نبشتہ کار: چاگل بلوچ
دُگنیا ءِ ھر راجانی سر ءَ اگاں چمشانکے بہ دے ترا ھر راج ءِ دیمروئی ءُ وشھالی ءِ تہ ءَ ورناھانی مزنیں کردے گندگ ءَ کئیت کہ آیاں پیلو کتگ۔ اگاں ایردستیں راجے بہ بیت آئی گْوستانک ءِ تہ ءَ ورناھانی دیمونی ھر وھد ءُ ھر جاہ ءَ بوتگ۔
ھمے وڑ ءَ اگاں ما بلوچ راجی جنز ءِ تہ ءَ بلوچ ورناھاں بہ چار اِیں ھزاراں ورناھاں پہ وتی ماتیں گُلزمین ءَ وتی سر ندْر کتگ ءُ ھزاراں ورناھاں پاکستانی لشکر ءُ آئی چیریں ادارگ (آئی ایس آئی) ءِ ٹارچر سیلانی تہ ءَ زُلم ءُ زوراکیانی آماچ اَنت۔ ھزاراں بلوچ ورنا وتی ماتیں گلزمین ءِ جُھد ءَ ھوار ءُ بلوچ راجی زْرمبشت ءَ سائنسی ءُ لیکّھی بنیاد ءَ بلوچ ورناھانی کُربانیانی یک ھاسیں لڑے گِندگ ءَ کئیت۔ اگاں ما بلوچ راجی زْرمبشت ءَ بہ چار اِیں گُڑا مارا یوسپ ازیز مگسی ءُ بابا ھیر بکش مری ءِ وڑیں رھشون گِندگ ءَ کئیت کہ آیاں جْوانیں رھشونی کُتگ ءُ آیانی پگری زانشت ءِ چہ ھزاراں ورنا وتی ڈیھ ءِ جُھد ءَ ھوار بوتگ۔
اگاں ما انوگیں بلوچ موومنٹ ءَ چمشانکے بہ دے اِیں گُڑا ھمے گِندگ بیت کہ شھیدانی داتگیں ھوناں مرچی بلوچ ءِ جُھد ءَ را کُج ءَ سر کُتگ، انچوں گْوش اَنت کہ کُجام راج ءِ ورناھاں گیش ھون دات گُڑا آ الم وتی مکسد ءِ ھاسل کنگ ءَ زوت سوبین بہ اَنت۔ دو ھزار (2000) ءِ دْھک ءِ سر ءَ کسانیں چمشانکے بہ دئیں گڑا بلوچ ورناھاں چو ایدگہ ایردستیں راجانی پیم ءَ پرنٹ لائن ءَ کار کُرتگ ءُ زند سرجم ءَ پہ سرڈگار ءَ ببا داتگ۔ زوراک ءَ ورناھانی ھتم کنگ ءِ واستا مُدام جُتا جتائیں راہ ءُ درانی کوشست کتگ ، بلے دژمن ءِ ھمک پندل ءُ واب بے سوب بوتگ اَنت۔ بلوچ سیاسی باسکانی آوار جَنگ ءُ آیانی لاشانی دور دیگ ءُ ٹارچر سیلانی تہ ءَ بند کنگ ، پد ءَ وتی رنگیں پالیسیانی ھساب ءَ جَنگ ءُ وت کلّ کنگ، بلے زوراک ءِ اے تیوگیں پندل ورناھانی داتگیں دیمونیاں بے سوب کُتگ اَنت۔
بلوچستان ھما زمین اِنت کہ اُود ءَ بازیں دمگاں ھونریچی ءِ گْوش ئے لیب بوَگ ءَ اِنت، بلوچستان ءِ ھمک ویرانیں ھند ءَ ٹپّ ءُ ٹوریں لاش دست کپگ ءَ اَنت۔ دُژمن مدام گوں ورناھاں سک نپرت کنت۔ دُژمن ءَ را باز براں ورناھانی کُشگ یا کہ دزگیر کنگ سک باز وشی بیت، چی ءَ کہ آ زانت ورناھانی تہ ءَ آجوئی ءِ تب ءُ میل باز اِنت۔ آ زانت کہ اگاں ما مرچی تاوان مہ دے اِیں گُڑا باندا آ منی راستی ءَ دنیا ءِ دیم ءَ پَدّر کنت ءُ من ءَ تاوان دنت۔ ھمے سبب اِنت کہ مارا ھر جاہ ءَ بلوچ ورناھانی کُربانیانی کِسّہ اِش کنگ گِندگ ءَ کئیت ، توری آ کوھلو ءُ بارکان بہ بیت یاکہ بلوچستان ءِ کُجام ھم کُنڈ ترا بلوچ ورناھانی داتگیں ھونانی وشبو سما بیت۔
من مرچی ھمے کُربانی ءِ بھر زوروکیں پُسگ شھید شاکر شاد ءُ آئی سنگتانی بابت ءَ لھتے دانک نبشتہ کنگ لوٹ آں۔ سنگت شاکر شاد بی ایس او آزاد کولواہ ھنکین ءِ شنگکار بوتگ، شھید شاکر شاد ءَ وتی چم ماں کولواہ کنیچی ءِ میتگ ءَ واجہ یار جان ءِ لوگ ءَ پچ کُرتگ اَنت۔
شھید شاکر جان ھما مردم اَت کہ آ چہ واجہ یار مھمد ءِ لوگ ءِ وانندگیں بچّ اَت ، آ یار جان ءِ لوگ ءِ چراگ اَت۔
یار جان ءَ ھمے جیڑ اِت کہ منی چُکّ ءِ وانگ پہ چاگرد ءِ مردُمانی واستا درد ءِ دوا جوڑ بیت ءُ وتی راج ءِ دیمروئی ءِ واستا کار کنت۔ ڈاکٹر ءُ ماسٹرے جوڑ بیت۔
بلے یار جان ءَ ھم اے گپّ زانتگ کہ پہ گریبیں مردمانی واستا پاکستان ءِ توک ءَ آیوکیں باندات نیست۔ ھمے پیم ءَ زوراکیں پاکستان ءَ یار جان ءِ واستا آئی ءِ لوگ تباھی ءِ آماچ کُت ءُ دو بچّ شھید ھاسل ءُ شھید شاکر شاد ءَ ھوار دگہ دو ناکوزَتک کُل چار مردم شھید کُت ءُ زمین ءِ دلبند ءَ واپینت ءُ پہ یارجان ءَ یک سیاھیں بانداتے ءِ واھُند کُت۔ چوش کہ دو ماہ ءَ پیسر یار جان ءَ وتی دوئیں لاڑُکیں چُک شھید شاکر ءُ ھاسل جان ءَ یکجا آروس دات اَنت- نوں شاکر ءُ ھاسل ءَ وتی مات ءُ پت ءِ ھاتر ءَ ھِزمت کنگی اَت، بلے جولائی ءِ سُھب پہ یار جان ءِ لوگ ءِ واستا تھاریں روچے اَت۔
سُھب کہ انچوش بوت لشکر ءَ کولواہ ءِ سرجمیں میتگ وتی پنجگاں کُت اَنت، یار جان ءِ دوئیں چُک گوں وتی نوک آروسیں زالاں آرام ءُ واب اِت اَنت۔ سوبین ءِ چُک سنگت سادِک جان اتک ءُ شاکر شاد ءَ چہ واب ءَ پاد کُت ءُ گْوشت ئے: ٫٫ پادا کہ دژمن ءَ سرجمیں میتگ ءُ ھلک انگر کُتگ ، میتگ ءَ سپاھیگ اتکگ اَنت ٬٬۔
شاکر چہ واب ءَ پاد اتک، کولواہ ءِ وش تبیں کَوش کشگ ءَ اَت۔ اے گْوات ءَ شاکر وابینگ کُتگ اَت، شاکر ءِ دل ءَ نہ گْوشت کہ چہ واب ءَ پاد بیاھاں، بلے اے ھال ءَ چِہ پد شاکر گوں مُلوریں چمّاں پاد اَتک۔
