نبشتہ کار: ھلیل بلوچ
چہ دْرستاں پیسر سرباز وپا ءِ ھمے مھر ءِ منّت ءَ گراں کہ آئی ءَ ھوشام زدگیں بلوچے ءَ گنج ءُ ھزانگے ٹیکی کُرت۔ گُلامی ءِ آسر ءَ ما چہ وتی ڈیھ ءِ زید ءُ ملپداں وَ چوناھا زبھر ھست ایں، ایشی ءِ ھواری ءَ چہ وتی چاگِرد ءِ نبشتکارانی کتاباں ھم زبھر ھست ایں پمیشکا مُدام دِل پہ نوکیں کتاباں اومان کنت۔ نہ زان آں کجام واری ءُ مُشکلاں پَد مئے دمگ ءَ اے کتاب سربوتگ اَت بلے سرباز ءَ سد شاباش کہ چہ من شمشکار نہ اَت، کتاب “جنگولیں پدا” ئِے پہ من سوگات کُرت۔ کتاب منی دست ءَ اَت من لوگ ءَ آتک آں، یکّیں نشست ءِ تہ ءَ من کتاب سرجم ءَ ونت پرچا کہ وانگ ءِ نْیام ءَ ایر کنگ ءَ دِل نہ بوت۔ یک کسّھے ءَ پَد دِل پہ دومی کسّہ ءَ ھُدوک بوت۔
ما کہ نوک سرمچنڈانی ھمراھی بندات کُرت گُڑا لھتیں نام مُدام مجلسانی تھ ءَ گِرگ بوت، آیانی کسّہ کنگ بوت اَنت ءُ آیانی مسال دیگ بوت۔ ھمے نامانی تھ ءَ یک نامے پدا اَت۔ ھمے ھم سد گنج کہ یک دمانکے ءِ ھاتر ءَ پِدا ءَ گوں ما راہ گوزی ڈیک وارت۔
پدا ءِ جنگی کسّہ ما مُدام زُبانی اشکُتگ اَت اَنت بلے وھد ءِ ھمراھی ءَ چہ دِل ءَ روان بوتگ اَنت۔ سرباز وپا ءِ جُھد ءِ برورد ءَ گوں من ھوار کُلّیں بلوچ چہ پِدا ءِ جنگی کسّھاں آژناگ بُوّان اِنت۔ ھما کسّہ کہ من نہ اِشکتگ اَنت اے کتاب ءِ تھ ءَ مان انت۔۔۔ من وانگ ءَ آن اِش۔ الّم یک روچے مئے پدریچ ھم وان ایت اِش ءُ پِدا جان ءِ کِرد ءَ سرپد بیت۔
بلوچ جُنز ءِ تھ ءَ سکّ باز جنگول بوتگ اَنت ءُ ھست کہ آیانی جنگی کسّہ نبشتہ کنگ ءِ ودار ءَ اَنت۔۔۔ بازیں انچیں جنگول بوتگ اَنت کہ آیاں پہ بلوچ راج ءَ شَپ ءُ روچ نہ چاراِتگ، کار اِش کُرتگ بلے بلوچ راج ءِ دیم ءَ آیانی واری ءُ بزّگی، پند ءُ ژندانی کسّہ نیاتگ اَنت، تھنا بلوچ سرمچار اِش زان اَنت یا آیانی نزّیکیں دوزواہ ءُ سنگت سرپد اَنت۔ باید وَ ھمیش اِنت کہ مئے چاگِرد ءِ مستریں ھستی ھمیش بوتگ اَنت گُڑا ما ھمیشاں وتی نبشتانکانی کارست جوڑ بکن ایں۔
وھدیکہ دنیا ءِ بازیں جنگول نامدار بوتگ گُڑا ما نبشتھی دْروشم ءَ آیانی کسّہ ونتگ اَنت، ما آیاں وتی رول ماڈل سرپد بوتگ ایں ھالانکہ آیاں دنیا ءِ کُمک گون بوتگ، سامان ءُ جنگی آسراتی ءِ کمّی نہ بوتگ بلے ما وتی چاگِرد ءِ بامرد رول ماڈل نہ لیک اِتگ اَنت ھالانکہ مئے جُنز ءِ تھ ءَ انچیں سنگت پیدا بوتگ اَنت کہ آیاں وتی سامان ءُ جنگی وسائل وَت پیدا کُرتگ ءُ دژمن ءِ سر ءَ آس اِش گْوارتگ۔۔۔ چوکہ سردو بوتگ، ما باز بر ءَ اشکتگ کہ سردو پلاں میتگ ءُ دمگاں کار کنگ ءَ اِنت، برے بچار دالبندین ءَ آتکگ پہ جنگی آسراتی ءِ شوھاز ءَ برے برے دژمن ءِ تُپنگ ءِ زورگ ءِ ھاتر ءَ مزن مزنیں رسک زُرتگ اِش۔
سردو ءَ ھوار دومی شھیدیں جنگولانی کِرد ءِ سر ءَ نبشتہ کنگ ءُ آیانی کسّھاں دیم ءَ آرگ الّمی اِنت۔
سرباز وپا ءَ پِدا جان ءِ جنگی کسّہ سکّ ءَ شرّیں رنگے ءَ دیم ءَ آؤرتگ اَنت، وانگ ءِ وھد ءَ انچو گُمان بیت کہ مردُم وابے گِندگ ءَ اِنت، واب ءِ تھ ءَ پِدا جان ءَ تُپنگ بڈّ ءَ اِنت ءُ جنگ دیگ ءَ اِنت، پورا چمّانی دیم ءَ زاھِر اِنت۔
ھر یک جنگی کسّھے ءِ بندات ءَ سرباز وپا وتی راج ءَ پنت ءُ سوج دَنت کہ پہ ھیلکاری ءَ شرّیں درونت اَنت۔
چہ اے کتاب ءِ وانگ ءَ سرمچاران ءَ سْکین رس ایت کہ آ وتی ءُ وتی شھیدیں سنگتانی جنگی کسّھاں نبشتھی دْروشم ءَ دیم ءَ بیار اَنت ءُ نبشتکاراں سکین رس ایت کہ آ بلوچ ءِ جنگولیں کارستاں بُزور اَنت ءُ کسّہ بہ ساچ اَنت۔
