نبشتہ کار: سیاھو گنوک
شھید رپیک ء روزی جاھمنند جاؤ کوٹو من مرچی پد ءَ اِے اکس شھید رپیک جان ءِ دیست، منی دل لرزگ ءَ لگّ اِت ءُ چمانی ارس یلہ بوت اَنت۔ پرچا کہ منی سکیں مھروانیں سنگتے اَت۔ من رپیک جان ءِ سرجمیں گپّاں دْرشان کن آں، شھید رپیک چتوریں مردمے بوتگ ءُ چے کار کُتگ ئِے؟ من ء سیاھو گنوک گیش ءَ چہ گیش سرپد آں ءُ شری ءَ زانان ئِے۔ من وتی بلوچ راج ءَ سرپدی دیگ لوٹاں کہ شھید رپیک ء روزی چے سبب ءَ زندان ءَ بندیگ بوتگ ءُ چے سبب ءَ شھید کنگ بوتگ؟ شھید رپیک ءَ یک دلارے ءَ پہ دو ھزار کلدار ءِ سبب ءَ زالمیں لشکر ءِ دست گِرائینتگ، دو سال ءُ چیزے ماہ زندان ءَ بند ئِے کنائینت ءُ رند ءَ انگت شھید ئِے کنائینتگ۔ رپیک منی جوانیں ءُ مھروانیں سنگتے اَت، ھر شپ منی لوگ ءَ اَتک ءُ منی کر ءَ داں شپ ءِ دوازدہ بج ءَ نشت ءُ گوں من دیوان ئِے کُت۔ گڑا یک شپے منی کر ءَ اَتک من ءَ گُشت ئِے“ سیاھو جان بیا من ءُ تو تُربت ءَ پہ کار ءَ رو ایں“ من گُشت جگر من تُربت ءَ نیا آں، من ءَ گُشت ئِے“ تو کہ نیائے گڑا منی دگہ لھتیں سنگت روگ ءَ اَنت، من آیانی گوما رو آں“ من گُشت جوان جگر ھاوند ءِ باھوٹ اِت۔
گڑا وتی سنگتاں گوں شُت تُربت ءَ دو ماہ ءَ تاں کار ئِے کُت، چیزے کلدار پہ وت دَرپ کُتگ اَت ئِے ءُ پد ءَ وتی لوگ ءَ اَتک، من رپیک جان ءِ کر ءَ شُت آں، نشت ءُ دیوان کُت، رپیک جان لھتیں روچ وتی لوگ ءَ نَشتگ اَت، گڑا چیزے روچ ءَ رند پد ءَ کار ءَ شُت سکیں کار والا مردمے اَت ھمے شومیں لاپ ءِ سبب ءَ برے یک جاھے ءَ کار ءَ شُت بزاں اِے رندی اَتک، وتی لوگ ءَ یک سَیرے چَرس ئِے گون اَت۔ شپ ءَ منی لوگ ءَ اَتک، من ءُ رپیک تاں شپ ءِ دوازدہ بج ءَ نشت ءُ چَرس کَشّ اِت۔ رپیک ءَ وتی چَرس لھتیں سنگتانی گور ءَ بھا کُرتگ اَت چیزے پش کپتگ اَت۔ ھمے پوکستان ءِ دلار ءَ ھم دو ھزار کلدار ءِ چَرس پہ وام رپیک ءِ کر ءَ زُرتگ اَت۔ رپیک ءَ گُشتگ ئِے“ کہ لھتیں روچ ءَ رند تئی کلداراں دے آں۔
گڑا شھید رپیک دو ھزار کلدار ءِ چرس داتگ اَت، پد ءَ من ءَ گشت ئِے “ من وتی دْرستیں چرس بَھا کُتگ اَنت“ من جُست کُت کہ تو کَے ءَ داتگ اَنت ؟ گڑا من ءَ اِے دْرستیں مردمانی نام ھال ئِے دات اَنت۔ گُشت ئِے آدگہ مردماں وتی کلدار من ءَ داتگ اَنت بلے ھمے دلار ءَ وتی نہ داتگ اَنت، من گُشت تو اِے شومیں دلار ءَ چی ءَ داتگ ؟ گُشت ئِے“ من ءَ باز مِنَّت ئِے کُتگ من ءَ بزّگ بوتگ من دو ھزار کلدار ءِ چرس داتگ” من گُشت چے گُشتگ ئِے تئی کلداراں کدی دے آں؟ رپیک من ءَ گُشت، من ءَ گشتگ ئِے دو سَے روچ رند ترا دیان اش۔ گڑا رپیک دو ماہ ودار کُت کہ منی کلداراں اِے پوکستان ءِ دلار وت کار ایت ءُ دنت اِش۔ بزاں اِے دلار برے یک جاھے ءَ زالمیں لشکر ءَ بارت وتی براتاں چست کنت گار ءُ بیگواہ کنت ءُ آیاں کُش ایت لاشان اِش دور دنت، بس ایشی ءِ کار ءُ بار ھمیش اِنت، ایشی ءَ را یک کَلّنڈیں تُپّنگے داتگ اِش اِے دْراھیں روچ پوکستان ءِ لشکرانی کر ءَ نشتگ ءُ سُنٹ آزمان ءَ اِنت ئِے۔ تو گُش ئے زاناں بلوچستان ایوک ءَ ھمیشی پِت ئیگ اِنت۔ گڑا رپیک یک روچے گُشتگ نو جگر منی کلداراں بہ دے کہ آ وھد ءَ نو سک دیر اِنت تو گُشتگ دو سَے روچ ءَ رند تئی کلداراں دیاں دلار ءَ گُشتگ من ترا کلدار نہ دیاں تو ھرچی کُت کن ئے بہ کن ترا موکل اِنت۔
گڑا رپیک لھتیں روچ ءَ تاں اوپار کُت ھچ نہ گُشت، رپیک یک روچے دُکاناں شُتگ اَت، ھمے دلار ءِ برات ءَ را گُشتگ کہ تو وتی برات ءَ سرپد بہ کن منی دو ھزار کلدار ءِ پِر نو منی کلداراں نہ دنت، من یک روچے وتی کلدار لوٹ اِتگ آں من ءَ گُشتگ ئِے ترا جواب اِنت ھرچی کُت کن ئے بکن۔ تئی برات اِنت منی کلداراں تو وت بہ گِر ءُ بہ دے۔ گُڑا دلار ءِ برات ءَ گُشتگ جوان اِنت من جست کنان ئِے وھدے کہ تئی کلدار پِر ئِے بوت من گشان ئِے تئی کلداراں ترا وت دنت، گڑا ایشی ءِ برات وتی برات گُشتگ کہ مرچی رپیک منی کر ءَ اَتکگ من ءَ گُشتگ تئی برات ءَ را منی دو ھزار کلدار پِر اِنت منی کلداراں نہ دنت، ھمے دلار ءَ وتی برات ھم گُشتگ ھو رپیک ءِ من ءَ دو ھزار کلدار پِر اِنت بلے نہ دیان اِش ایشی ءِ برات ءَ گُشتگ تو کہ نہ دے ئے من اِش وت دیاں۔ گڑا سھب ءِ وھد اَت من وتی لوگ ءَ ساڑی اِت آں، من ءَ زھگاں گُشت کہ رپیک ءِ لوگ ءَ یک پرپٹے سر ءَ دو تُپنگ والا اَتکگ، من چہ لوگ در کپت آن ءُ چار اِت اِے ھمے دلار ءَ اِنت ءُ دگہ ھم یک دلارے گون اِنت ئِے۔ رپیک ءَ توار اِش کُتگ اَت رپیک ایشانی کر ءَ اَتکگ اَت۔ رپیک ءَ ایشاں باز زاہ ءُ بَد کتگ اَت، اے ھمد ءَ وت ماں وت میڑ اِتگ اَنت۔ آدگہ لوگ ءِ مردماں ایشان ءَ جَنگ ءَ نہ اِشتگ۔ بزاں دلار ءَ ھمد ءَ ھم گُشتگ کہ من ترا انی چِست نہ کنائینت من وتی پت ءِ چُک نہ آں۔ دوئیں دلار وتی پرپٹ ءَ سوار بوتگ ءُ شُتگ اَنت۔ رپیک اَتک منی کر ءَ من رپیک ءَ جُست کُت کہ اِے دلار تئی کر ءَ چی ءَ اَتکگ اَنت؟
رییک من ءَ گُشت من زی ایشی ءِ برات گُشتگ تئی برات ءَ را منی دو ھزار کلدار پِر اِنت منی کلداراں نہ دنت، گڑا برات ءَ ایشی ءَ جست کُتگ۔ اِے نو پمیشکا منی کر ءَ اَتکگ کہ تو منی برات ءَ را چی ءَ گُشتگ منی کلدار ئِے پِر اِنت؟
