نبشتہ کار: میجر مجید
زندمان زندے، بیا تئی نام ءَ گون بیت
شکل ءُ شھدے، وشی ءِ تام ءَ گون بیت
من تھاری ءِ ھچ وڑ ءَ ھمراہ نہ باں
رژن روژنایے سُھر دپیں بام ءَ گون بیت
الّم ءَ روچے ھمبلاں نوکاپ سنگر اَنت
لوجّرے گُژن ءِ دِرتگیں دام ءَ گون بیت۔
(گلام ھسین شوھاز)
ملا گْوش اَنت کہ کیامت ءِ روچ ءَ گوں ھُدا پاک ءِ ھکم ءَ ھزرت اسراپیل سور ءَ دم اِیت، گڑا مردگ چست بنت ءُ زندگیں مِر اَنت ءُ پد ءَ چست بنت۔
کوہ چہ ھمے توار ءَ پْرشان ءَ ٹُکّر ٹُکّر بنت، سر زمین ءِ سر ءَ دْرچک ءُ دار ھچ پشت نہ کپ اِیت، ءُ چہ ایشی ءَ پد ءَ گناہ ءُ سوابانی ھساب کتاب بندات بیت۔
مرچی سرھال بی این ایم ءِ گْوستگیں چیئرمین اسا زپر اِنت، بی این ایم ءِ واگ ھما وھد ءَ اسا زپر ءَ وتی دست ءَ زرت کہ چیئرمین گلام محمد، لالہ منیر ءُ شیر مھمد شھید بیتگ اِت اَنت، اے سکّیں گرانیں وھدے اَت بلے اسا زپر لپرزگ نہ بوت، لگور نہ بوت، اے نہ گْوشت ئِے کہ چوش گلام مھمد شھید بیتگ من ھم شھید کنگ باں، بی این ایم ءِ واگ ئِے دست ءَ زرت اَنت، ءُ وتی گشاد ءَ بی این ایم ءِ بوجیگ ئِے تیلینان کت ءُ شُت بلے دیر نہ گْوست کہ جاورھال دگہ رنگ ءَ بیت اَنت، من نی آ سرھال ءَ نہ رواں پرچاکہ کبرانی کونڈگ ءَ ھڈ درکپ اِیت ارواہ در نکپ اِیت، ھڈّ ءِ کونڈگ ءَ پائدہ نیست، گڑا آسا زپر ءَ پیسلہ کت کہ ھاموشی ءَ نندگ پہ جھد ءَ شرتر اِنت، اسا زپر ءِ اے پیسلہ بازیں مردماں دگہ وڑیں رنگ ءُ روگن کت ءُ پیش کت بلے نزیکیں سنگتاں زانت کہ اسا ءِ پیسلہ جُھد ءَ تاوان نہ دنت بزاں اسا ءَ وتی زاتی تاوان برداشت کت ءُ جھد ءَ پائدہ ئِے دات ءُ بے تْرکّ ءُ توار ءَ نندگ ءِ پیسلہ ئِے کت کہ آ وھد ءَ سکیں شریں پیسلھے اَت۔
بازیں کسو ءُ واکیات ھست اَنت کہ آیانی گیش ءُ گیوار باید اِنت گوں راستی ءَ بہ بیت، اے ھبر جھد ءَ تاوان نہ اِنت بازیں نزوری چہ بازیں نیمگاں بیتگ اَنت، ایشی ءِ ڈبّگ ریش اِنت ءُ ریش ءَ کہ ڈبّ ئے گڑا سر ءَ پہ کینسر ءَ جنت بلے اگاں درمان ءُ دارو ئِے کن ئے گڑا وش بیت ھمے ڈول ءَ اگاں ایڈولیں چیزاں اگاں تو راستی ءَ دیم ءَ نیار ئے دیم ءَ نُکسان ءُ تاوان دینت، مروچی یک ءُ دو روچ اِنت کہ م اسا زپر ءِ گپ ءُ تْراناں اشکنگ ءَ آں دل سک باز وشنود بیت، باز وشیں گپ ءُ تْران ئِے کت ءُ بلوچ گْوش اَنت:
اشتر کہ لڈّگ ءِ وھد ءَ کیت آ بزاں کہ گار نہ اِنت.
اد ءَ منی سرھال کہ مردگ پد ءَ زندگ بنت منی مول ءُ مراد اے نہ اِنت کہ ھدا مکنت اسا مردگے بیتگ، اسا زندگیں مردے بیتگ، بلے دھر ءِ دنز ءُ مُجاں چیر ترّ اِتگ، مرچی پد ءَ سر ئِے کشّ اِتگ. ملا کاسم گْوش اِیت کہ:
بیدلیں مرد ءَ را نشان اِنت نام ءُ دپی
کوڑواں لیگار نہ بنت پھکیں اشرپی
سُھر دو سد سال ءَ ماں زمین ءَ زنگ نہ بیت
کشگ ءِ وھد ءَ ھجبر ءَ کمسنگ نہ بیت۔
مروچی شیرزال ءُ سرمچار ءُ جھدکاراں چو ھزرت اسراپیل ءِ داب ءَ ماں بلوچستان ءَ آجوئی ءِ سور دمینتگ ھمے آواز ءَ مُردگ زندگ بیان اَنت، بے توار ءُ اندیمیں مردم زاھر بیان اَنت۔
بلے بیاکہ لھتے زندگیں مردگ زندگ نہ بیگ ءَ اَنت، انگت بکشو ءِ دزبوج ءُ چلوپگ کار اَنت، ایشاں زاناں اے سور ءِ آواز نہ اشکتگ، ملا گْوش اَنت کہ اے آواز بلاھیں کوھاں پْروش اَنت،آرت کنت، دریا ءَ ھم ھُشک کنت، بلے اے واجھانی گوش کرّ اَنت، ایشانی گوش ءَ ھرام اِنت مورے نہ وارت
ءُ باید اِنت کہ سنگت اسا زپر ءَ گوں پراھیں دل ءُ کوھیں جگرے ءَ وش آتک بکن اَنت۔
بلوچ شیرزال بانک مھرنگ گْوش اِیت “اگاں یکے جھد ءِ ھمراہ نہ اِنت پرواہ نیست بلے اگاں دژمن ءِ ھمراہ نہ اِنت آ بزاں مئے ھمراہ اِنت”
بلے دنیگا انگت لھتے چارموٹ بکشو ءِ چلوپگ کار ءُ دزبوج اِنت۔
تپاکی آجوئی ءِ مانزمان اِنت۔
