نبشتہ کار: ھانُل بلوچ
من چہ درکسانی ءَ پہ بانک کریمہ ءَ شیدا اِت آں۔ من ءَ بانک سک باز دوست اَت، بانک ءِ گپ ءُ جھد بے کساس دوست اِت اَنت۔ وھدیکہ گوانکوے من ءَ دست کپت گڑا من بانک ءِ وشیں گپ ءُ شَیر گوشدات ءُ اکس چار اِت اَنت۔ پد ءَ وت ءَ ھم دبوک ءَ بست ءُ دست ءِ دوئیں لنکُک، بزانکہ وِکٹری ءِ نشان چست کُت اَنت ءُ وتی اکس گپت اَنت کہ من ھم بانک کریمہ آں۔ دل ءَ ھمے واھگ داشت کہ من بانک ءَ بہ گند آن ءُ دیوان بہ کن آں۔ من گْوشت من تمپ ءَ رو آن ءُ بانک ءَ الم چار آں بلے کسان اِت آں پمیشکا گوں وتی وانگ ءَ گر ءُ گیش اِت آں۔ وھدیکہ وانگجاہ ءَ شیر ءُ شائری دیوانے برجم دارگ بوت گڑا من پہ بانک ءَ شیر ونت ءُ بلوچی گوشتانک دات ءُ وت ءَ گوں زبان ءَ ھمگرنچ کُت۔ کتابانی تہ ءَ ھما شیر کہ بانک کریمہ ءِ نام ءَ نبشتہ اِت اَنت ھما ونت اَنت، پہ دل ھم یات بوت اَنت۔ وھدے من مزن بوان بوت آں گڑا منی دل ءَ بانک ءِ مھر ھم گیش بوان بیت بلے اپسوز من نہ زانت کہ بانک درانڈیھ بیت، بانک نہ دیست ءُ بانک درانڈیھ بوت بلے من ءَ ودار اَت کہ پد ءَ واتر بیت ءُ من دُچار کپان ئِے بلے من نہ زانت کہ چو جلدی نمیران بیت!
پد ءَ 21 دسمبر ءِ سھب ءَ من چہ لوگ ءِ کاراں دزھورک بیت آں، گوانکو زرت ءُ چارگ ءَ لگ اِت آں داں اسٹیٹساں بانک کریمہ ءِ اکس اِیر اِت اَنت ھرکس ارسیگ اَت۔ وھدیکہ من اَے دیست انت منی وَ چم تھار بیت اَنت منی نِز ءَ اے روچ پہ من ءَ تھاریں شپے اَت۔ پد ءَ وھدیکہ من ڈن ءَ شت آں منی لوگ ءِ ھم ھمے ھال اَت ھرکس پہ بانک ءَ گمیگ اَت۔ گڑا منی ارساں نہ داشت من ناں ورگ وارت کُت ناں وتی جند ءِ ھیال داشت کُت پہ من ءَ روچ ءُ شپ چہ کیامت ءَ کم نہ اِت اَنت۔ شپاں مدام من ڈن ءَ نشت آن ءُ بانک ءِ اکساں گوں گپ کُت ! بانک تو پرچا شت ئے؟ تو نہ زانت بے تو راج چون بیت اے راج چورہ بیت؟
بلے من کایاں تئی کر ءَ منی زندنی ھلاس اِنت ءُ من زندگی کُت نہ کن آں۔ من گْوشت اَے ھُدا من ءَ زوت بر بانک ءِ کّر ءَ پرچا تو پُلیں بانک جلدی برت۔ گْوش ئے من وَ گنوک اِت آں ۔ منی دزگھاراں من ءَ دلبڈی دات ءُ ْْْگْوشت چوش مہ کن ءُ سار بو مارا زندگ بوگی اِنت بانک ءِ راہ گرگی اِنت وتی جند ءَ گنوک مہ کن نپل ءُ نماز وان ئِے واستا درست سر بنت ئِے اما ءَ اوں من ءَ انچش گْوشت ، گڑا من ھمے داب ءَ روان اِت آں بلے بانک ءِ یات ءُ ھیال ھچ کم نہ بیت اَنت انگت گیشتر بُوان اِت اَنت اے گرانیں ساھت پہ من ءَ باز مشکل اِت اَنت۔ من ودار ءَ اِت آں بانُک وتی ھنکین ءَ پہ گڈّی وابجاہ ءَ کیت گڑا من رواں دیدار کنان ئِے۔
