءُ ربیدگ زمین ءِ مھر مکسدے لیکگ بیت ءُ آئی ءَ گوں ستکشانی ءُ دلگوش ءَ پیش دارگ بیت۔ مردم گوں زمین ء یک گھتریں بندوکے سما کن انت پرچا کہ اے زمین آیاں ورگ، جاگہ ءُ زند ءِ راہ ءُ رھبند ءِ گواجِن ءَ رس ایت۔ زمین ھما جاہ اِنت کہ اود ءَ نسل یکجاہ بنت، اود ءَ دود ءُ ربیدگ دیم ءَ روان بنت ءُ اود ءَ چاگرد ءِ آیوکیں باندات جوڑ کنگ بیت۔ اے آرام ءُ ایمنی ءِ جاہ اِنت، امن ءُ ایمنی ءِ سما ءَ پیش کنت۔
زمین ءِ مھر ھم شان ءُ آرام ءِ ستکشانی بوت کنت۔ بازیں مردمانی واست ءَ آیانی زمین آیانی تابکاری ءُ زور ءِ نِشان انت۔ اے چیلنجانی بگیر زندگ بوگ ءُ دیمروی کنگ ءِ آیانی توانائی ءِ نمائندگی کنت۔گوں زمین ءِ سیادی مردماں مول ءُ مراد ءِ سما دنت، چیا کہ آ آؤکیں نسلانی ھاتر ءَ آئی ءِ رکینگ ءُ زندگ دارگ ءِ ھاتر ءَ کار کن انت۔ اے یک انچیں بندے کہ چہ ملکیت ءَ دیم ءَ روت؛ اے زمین ءِ چار ءُ بجّار کنگ ءُ اے گپ ءَ پدر کنگ ءِ یک مشترکہ ذمہ واری یے کہ آ سالانی سالاں زیبائی ءُ رھشونی ءِ جاہ ءِ بستار ءَ بہ بیت۔
البت زمین ءِ مھر ءِ چکاس برے برے بوت کنت۔ زمین ءِ زورگ یا تباہ کنگ ءِ وھد ءَ مردماں گار ءُ بیگواہ ءُ بے سیادی ءِ سما ءَ یلہ دات کنت۔ اے گپ ایوک ءَ جسمانی تاوان ءِ بابت ءَ نہ اِنت بلکیں اے جزباتی ٹول ءِ بابت ءَ اِنت کہ اے چاگرد ءِ سر ءَ زور ایت۔ زمین ءِ مھر گوں ھما مردمانی پجار ءَ بندوک اِنت کہ آ زمین ءِ سر ءَ نشتگ اَنت ءُ وھدے کہ آ زمین ءَ تاوان رس ایت یا زورگ بیت گڑا انچوش سما بوت کنت کہ آیانی یک بھرے گار بوتگ۔
بازیں جاگھاں مردم وتی زمین ءِ رکّینگ ءِ ھاتر ءَ جنگ ءَ برجاہ اَنت۔ آ وتی چاگرد، وتی میراس ءُ وتی زند ءِ رھبند ءِ رکینگ ءِ ھاتر ءَ پاد کاینت۔ زمین ءِ اے مھر چہ جنبشاں سر دنت ءُُ کارروائی ءِ ھاتر ءَ الھام دنت کہ اے گپ ءَ پدر بہ کنت کہ زمین آیوکیں نسلانی واست ءَ یک ایمن ءُ رھشونی ءِ جاھے بہ بیت۔ اے یک یاد دیانی یے کہ زمین ایوک ءَ یک وسیلہ یے نہ اِنت کہ کنگ بہ بیت، بلکیں مئے کے بوگ ءِ یک ھاسیں بھرے اِنت۔ گُڈّی گپّ ایش اِنت کہ زمین ءِ مھر یک زوراکیں ءُ جھلیں رِد ءُ بند داتگیں سما یے ۔ اے مارا گوں وتی گوست ءَ ھمگرنچ کنت، مئے ھستیں وھد ءَ جوڑ کنت ءُ مئے آیوکیں وھد ءَ را متاسر کنت۔ اے مارا ھما زمین ءِ کدر ءُ ھیالداری ءِ ھاتر ءَ یات دنت کہ مارا زند ءِ ھاتر ءَ زند گوازینگی اِنت۔ زمین ءِ مھر ایوک ءَ واھُندی ءِ نہ اِنت؛ اے سیادی داری، میراس ءُُ ھما ذمہ واری ءِ بابت ءَ انت کہ مئے رند ءَ آیوکیں مردمانی ھاتر ءَ ایشی ءِ رکینگ ءِ زمہ وا
