نبشتہ کار: آسیہ بلوچ
ھشتُمی بھر:
شُمئے مردین کُج ءَ اَنت۔۔۔۔۔۔؟
اے گالرِد ءُ دانک باز بر ءَ زھرشانی ءُ نِندانکاں بلوچ شیرزالیں مات ءُ گْوھاراناں گْوشگ بوتگ۔ وھدے بالاچ ءِ شھید کنگ ءَ پد آئی کھول ءَ توار چِست کُت ءُ شھید ءِ جون ماں شھید پِدا (شہید فدا ) چارراہ ءَ آؤرت ءُ زھرشانی بِندات ءُ وتی نِندانکی پتّر تالان کُت، اے زھرشانی ءِ زُبان لس بلوچ ءِ کُمک ءُ ھمدستی ءَ بلوچ یکجھتی کمیٹی بوت۔
بلوچ یکجھتی کمیٹی ھمے اِنسانی بُنکّی لوٹ ءُ بیگوائیں مردُمانی آجوئی ءِ واستا، دُروگیں میڑ ءِ نام ءَ بلوچ پُسّگانی کوش ءِ ھلاپ ءَ یک مزن روانکے چہ تُربَت ءَ بندات کُرت دیم پہ گُلیں شال ءَ شُت۔ چہ شال ءَ سوڑگ ءُ سلاہ ءَ پد ھمے مزن روانک پہ وتی اِنسانی لوٹانی پیلو کنگ ءَ دیم پہ زورگِر ءِ بُنجلیں شھر اسلام آباد ءَ سرگپت۔
اے روانک بلوچستان ءِ ھر ھند ءُ دمگ ءَ سر بوت لس مھلوک ءَ پہ شات ءُ گل وش آتک کُت، ھمے وڑ ءَ پنجاپ ءِ بلوچ ھند ءُ دمگاں ھم اے مزن روانک ءَ را پہ شان ءُ مڑاہ وش آتک کنگ بوت۔ بلے اے روانک ءَ را پہ اسلام آباد ءِ سر بوَگ ءَ بلوچ بوَگ ءِ بستار ءَ سکا باز جیڑہ ءُ جنجالانی دیمپانی کنگ کپت۔
بلے! بلوچ شیرزالیں مات ءُ گْوھار، تمردیں ورنا ءُ کماشانی گھگیری ءَ پد وھدے اسلام آباد ءِ نزّیک ءُ گْور ءَ سر بوت گُڑا راہ ءُ در وار وار ءَ بند کنگ بوت اَنت۔ اے برب گْواریں سارتی ءِ موسم ءَ پہ اسلام آباد ءِ پریس کلب ءِ سر بوَگ ءَ اے مزن روانک ءَ را گوں وڑ وڑیں سکّی ءُ سوریاں دُچار کنگ بوت، ھندی پولیس راہ ءِ اڑاند بوت، دگہ رنگ رنگیں زُلم ءُ بے شرپی کنگ ءَ ابید بلوچ ءِ تمردیں توکل ءَ جواب نہ دات ءُ پہ واتر بوَگ ءَ ساڑی نہ بوت، ھمے توکل ءَ زورگر ءِ توامیں رِپک ءُ پندل، زُلم ءُ زوراکی آپ کُرت اَنت بلوچ راج ءِ مْیان ءَ یک مُھکمیں اُوستے ودی کُرت ءُ دری مھلوک ءِ دلگوش ھم گْور کُرت۔
اے روانک ءِ رھشُونی بلوچ ءِ شیرزالیں جِنکّ ڈاکٹر مھرنگ کنگ ءَ اَت، بلے اے روانک ءِ تہ ءَ شھید بالاچ ءِ کھول ءَ ھوار مزنیں کچّے ءَ ایدگہ بیگوائیں مردُمانی کھول ھم پہ وتی مردُمانی آجوئی ءِ واستا گون اِت اَنت۔ اے روانک ءَ پیرزالیں مات ءُ شیرزالیں گْوھار ، کوہ بالادیں کماش ءُ تنگوئیں برات، کسان ءُ بھادُریں زھگ ھم ھوار اَت۔ یک نیمگے زمستان ءُ دسمبر ءِ برپ گْواریں شپ ، دومی نیمگ ءَ ریاست ءِ جناوریں پولیس گوں وتی تْرندین بیھار ءُ پادتْراپاں، بلے بلوچ نِزور بوَگ ءِ بدل ءَ گیش مُھکم ءُ توانمند بوت۔
ھمے روانک ءِ تُرسینگ ءُ اِیرموش کنگ ءِ واستا وڑ وڑیں مکر ءُ ھیلہ سازگ بوت، ھمد ءَ پولیس ءِ اَپسَرے گوں وتی تْرند ءُ برزیں آواز ءَ پیرزالیں مات ءُ بانُکیں گْوھاراناں گْوشت: ” شُمئے مرد کُج ءَ اَنت ؟، اگاں بھادُراں وتی مرداں دیم ءَ بیار اِت۔۔۔۔۔۔
چہ ھمد ءَ اے گالرِد ءُ دانک شوشل میڈیا ءَ مردماں اِش کُرت، ھیر بلوچ ءِ واستا ءَ اے نوکیں ھبرے نہ اِنت کہ بلوچ وت ءَ دلوارگ بہ کنت۔ پرچا کہ بلوچ اے ریاست ءِ توامیں زُلم ءُ زُوراکیاں چہ ھما روچ ءَ دیمپانی کنان اِنت کہ آئی پہ زور ءُ تاکت بلوچ راج ءِ ڈگار پُل اِتگ ءُ ایردست کُرتگ۔