ھو داں جنوری بیت ھال شنگ اِت لمّہ جان وتی ھنکین تمپ ءَ پیداک اِنت گڑا ما ھمے بیگاہ ءَ چہ گْوادر ءَ دراتک ءُ دیم پہ تمپ ءَ راھدگ بیت اِیں ھرچ چکپوسٹ ءَ مارا داشت ئِے جست ءُ پد ئِے کُت ءُ گوازینت ئِے۔ داں گِنّہ ءَ گڑا مارا دیم ءِ روگ ءَ نیشت ئِے تھنا ما ناں بلکیں سرجمیں بلوچ راج اوشتاتگ اَت۔ ما جنین چہ گاڑی ءَ اِیر اتک ءُ گپ جت کہ مارا راہ بدے اِت، بلے گوشت اِش کہ آڈر نیست واتر بہ اِت، دیم ءَ جاور ناگیگ اَنت۔ ما گوشت اناں واتر نہ بَہ اِیں ما باز پریات کُت گڑا برے گوشت اِش شپ ءِ 12 بج ءَ راہ پچ بیت ءُ برے گوشت اِش شپ ءِ 2 بج ءَ ما ودار کُت انگت راہ نہ دات اش۔ داں شپ ءِ 3 بج ءَ گوشت اِش برو اِت ءُ وت اوں ترس ءَ گار اِت اَنت دامگ ءُکاردام درست ئِے بند کُتگ اِت اش ءُ چہ بلوج راج ءِ پرجوشیں جزبگ ءَ سک ترسگ ءَ اِت اَنت ۔
شر گپ اِش جت گوں مئے ڈرائور ءَ بلوچیں براتاں سرپد بَہ اِت جاور سک ناگیگ اَنت۔ جیڑہ بیت ما گوشت اناں ھچ نہ بیت ما وَ بس وتی بانک ءَ دیدار کن اِیں اد ءَ کس ھچ نہ کنت وتی بلوچاں تاوان نہ دنت بلے زالماں راہ نہ دات ما گوھر ءِ سر ءَ اوشتات اِیں ما گوشت کہ ما لازم تمپ ءَ رو اِیں، گوشت اِش شما چے ءَ سرپد نہ بَہ اِت شمارا کسانیں چک گون اَنت سک سرد اِنت۔
ما گوشت مئے دل ءَ آس روک اِنت تئی زلم ءُ اے سردی مارا داشت نہ کن انت ما چہ وتی بانک ءَ شرتر نہ ایں۔ اے روچ ءَ گوش ئے من ءَ ھم زبانے گون اَت منی دپ ءَ ھرچی اَتک من گوشت بلے ھچ گوش اِش نہ داشت گڑا من وتی ھمراھاں گوشت بیا اِت پہ پاد رو ایں بلے آیاں گوشت ما چون رو اِیں شپ ءِ تھار اِنت نیم شپ اِنت نیکہ ما راہ ءُ راھبنداں زان اِیں مارا اے ھند ءَ ھچ سرپدی نیست وتسر ءَ روگ نہ بیت من برے گریت ءُ برے پہ بانک ءَ نازینک جت ، سک باز سرد اَت۔ مارا بس یک چادرے سر ءَ اَت انچو دَگ ءِ سر ءِ گردگ ءَ مئے پاد واب تر اِت اَنت۔ گاڑی ءَ نشت نہ کُت سجیں شپ ڈن ءَ گوازینت، مارا ورگ ءُ آپ اوں گون نیست اَت۔