رپیک گُشت، من گشتگ ھو من تئی برات ءَ را گُشتگ پمیشکا تو من ءَ گُشتگ من ترا تئی کلداراں نہ دیاں، من ءَ رپیک گُشت، من ءَ باز زاہ ءُ بَد کُتگ اِش، من ھم وتی زاہ ءُ بدانی بدل گشتگ آں۔ من ءَ پد ءَ گُشتگ اِش ما انی رو ایں لشکر ءَ کار این ءُ ترا چِست کنائین ایں۔ رپیک گُشتگ چِست کنائین ئے بہ کنائین۔ رپیک چہ منی کر ءَ در کپت ءُ وتی لوگ ءَ شُت، دو ساھت ءَ رند دوئیں دلار گوں لشکر ءَ اَتک اَنت رپیک ءِ لوگ ءَ لشکر ءَ دو گاڑی ھم گون اَنت۔
رپیک ءَ توار اِش کُت ءُ رپیک ءَ زھگاں چہ لوگ ءَ ڈن ءَ در آیگ ءَ نہ اِشتگ، رپیک ءِ کستریں برات لتیپ لشکر ءِ کر ءَ شُتگ، دلاراں لتیپ ءَ بے ازت کُتگ تو میا وتی برات ءَ دیم بہ دے، بلے زھگ رپیک ءَ روگ ءَ نیل اَنت۔
گڑا اِے زالمیں لشکر پہ زبردستی لوگ ءِ تہ ءَ شُتگ اَنت رپیک ءَ گِپتگ چہ لوگ ءَ ڈن ءَ در کُتگ۔ زھگاں باز مِنّت کُتگ مئے برات ءَ مہ بر اِت بلے ایشاں کسی ھبر گوش نہ داشتگ رپیک ءَ پہ زبردستی چِست کُتگ گاڑی ءِ تہ ءَ دُور داتگ۔ لتیپ ھم گُشتگ منی برات ءَ چے گناہ کُتگ شما برگ ءَ اِت ئِے؟
لتیپ ءِ ھبر ھم گوش اِش نہ داشتگ گڑا لتیپ ھم وت گاڑی ءَ سوار بوتگ گُشتگ شما منی برات ءَ بر اِت من ءَ ھم گوں بہ بر اِت۔ ایشاں لتیپ ءِ باز جھد کُتگ کہ نہ بران ئِے بلے لتیپ چہ گاڑی ایر نہ کپتگ گڑا دوئیں برات اِش بُرتگ اَنت۔
لتیپ ءَ مگرب ءِ وھد ءَ آجو کُتگ اَت اِش بلے رپیک ءَ آجو نہ کُتگ اَت۔ رپیک ءِ مات، گھار ءُ برات شُت اَنت ھمے دلار ءِ لوگ ءَ دلار اِش باز منّت کُتگ رپیک ءَ آجو بہ کنائین بلے ایشی ءَ وتی سُنٹ آزمان ءَ کُتگ کسی ھبر گوش ئِے نہ داشتگ۔ باز رند ءَ رپیک ءِ مات ءُ گھار شُتگ اَنت دلار ءِ لوگ ءَ رپیک ءِ آجو کنگ ءِ واستا بلے دلار ءِ سُنٹ آزمان ءَ بوتگ ھبر ئِے بِھ گوش نہ داشتگ۔ گڑا پہ دو ھزار کلدار ءِ واستا رپیک ءَ دو سال ءُ چیزے ماہ زندان ءَ بندیگ کنائینت، انگت زالماں رپیک ءِ دل، جگر ءُ گُٹِّگ کش اِتگ اَنت لاش کراچی ءَ دَور اِش داتگ اَت۔ باز اپسوز بیت کہ وتی جند ءِ برات پہ دو کلدار ءِ واستا وتی برات ءَ بہ کوشارین ایت۔ مردم سک دردیگ بیت، شھید رپیک ءَ بس پہ دو ھزار کلدار ءِ واستا شھید ئِے کنائینتگ، رند ءَ وڑ وڑیں ھبر جوڑ ئِے کُتگ اَت بلے سرجمیں ھبر دْروگ اَنت ئِے۔
بس گوں ھاوند ءَ دوا اِنت ماں بھشت ءَ بات ئے۔
سلیم سابت جاھے ءَ گُش ایت۔
چار کلدار ءَ پہ بلوچیں برات
مارا بے رھمی کُشّ اَنتیں گند ئے
سال ءِ ھیدانی کیمت ءَ اپسوز
رھزنیں برات پُلّ اَنتیں گند ئے
(بس وقت آنے دو، ھر کُتّے کا دِن آتا ہے۔