چہ شاکریں شاد ءِ پاد کنگ ءَ پد سادک دیم پہ مجید ءِ کوٹی ءِ نیمگ ءَ شُت کہ مجید ءَ پاد بہ کناں ، بلے مجید پیسر ءَ چہ واب ءَ پاد اَتکگ اَت۔ مجید ءُ سادک ھاسل ءَ چہ واب ءَ پاد کنگ ءَ پد آ چاریں چہ زوراکیں پاکستانی لشکر ءَ وتی جان ءِ رکّینگ ءِ ھاتِر ءَ میتگ ءِ نزّیکیں کوھانی نیمگ ءَ روگ ءَ لگ اِت اَنت۔ انچو روان روان ءَ دیم پہ کوھاں گُڑا لشکر دیم ءَ کئیت ءُ مجید ءُ ھاسل ءَ توار کنت کہ بوشت اِت ، آیاں زانتگ اَت کہ اگاں ما بوشت اِیں اے کھرواریں لشکر مارا دزگیر ءُ زندانیگ کنت۔ ھما دُرستیں بلوچ ورناھانی پیم ءَ کہ پاکستانی لشکر ءَ دزگیر کُتگ اَنت ءُ آیانی تہ ءَ سک کم واتر بوتگ، گیشتریں بھر ٹپّ ءُ ٹوریں لاش ءِ رنگ ءَ واتر بوتگ اَنت۔ ھمے رنگ ءَ مجید ءُ ھاسل ءِ سر ءَ تیر گْواری کنت ءُ ایشاں شھید کنت۔
اے بامردانی شھید کنگ ءَ پد سادک ءُ شاکریں شاد دومی کوھانی نیمگ ءَ روگ ءِ کوشست ءَ کن اَنت، گُڑا ھمے ساھت ءَ ھیلی شیلنگ کنت ءُ ایشاں ھم شھید کنت۔ اِشانی شھیدی ءَ یک انچیں تُرسناکیں مُجے تالان بیت ءُ سرجمیں کولواہ ءَ پتائیت، انچو سما بیت گْوش ئے سرجمیں کولواہ ءِ درچک ءُ دار زار جَنگ ءُ گریوگ ءَ اَنت۔
ھمے داب ءَ شھید شاکر نودربری ءِ زمانگ ءَ بی ایس او آزاد ءَ ھوار بوتگ ءُ آئی ءَ گل ءِ کار ءُ پروگرام گوں اِیمانداری ءُ دلپکی ءَ دیم ءَ بُرتگ اَنت۔ شھید شاکر باز جوانیں وڑے ءَ گل ءِ کاران ءَ دیم ءَ بُرتگ ، برے گل ءِ لبزانک ءُ پنتاکانی بھر ءُ بانگ کنگ ءَ اَت ءُ برے بُنزھاں (یونٹاں) تر ءُ تاب ءُ باسکاں تربیت، آشوبی زانت ءُ زانگ شکساھگ ءَ اَت۔ پمیشکا آ وتی دمگ ءِ نامی ئیں نودربر سیاسی کارستے اَت۔
شھید ءِ گپّ ءُ جزبگ ءَ چہ اے پدّر اَت کہ آئی ءَ وتی گل ءِ کارانی تہ ءَ ھچ رنگیں جاور ءُ گْرانیں ساھتان ءَ اَڑاندے نہ لیک اِتگ اَت، بلکیں آئی ھمے گْرانیں جاوراں ھم گل ءِ مُھکم کنگ ءَ کردے پیلو کُتگ۔ آئی ءَ ھر وھد ءَ گْوشتگ اَت کہ مارا اے جاورانی دیمپانی کنگی اِنت ءُ سیاسی پروگرام دیم ءَ برگی اَنت۔