کسانیں چُک بزگ باز ازیت اِتاں گڑا ما نزیگ ءَ یک گسے دیست ءُ ھمے گِس ءَ جنینے درآتک مئے دیم ءَ مارا گوشت اِش بیا اِت نند اِت ما گوشت ما نندگی نہ اِنت مارا روگی اِنت دیم ءَ ما نہ زانتگ کہ راہ بند بیت مارا وردنی ھچ سامان گون نیست مَئے زَھگ گِژنگ اَنت۔ زھگاں بس چیزے بدے گوشت اِش، نند اِت ورگ دیاں ما گوشت اناں ما ورگی نہ اِنت، بس راہ پچ بہ بیت گڑا چاہ ءُ بسکوٹ ئِے مئے دیم ءَ دات ءُ گوشت ئِے ور اِت منی لوگواجہ اِد ءَ نہ اِنت اگاں اد ءَ بیتیں گپ ئِے جت گوں شمارا بلکیں گوازیت ئِے۔
بلے اِد ءَ نہ اِت دامگ ءُ کاردام اوں نیست ایشاں دگّ پمیشکا بند کُرتگ یک جنکے ماھے بیت شُتگ نوکی آرگ ءَ اَنت ئِے اِد ءِ جاور ئِے ھراب کتگ اَنت ، اے جنین ءِ گگ ءَ گوں منی دل ءَ نہ گوشت اے لوگ ءَ نند من ھما ساھت ءَ پاد آتک ءَ گوں ھمراھاں ھچ اوں نہ وارت من گوشت دل گوش اِیت اے جنین ءَ گوں جنگ بہ کن بلے ھچ گوشت نہ کُت چُکاں ھمے چاہ وارت اَنت ما پاد آتک اِیں روڈ ءَ گوں لشکر ءَ کوکار کت بلے ھِچ سرپد نہ بوت ڈرائیور ءَ گوشت منی تبیت ناساز اِنت انی شمارا براں تُربَت ءَ سُھب ءَ پدا کاراں گڑا ما شُت اِیں منی دل راہ ءَ تُست۔ منی ھمراھی ءَ کے ایل سی گون اَت من ءَ وارینت ئِے من کمو گھتر بیتاں ما پد ءَ شُتیں لوگے ءَ چُک واپینت اَنت وھد ھما گوربام بیت چم بند نہ بیت اَنت روچ دَراھی ءَ ساری سرگپت اِیں مردم پاد آتک اَنت مارا نیشت اِش کہ شما اگاں ورگی نہ اِت بِلّ اِت گونڈو نان ور اَنت گڑا درا اِت من ءَ وَ ھچ آرام نیاتک ھمود ءَوائی پائی شوھاز اِت ءُ کَنِکٹے پچ گپت داں نیوز ءَ آتک کہ ڈاکٹر مھرنگ اوں پیداک اِنت ءُ دزگھارے ءِ تواربند اِیر اَت تو کجا ئے زوت بیا لمہ ءِ گاڈی اَنت بلکیں ترا گوازن ایت گوں کہ تو بے وڑ ئے گڑا من ایشان ءَ ورگ ءَ اوں نیشت شُت اِیں نو وَ ڈی بلوچ ءَ آ دیم مارا ھچ وڑا نیشت اِش بس گْوادر ءَ گوشت اِش شُت کن اِت دیم ءِ ھال ءَ ھم سرپد نہ یت اِیں گڑا منی ھمراھاں گوشت نی واپس رو ایں مارا کسانیں چک گون انت بے وڑ اَنت ۔ بلکیں ڈاکٹر مھرنگ ءِ کاپلہ دیست پد ءَ کا اِیں گوں اِد ءَ اوشتگ ءَ چے ما کہ گْوادر ءَ واتر بیت اِیں چاراں کُت دانکہ تلار ءَ کس نہ دیست من وَ گیش پروشت آن ءُ منی نِز ءَ اے راہ سک گران اَت ءُ آزمان دومور دانگ اَت پہ من ءَ لوگ ءَ کہ سر بیتاں گڑا کس ءَ گوں گپ نہ جت تھنا یک جاھے وپتان ءُ دل ءَ ھم نہ گوشت کہ گوانگو ءَ بچار بلے بانک ءِ اکسانی ھاتر ءَ دست ءَ کُت استرالے دیست گوں اکساں نبشتہ اَت بانک ءِ گڈی وابجاہ اے اکس ءَ گوں من گیش پروشتاں۔
