نبشتہ کار: اِنایت ساھل
دْروت منی مکھیں مات!
چہ دْروت ءَ پد منی دل ءَ ھبر باز ھست پہ کنگ ءَ، بلے من مڑاہ کنگ ءَ آں۔ مڑاہ اے ھاتر ءَ کہ من پہ ترا ھچ نہ کُرتگ ، پمیشکا من مڑاہ ءِ دیم ءَ میاری ءُ وت ءَ میاربار کنگ ءَ آں۔
منی مکھیں مات!
یک برے پد ءَ گْوش آں کہ من ءَ پھل کن من تئی درد واری ءِ ھکّ پیلو نہ کُت، ءُ منی دل لوٹ اِیت کہ پہ تو
بیا آں بلے رست نہ کن آں۔
پرچا کہ من ءَ یک انچیں بارے نِزوریں کوپگان اِنت کہ من پر تو ھِچ کُرت نہ کن آں، بلے ماتیں گلزمین من ءَ چو تئی رنگ ءَ دوست بیت۔ من مدام کہ گلزمین ءِ بارو ءَ جیڑ آں تئی دْروشم ءُ مھر گیر کاینت، پمیشکا من ھمے سرپد بہ آں کہ زمین ءِ ھکّانی پیلو کنگ چو زھگے ءَ منی پرز ءُ راجی زمہ واری اِنت۔
منی مکھیں مات!
من زان آں کہ تو ھرچ شپ من ءَ یات کن ئے ءُ تئی
چمّانی اَرس دَرکپ اَنت، بلے ماتی تو زان ئے کہ تئی چمّانی اَرس من ءَ سک بے تاھیر کن اَنت۔ بلے من اَنچیں راھے ءَ دَر کپتگ آں کہ آ راہ ءَ بازیں بچّے چہ ماتاں
جتا بوتگ ءُ بازیں ماتے ءِ چم راھان ءُ وتی بیگواھیں بچّانی ودارِیگ ءَ اَنت۔ منی مات بہ گِند ئے من پر تو ھِچ کُرت نہ کن آں، پرچا کہ من ءَ راجی زمہ واری یے سر ءَ اِنت۔
منی مکھیں مادَر!
من جَزماں ترا کس اے شِگان ءَ جت نہ کنت کہ تئی بچّ
چہ بلوچ راجی سنگر ءَ تتکگ ءُ لگور بوتگ، منی مات من اگاں اِے ھونان گوں دگا بِہ کن آں من ءَ
اے ھون کدی ماپ نہ کن اَنت۔
منی مادَر تو زان ئے کہ شھید چاکر جان ءِ اِے رِتکگیں ھون مُدام منی چمّانی تہ ءَ چو زِر ءَ چول جن اَنت۔ من وتی اِیدگہ مھروانیں سنگتاں چہ چوں بِے ھیال
بِہ بہ آں، بلکیں من ھرچ شپ کہ وپساں کندیل جان ءِ زار ءُ پریات منی گُوشانی تَہ ءَ ساڑی ءُ من ءَ چَہ واب ءَ گُڑین اَنت۔ گُڑا من چوں لوگ ءَ نِشت کن آں؟
منی مکھیں مادَر!
کندیل جان ءَ من مدام کہ گِند آں من ءَ ھمے گُمان بیت ءُ آئی بِچکندگ ءِ تہ ءَ چہ ھمے زانگ بیت کہ منی پس چہ بلوچ راجی سنگر ءَ کدی نہ تتکگ۔ آئی ھمے جوھر منی دیم ءَ جُنزگ ءِ مستِریں سِلاہ اِنت۔
منی مکھیں مات!
تو ءُ اباجان ءَ من ءَ رودینت ءُ مزن کُرت، بلے من پہ شما ھِچ کُرت نہ کُت۔ منی مات من وھدے سرپد بوت آں کہ منی زمین ھم من ءَ گْوانک جَنگ ءَ اِنت،
گُڑا من گوں راجی جنگ ءَ ھوار بوت آں۔ نون من پَہ شُما ھِچ کُرت نَہ کن آں، پمیشکا یک رندے پد ءَ گُڈّی ءَ گْوش آں کہ منی مکھیں مات وتی ھکّاں من ءَ پَھل کن۔ گوں ابّا ءَ ھوار سلامت ءُ آجوئی ءِ مُراداں بات ئِے۔