پمیشکا چر اے ریاست ءُ آئی ادارھاں چہ اے رنگیں در اِنسانی اَمَل ءُ بے شرپی ءِ اُمیت داشتگ ، بلے آئی اے بدّیں کارپدانی سبب ءَ بلوچ ءِ ھر زھگ گیش آشنا بْوان اِنت۔ اے ھبر نوں سد درسد راست اِنت کہ ریاست ءِ سْیاہ چکیں دْروشم ھر بلوچ پُسّگ ءِ چمّاں سھرا اِنت، اگاں آ چمّ کُور اَنت آیاں ابید ء واجہ ءِ چلوپگ ءَ دگہ ھِچّ میم نئیت۔
اگاں ھمے رنگ ءَ ھبر بلوچ زالبُول ءِ کئیت گُڑا بلوچ ءِ راجدپتر اے گپّ ءِ گْواھی ءَ دنت کہ بلوچ زالبُولاں وتی کِرد سیاسی میدان بہ بیت یا جنگ ءُ گھگیری ءِ پِڑ بہ بیت وتی مردین آدم ءِ ھمکوپگ بوتگ اَنت ءُ نوکیں تاکدیمے نبشتہ کُتگ۔ اے درگت ءَ پمیشکا گلُ بی بی ءُ بانڑی ءِ نام راجدپتر ءُ مئے چمّاں چیدگ اَنت، پرچا کہ آیاں وتی مردین آدمانی ھمکوپگی ءَ گھگیری کُتگ ءُ اے نام کٹّ اِتگ۔ مرچی بلوچ ءِ بازیں شیرزال ھمے گھگیری ءِ پِڑ ءَ جُھد ءِ لوٹ ءُ گزرانی رِد ءَ زورگِر ءِ زُلمانی دیم ءَ چو بولان ءَ مِکّ ءُ وتی برات ءُ کماشانی آجوئی ءِ واستا ھر ھمُک چکّاس ءَ پہ سوبمندی آسر کنگ ءَ اَنت۔ آ زان اَنت کہ مارا اے راہ ءَ بازیں جیڑہ ءُ جنجال دیم ءَ کئیت، بلے آ پہ اے جیڑہ ءُ جنجالانی دیمپانی کنگ ءَ پہ شیرزالی تیار اَنت۔
ھمے رنگ ءَ اسلام آباد ءَ پولیس ءِ اَپسَر بیھار دیان ءَ گْوش اِیت شُمئے مردین کُج ءَ اَنت، بلے چوش نہ زانت کہ اے پیریں مات ءُ بانُکیں گْوھاراناں اکسے اکسے پرچا دست ءَ؟ زانگ ءَ زانت کہ اے اکس اِیشاناں دست ءَ اَنت، اے ھمے وتی بیگوائیں مردین آدمانی آجوئی ءِ واستا درکپتگ ءُ سر پہ نوآبادکار ءِ شھر اسلام آباد ءَ کشّ اِتگ۔ اسلام آباد ھیر دریں جاہ ءُ زورگرِ ءِ جِند ءِ شھر اَت، اے گپّ ءَ بلوچ دلجم ءُ سوگہ بوتگ کہ گوں من ءَ وڑ وڑیں زوراکی ءُ بے شرپی کنگ بیت۔
بلے! آواران ءَ وھدے ما زھرشانی بِندات کُرت گُڑا اولی روچ ءَ اِد ءِ ھندی اِنتزامیہ ءِ مردم اتک ءُ اِشاں ھمے گپّ جت کہ: ” زالبُولاں گوں گپّ ءِ کنگ بے کار اِنت، وتی مردین آدماں لوٹائین اِت “۔
وتی جِند ءِ گُلزمین ءُ ھنکین ءَ اے گپّ کہ گُوشاں کپت سک درد بوت ، بلے چے کناں کہ ھر گْور ءَ چمّاں شانک دے ایردستی ءَ ابید دگہ ھِچ گِندگ نہ بیت۔ اے گپّ ءِ اِش کنگ ءَ ھوار من ھیالانی تہ ءَ گار بوتاں ءُ جیڑگ بِنا کُت، ھمے جیڑگ جیڑگ ءَ منی دیم ءَ ھما مزن روانک ءِ پیس بُک (فیس بک) لائب پدّر بوت کہ اسلام آباد ءِ پولیس گوں تْرندیں آواز ءَ بیھار دیان ءُ زواکی کنان اَت۔گُڑا من پھم اِت کہ اے رنگیں ردیں کارپد ءِ مردُماناں گوں کوم ءَ کار نیست ، آ پنجاپی ءُ پشتونے بہ بیت یا کہ سندھی ءُ بلوچے مانا یک۔
پرچا کہ آ اے وتگڑیں ریاست ءِ وتگڑیں سسٹم ءِ کہ بھر اَنت ، گُڑا چہ آئی ءَ چِد ءُ گیشتِریں اُوست ءُ اُمیت دارگی نہ اِنت۔ انچوش کہ آیاناں اے وتگڑیں سسٹم ءَ رُودینتگ ءُ اے گپّ زُبان ءَ داتگ، پہ آیاں شرپداری اِیبے ءُ کدی آ پہ شرپ نہ بہ اَنت۔
ھَیر! اِد ءَ مئے کِرّ ءَ جواب ھستگ اَت، ءُ ما جُست کُرت کہ شر اِنت اگاں شُما گوں زالبُولاں گپّ نہ کن اِت ، اے ساھت ءَ آواران ڈی سی ھم یک زالبُولے۔ گُڑا شُما آئی ءِ گوم ءَ ھم گپّ ءُ ھبر مہ کن اِت۔۔۔۔۔۔؟
اے جُست ءَ رند گپّ اِش اِنگو آنگو کُرت پاد اتک ءُ شُت اَنت، ءُ مئے زھرشانی برجاہ اَت۔۔۔۔۔۔
روان اِنت۔۔۔