من ھمے وڑ اِت آن ءُ سیمی روچ بیت ما پد ءَ شت اِیں تُمپ ءَ جست کنان داں بانک ءِ لوگ ءَ سر بیتیں، من کہ پاد اِیر کُت تمپ ءِ دلبند ءَ منی دل ترک اِت منی چمانی دیم ءَ بانک اَت منی ارساں نہ داشت بانک ءِ لوگ ءَ سر بیت ایں وھد بیگاہ ءِ سے بج اَت کاردار مئے دیم ءَ دراتک ءُ گوشت ئِے اد ءَ مردم نیست منی ھمراھاں درائینت ما چہ گْوادر ءَ پیداگ ایں گڑا مھمان نوازیں زالبولے چہ مئے توار ءَ دراتک ءُ گوشت ئِے بیا اِت منی لوگ ءَ اد ءَ کس نیست من لوگانی ھیالداری ءَ کن آں من ءَ چابی گون اَنت بلے بیا اِت منی لوگ ءَ نند اِت آئی ءِ دَر ءُ بانک ءِ دَر دیم پہ دیم اِت آنت بانک ءِ وتی وارسے اَت مارا برت ئِے وتی لوگ ءَ!
آپ ئِے دات ءُ گوشت ئِے شما ورگ نہ وارتگ نند اِت من انی اَڈ کناں شت اَڈ کنگ ءَ ما نیشت ما گوشت اڈ مہ کن ما ورگی نہ ایں مارا بس بانک ءِ وابجاہ ءَ بہ بر ما پہ بانک ءَ اتکگ ایں شما مارا وَ نہ زان اِت بلے مارا بانک ءِ بازیں مھراں اِد ءَ آؤرتگ گوشت ئِے بلوچستان ءِ مدرم درست مئے وتیگ اَنت کس درامد نہ اِنت بلے انچیں وھد ءِ اتکگ کہ ھر کس زانگ نہ بیت !
بلے گوشت ئِے اناں چو نہ بیت ورگ بور اِت پا زبردستی لَگ اِت اڈ کنگ ءَ گڑا من ءَ ھچ ودار نہ بیت من گوشت ما وت رو ایں گڑا ما شت اِین ءُ لھتیں مردم جُست کت کہ کبرستان ءِ راہ کجا چے گیش ایت دکانانی دیم ءَ مرد ءِ ھست اَت مارا رَد گوشت ئِے ءُ ما ھم پھم اِت اے شریں مردم نہ اِنت ما پد ءَ شت اِیں ھمے لوگ ءَ گڑا جنین ءَ گوشت سبر کن اِت ورگ ءَ چے رند من شمارا وت براں گڑا ورگ ئِے دیم ءَ دات انت من وَ ورگی نہ اِت آں بلے دیم ءَ ایر اِت انت یک دپارے چست کت ورگ ءَ پد جنین ءَ مارا برت کبرستان ءَ داں پوج ءِ مورچہ ھم جتگ ءُ لیویز ھم اوشتاتگ اَت گڑا لیویز والایاں گوشت بہ رو اِت پاتیہ وان اِت بلے اکس مہ گِر اِت ءُ دگہ مردے گوں چلی ئیں کوٹ ءَ چاپڑہ ءِ چیر ءَ نِشتگ اَت گوانکو گوش ءَ اَت ئِے مئے ھمراہ ءَ گوشت اے دلارے کہ اِد ءَ مدام نند اِیت ءُ چار اِیت کے کیت ءُ بانک ءِل مانِش ءَ زیارت کنت لیویز ھم اوشتاتگ اَت کہ بانک ءِ واست ءَ مدام جنین کاینت پوج تنگ اِش مہ کنت۔