شھید شاکر شاد کولواہ، کنیچی ءِ یک سکیں گریبیں لوگے ءَ چہ ودی بوتگ ءُ بنداتی وانگ ءُ زانگ چہ کولواہ کنیچی پرائمری اسکول ءَ دربُرتگ۔ شھید شاکر شاد سکیں جپاکشّیں ورنایے اَت، وتی لوگ ءَ درزی ءِ کار کنگ ءَ اَت۔ شاکر شاد یک سرپدیں ءُ زانتکاریں ورنایے اَت، آ بلوچ راجدپتر ءَ چہ آشنا اَت۔ آئی ءَ بی ایس او آزاد ءِ پتّر (پلیٹ پارم) ءَ چہ باسکی رَستگ اَت، بلے آئی ءِ جُھد ءُ مُھکمی ءِ سبب ءَ آ زوت بی ایس او آزاد کولواہ ھنکین ءِ شِنگکار گچین کنگ بوت۔ آ یک سکیں دلپک ءُ اِیمانداریں سیاسی باسکے اَت، گل ءِ ھمک کار ءَ سک ھورتچاری ءَ گوں چارگ ءُ آئی ءِ سر ءَ کار کنگ ءَ اَت۔ شھید مُدام گوں وتی سنگتاں گل ءِ کاراں گوں گُلایش ءُ مُلمہ اَت۔
پرے ھاتِر ءَ مرچی کولواہ ءِ ھمک ورنا ءِ مجگ ءَ اے ھبر چیدگ ءُ نکش اِنت کہ شھید نہ مِر اَنت، بلکیں پہ دائمی نمیران اَنت۔ پمیشکا من گْوشاں کہ آ ابدمانیں کارست ءُ پہ مُدامی راجدپتر ءِ تاکاں زندگ ءُ نمیران اَنت۔ اے درگت ءَ من اگاں اے بہ گْوش آں کہ شُمئے اے بے مُلّیں کِرداں ھمنچو گیشتر لبزانی تہ ءَ بہ کمایاں کم اِنت، پرچا کہ شُمے پگر ءُ پلسپہ مرچی ھم زندگ اِنت۔
ھمے رنگ ءَ سنگت شھید مجید رزاھی 8 جنوری 1998 ءَ آواران ءِ دمگ، کولواہ کنیچی ءَ واجہ رَزاھی ءِ لوگ ءَ ودی بیت ءُ مجید وتی بنداتی وانگ تُربت (کیچ) ءِ دمگ آبسر کولوائی بازار ءَ سرجم کُتگ ءُ نُھ ءُ دہ ءِ تبک ھم ھمود ءَ ھائی اسکول آبسر کیچ ءَ در بُرتگ۔
آ بلوچی زُبان ءِ ورناھیں نبشتہ کارے بوتگ ءُ آجز ءِ نام ءَ زانگ بوتگ، آئی ءَ بلوچ راج ءِ بزّگی ءُ واری دیستگ ءُ سما کُتگ اَت گُڑا آ بی این ایم ءَ ھوار بوت۔ پد ءَ دیمتِر ءَ وانگ ءُ زانگ ءِ ھاتِر ءَ اتا شاد ڈگری کالج کیچ ءَ ایپ اے ءِ داکلہ زُرت، بلے لھتیں وھد ءَ پد آئی ءَ گریبی ءُ نیزگاری ءِ سبب ءَ وتی وانگ یلہ دات ءُ یک درزی ءِ دُکانے ءَ کار بندات کُت۔ بلے مُدام وتی زاتی کار یل دات اَنت ءُ گیشتر پارٹی ءِ کاراں گوں دلگوش اَت۔
پمیشکا من گُڈّّی ءَ ھمے گْوش آں کہ شُما کُلیں شھید شاکر جان، مجید جان، ھاسل جان ءُ سادک جان راجدپتر ءَ پہ مدامی ابدمان اِت، شُمئے اے داتگیں ھوناں راج ھجبر بے ھیال ءُ شموشت نہ کنت۔ شُما کُلیں راج ءِ ھیال ءُ مارِشتانی تہ ءَ زندگ اِت۔ نوں من وتی دانکاں گوں واجہ کازی ءِ اے شَیر ءَ ھتم کن آں۔
ھما کہ آیاں گوں زَرّ ءُ مال ءَ وپا نہ کرتگ ھما شھید اَنت
ھما کہ آیاں گوں سرزمین ءَ دگا نہ کرتگ ھما شھید اَنت
هما کہ پہ راج ءِ آجوئی ءِ پڑ ءَ دراتک اَنت پہ جوش ءُ جزبگ
هما کہ آیاں اے ڈیھ ءِ اِزّت بها نہ کرتگ هما شھید اَنت
