نبشتہ کار: ادنان بلوچ
من اد ءَ لھتیں لبز پہ لبزانک ءِ مھروانیں باسکانی واست ءَ نبشتہ کُتگ، من اِے ھم امیت ءَ کناں منی گپاں پھم اَنت ءُ گیشتر دیمروی کن اَنت۔
اولی من ھما باسک ءَ گشگ لوٹ آں کہ لبزانکی دیوان ءِ تہ ءَ پہ مسکرا ءُ وَتگڑیں گپانی واست ءَ وتی وھد ءَ زوال کن اَنت۔ اے لبزانکی دیوان مئے ماتی زبان ءِ دربرگ ءُ مئے سرپدی دیگ ءَ ٹھینگ بوتگ اَنت۔ گڑا مارا ھمے سما لوٹ اِیت وتی وھد ءَ مپت ءَ زوال مہ کن ایں،گیشتر جھد بہ کن این ءُ گیش ءَ چہ گیش دیمروی بہ کن ایں۔ بلے مئے بدبھتی ایش اِنت کہ ما لبزانکی دیوان ءِ تہ ءَ مدام مسکرائی ءَ وتی وھد ءَ زوال کن ایں۔ وھدے کہ مئے واجھیں استاد مئے واست ءَ ھمروچ دیواناں بنگپ ایر کن اَنت ءُ مئے واست ءَ ھر ھپتگ ءَ چکاس ایر کن اَنت۔ بلے ما نیکہ بنگپاں بھر زور این ءُ نیکہ چکاساں بھر زور ایں۔
دومی، ھمے باسکاں یک کارمسترے بہ گش ایت ءُ یا دیوان ءِ باسکے بہ گش اِیت ئِے۔ شما دیوان ءِ تہ ءَ مسکرائی مہ کن اِت، وتسریں باوست ءُ گپ مہ کن اِت۔ گڑا ھمے باسک پہ جنگ ءِ واست ءَ ساڑی اَنت۔ ھمے مردم ءَ انچُش کمشرپ کن اَنت آ مردم وتی گپّے کنگ ءَ وت ملامت بیت کہ ما پرچا ایشاں چُش گُشت، شما دیوان ءِ تہ ءَ مسکرائی مہ کن اِت، وتسریں کلوہ ءُ گپ مہ کن اِت۔ بلے منی واجھاں اِے داب ءَ شما کنگ ءَ اِت اِے وڑ کدی مہ کن اِت۔ اِے دیوانانی تہ ءَ مئے واجھیں استاد، مئے مَستِریں کَماشّیں مَردُم ءُ مئے بانُکیں گْوھار ھَم دِیوان ءَ ھَوار اَنت۔ مارا اینچو زانگ نیست اِنت کہ ما ھم وتی استادانی، مَستریں کماشیں مردمانی، وتی بانکیں گھارانی ءُ گوں دیوان ءِ باسکاں گوں چتور گپ بہ کن ایں، یا ما چتوریں کلوہ ایشانی سر ءَ دیم بہ دے ایں۔ اناں اِے مارا سما نیست اِنت۔ اِے مارا زانگ نیست اِنت۔ بس آ ھرچ وڑیں مردمے بہ بیت ما وتی گپ ءَ ءُ نبشتہ ءَ ھما مسکرائی ءُ بے ادبی ءِ سر ءَ آئی ءِ گور ءَ دیم ئِے دے ایں۔
سیمی، ما چُش ھم نہ چاریں کہ اد ءَ کس وتی وھد ءِ زوالی ءَ نیاتکگ۔ اد ءَ کس وتی کمشرپ کنگ ءَ نیاتکگ۔ اد ءَ ھرکَسے پہ وتی زبان ءِ دربرگ ءِ واست ءَ ھوار بوتگ۔ مئے راج وتی زبان ءَ گیشتر سرپد نہ اِنت مئے زبان چینچو پشکپتگ۔ اِے دْرستیں مئے وتی ناسرپدی ءُ نابزانتی اِنت کہ ما پَشکّپتگیں۔ انی مارا ھمے یکیں وٹس اِیپی سوب رسّ اِتگ۔ بلے اد ءَ ھَم ما پہ مسکرا، وتسریں باوستانی ءُ گوں وتگڑیں گپّاں وتی وھد ءَ زوال کن ایں۔ نو مارا اِے وٹس اِیپی سوب رسّ اِتگ باید اِنت ما گیش ءَ چہ گیش جھد بہ کن اِین ءُ وتی ماتی زبان ءَ دربر اِیں۔ ھمے یکیں سوب چہ مئے دست ءَ مہ روت۔ ھمے بابت ءَ مارا ءُ شمارا گُشگ بوتگ کہ گوں وتی بلوچ ءَ ھوار بہ بہ اِت، وتی بلوچ ءَ شریں راھے ءَ بہ بر اِت، وتی آیوکیں پدریچ ءَ شر بہ کن اِت۔ وتی ڈیھ ءِ ھال ءَ سرپد بہ بہ اِت کہ مئے ڈیھ کجام ھال ءَ اِنت۔ وتی ھیال مارا وت کنگی اِنت ءُ مارگی اِنت۔ اِے مئے زمہ واری اِنت ما بلوچ راج ءَ وت ماں وت وتی ھیال دارگی اِنت۔ مارا وت ماں وت ھوار بوگی اِنت۔ مارا وت ماں وت دوست ءُ ھمکوپگ بوگی اِنت۔دانکہ وتی آیوکیں پدریچ ءَ ھَم ھمے سرپدی دیگی اِنت۔ ما ءُ شما وت بہ چار اِیں۔ ھمے تپاک نہ بوگ ءِ سبب ءَ مئے مات ءُ بانکیں گھاراناں ھر یکے ءَ اکسے گون اِنت ءُ دَگانی سر ءَ کپتگ۔ ھر نیمگ ءَ چماں شانک دے ابید مئے مات ءُ گھاراں چہ دگہ ھچ کسے گِندگ نہ بیت۔ چی ءَ مئے مات ءُ گھار ءُ دَگانی سر ءَ کپتگ اَنت؟ چی ءَ مئے ماتانی لاڈکیں بَچ گار ءُ بیگواہ بوگ ءَ اَنت؟ ما وت ءَ اینچو بے سما ءُ نہ بزانت مہ کن اِیں۔ ما وت ءَ اینچو کَرّ ءُ کور مہ کن اِیں۔ مارا اوں ھاوند ءَ یک دماگے داتگ۔ ما باید اِنت وتی نیک ءُ بَد ءَ بہ زان اِیں۔ بلے مئے بدبھتی ایش اِنت، ما انگت وت ءَ بے سما کُتگ۔ ما انگت وت ءَ کَرّ ءُ کور کُتگ۔مارا انگت ھچ سما نیست، پرچا کہ مارا بس وتی جند ءِ ھیال اِنت۔ ما اِے گپّ ءَ پہ دلجمی زان اِیں، ما اینچو ناسرپد نہ اِیں، وتی نیک ءُ بَد ءَ مہ زان اِیں۔ ما اینچو کَرّ ءُ کور نہ اِیں وتی مات ءُ گھاراں دَگانی سر ءَ میم مہ کن اِیں، ما اینچو نابزانت نہ اِیں وتی زبان ءَ گار ءُ بیگواہ بہ کن اِیں۔ بس مئے بدبھتی اِنت ما سما اِیں، چم ء وت گندگ ءَ اِیں مئے راج ءَ گوں چی بوگ ءَ اِنت۔ بس ما وت ءَ وت بے سما کُتگ، بزاں مارا ھچ چیزے سما نیست۔ اِے مئے دلانی تُرس اِت کہ ما مِران ایں، مَرگ وَ بنی آدم ءِ سر ءَ پرز اِنت۔ ما چتوریں زند ءِ بہ گوازین ایں اِے مَرگ اَلم یک روچے مئے سر ءَ کیت۔ نو باید اِنت ما اِے مَرگ ءَ وتی دلانی توک ءَ در بہ کن اِیں، گوں وتی بلوچ راج ءَ یکدست ءُ یک مُشت بہ بہ اِیں، گیش ءَ چہ گیش ما انی وتی زبان ءِ سر ءَ جھد بہ کن این ءُ مئے زبان پشتکپتگ۔
مدام سلامت بات اِت اِے وٹس اِیپی سوب ءَ وتی وھد ءَ مہ گوازین اِت وتی ماتی زبان ءِ سر ءَ گیش ءَ چہ گیش جھد بہ کن اِت مئے واجھیں استاد ءُ مَستریں کماش ھمے دیواناں ساڑی اَنت چیزے نہ زان اِت جُست اِش بہ کن اِت وتی جھد ءَ برجم بدار اِت سلامت بات اِت، مدام جنزان بات اِت، یکمُشت ءُ تپاک بات اِت، زبان دوست ءُ راجدوستیں بلوچ بات اِت، بلوچ راج، بلوچستان ءُ بلوچی دیمروی بہ کنات، شالا سوبین بات اِت۔
بلوچ ءُ بلوچی میزراں بات راج دیمروی کنات۔۔۔۔