بانک ءِ وابجاہ ما پاتیہ ونت ءُ من سَرینّ ءَ نشتان سنگ دست جت ءُ وتی دل ءَ چے گپ ءَ اِت آں پوج ءِ یک کارمندے ءَ دیوال ءَ سر کش اِت ءُ مارا گوشت آکس مہ کش اِت ما گوشت اناں ما اکس نہ کش ایں منی ھمراھاں چے یکے ءَ درائینت اے بانک ءِ باج اِنت کہ شما کبر ءِ ھم پانگ اِت بانُک پد ءَ در کیت ، منی دل کمو تسلہ بیت کہ من بانک ءِ وابجاہ ءَ شتاں دوا کت ءُ پد ءَ ھما لوگ ءَ شت اِیں من ءَ ھمے لوگ سک دوست بیت اَنت من گوشت موکل ھست اکسے کشاں کہ بانک ھمے لوگ ءِ دپ ءَ اوشتاتگ ءُپ اکس ئِے ھست جنین ءَ گوشت ھو بہ کش ما اکس کَش اِت ءُ بلے اکسانی تہ ءَ من سک بے چاڑ اِت آں دل ءَ نہ گوشت تمپ ءَ یلہ بہ کن، روچ اسُر بیت ما سرگپت اِیں مردم من پہ گریوگ رکست کت اَنت من ءَ باز مھر اِش دات ءُ گوشت اِش مہ رو اِت بدار اِت بلے ما داشت نہ کت منی سر ءَ باز یکین اِش بیت بانک ءِ مردماں من ءَ گوشت بیا ترا بانک ءِ جند ءِ کمرہ ءَ اوں پیشدار ایں کتاب ئِے اِیر انت بچار ئے مردم باز کیت پہ بانک ءَ بلے تو گھار ءَ چہ کم نہ ئے ، منی دل ءَ اَت من کمرہ ءَ چاراں بلے روچ شپ اَت ءُ منی ھمرھاں گوشت اناں دگہ برے کا اِیں ان شاءاللہ نی روچ شپ اِنت ءُ سپر ھم دیر انت راہ ءُ رند شر نہ اَنت گڑا ما دیم پہ وتی منزل ءَ رھادگ بیت اِیں۔
منی دل ءَ کمو سکون رَس اِت کہ بانک ءِ ھلک لوگ ءُ وابجاہ دیست انت۔
پد ءَ دگہ رندے شتاں بانُک ءِ لوگ ءَ اَے رند ءَ بانُک ءِ ترو نمیرانیں بانُک سمی ءِ مات گھار ھمود ءَ اَت اَنت من ءَ باز وشی بیت ءُ چمانی ارساں اوں نہ داشت گندُک کُت پد ءَ ما شُت اِیں کبرستان ءَ لمھہ جان ءِ نمیرانیں بانُک سمی ءِ ءُ شھید ڈاکٹر ھالد ءُ بی بی ءِ اوں وابجاھاں پاتی ءَ ونت بانک ءِ مانش ءِ سِنگے ءُ تُمپ ءِ کمو ھاک اوں زُرت گوں دل پہ بانک ءَ کہ بند وارت ھمے ھاک سِنگ ءُ ُتمپ ءِ ھاک اَت بوچناں وتی دل ءَ تسلی دیاں۔
بلے انگت دل گوش اِیت بال کن برو تمپ ءَ منی سکون ءِ جاہ بس تمپ اِنت بلے اپسوز کہ من تمپ ءِ نیاں۔ من گوں بانُک ءِ ھیالاں رستگ ءُ مزن بیتگ آں بانُک شُت۔ نوں من نیم راہ ءَ گار آں۔ بانک تو گوں ھوناں ھوار ئے تو بے ھال نہ بہ ئے مدام گیر کا ئے
