نبشتہ کار: شھزاد بلوچ
آ وتن گنوک ءَ وتی چم یک انچیں جاہ ءُ وھدے ءَ پچ کُت اَنت کہ سرڈگار یک جنگجاھے اَت، ھون اِت اَنت، ژانگولیں لاش اِت اَنت، مات ءُ گْوھارانی چیھانٹ، آہ ءُ زار اِت اَنت، زمین درآمدیں سپاھیانی انگیر ءَ اَت، زورگپت ءُ زوراکی اَت، تنگوئیں پرزندانی تیر سُپتگیں لاشانی دزکپتگ ءُ چہ شھیدانی ھوناں آئی ءَ ایردستی ءِ مارشت بوت، ھمے مارشت ءَ آئی ءِ زرد ءَ پہ زمین ءَ مھرے ودی کُت۔ چونائی ءَ مھر مردم ءَ گوں بازیں چیزاں بیت، چوش کہ، مردم ءُ جاگہ ، کار ءُ زانشت ءَ گوں، بلے زمین ءِ مھر ءِ یک جتائیں لزّت ءُ جتائیں چاڑے۔
ھمے رنگ ءَ آئی ءَ گوں زمین ءَ مھکم ءُ راستیں مھرے ھست اَت کہ ھمے زمین ءَ گوں مھر ءُ گلامی ءِ مارشتاں آ مدام جیڑگ پرمات، ھُنر ءُ کار پرمات۔ ھمے مھر آئی ءَ اے جیڑگ ءَ لاچار کنت کہ زمین ءُ راج چہ اے جاوراں چتور کشگ ءُ رکینگ بنت۔ آئی کُلیں جیڑگ ءُ جُستانی ایوک ءَ یک پسھے اَت ءُ آ اَت “آجوئی”( ھَو گِند ئے آجوئی چونیں شیرکنیں لبزے، آجوئی ءِ چونیں وشیں مارشتے، بلے آجوئی ءِ سپر دْراج ءُ تنگوئیں سرانی دیمونیاں لوٹ ایت)۔ گڑا اِد ءَ چہ آ وتن ءِ مھر ءَ وتن گنوکیں سرمچارے بوت، اے سپر ءَ وتی گُڈی سپر سرپد بیت ءُ ھمے کِشک ءَ پند بُرگ ءُ گوں راجی بامرداں ھوار بوَگ ءُ زمین ءِ رکّینگ ءِ جُنز ءَ ساڑی بوَگ ءِ سوڑگ ءَ کنت۔ ھمد ءَ چہ آئی ءِ بزاں انور پنّام ء پِدا ءِ ” جنگولیں پِدا “ ءِ کِسہ بندات بیت۔ چوش کہ سرباز وپا ءِ کتاب ” جنگولیں پدا “ ءِ تہ ءَ نبشتہ کنت کہ اے کتاب ایوک ءَ شھید انور پنام ء پِدا ءِ سر ءَ نہ اِنت، بلکیں ھر ھما جھدکار کہ جُنز ءِ بھر انت آئی ءَ چون بوَگی اِنت۔
اے کتاب ءِ تہ ءَ نبشتہ اِنت کہ آئی ءِ سکیں مھروانیں تبے بوتگ، آئی ءَ گوں وتی ھمراھاں مدام جنگ، جنگ ءِ رپک ءُ ھُنر، وتی رکّینگ، لیکھی سیادی ءُ آئی ءِ ارزشت، دلیری، ھمت ءُ توکل ءِ دگہ ھمے رنگیں سرھالانی سر ءَ نبشتہ کتگ۔
سرباز وپا ءِ اے کتاب “جنگولیں پِدا” ءِ تہ ءَ سھید انور جان پنام ء پِدا ءِ زند ءِ جنگی کوہ مان اِنت کہ آئی ءِ ھمراھیں سنگتاں، گِس ءِ ءُ آدگہ مردماں آ کجام دْروشم دیستگ ءُ مار اِتگ۔ شھید پدا ھما جنگول بوتگ کجا جنگ ءُ چونیں جاورے ءَ کہ سنگت دُژمن ءَ انگر کرتگ اَنت، آئی وت ءَ ھرھال ءَ سرکرتگ۔ اے وڑیں بازین کسّہ اے کتاب ءِ تہ ءَ مان اَنت، بلے یک کسّھء شھید سردو گوں سنگتان انگر ءَ بیت پدا وتی سنگتانی کُمک ءَ روت ءُ آیاں چہ دُژمن ءِ انگر ءَ کش اِیت۔
چہ انگر ءِ پْروشگ ءَ پد ھمے میتگ ءِ مردم دُژمن ءَ مُچ کُرتگ اَنت پہ برگ ءَ، بلے شھید پد ءَ گْوش اِیت مارا ھر ھال ءَ اے مردم چہ دُژمن ءِ دست ءَ رکّینگی اَنت۔ شھید پِدا ءِ گپّ ءَ پد سنگت جُست کن اَنت کہ چون بیت، گڑا آ گْوش اِیت مارا دژمن ءِ سر ءَ اُرش کنگی ءُ اے مردم کشگی اَنت۔ چر اے ھبر ءَ ساپ زانگ بیت کہ آئی ءَ اے وش نہ بوتگ کہ دژمن مئے مردماں مئے دیم ءَ بے شرپ بہ کنت۔
یک دِگہ جنگی کسّھے وھدے میھی ءَ لشکر شھید کماندار سلیمان پنّام ء شھیک گوں وتی سنگتاں انگر ءَ بیت، وھدے اے ھال انور ءَ رس اِیت گڑا آ دِرکّ بند اِیت پہ سنگتاں۔ اے ساھت ءَ آئی گْور ءَ سامان ءِ کمی بیت، بلے ھمّت مزن بیت۔ ھمے جنگی جاوراں آ گوں وتی سنگتان در کئیت ءُ وت ءَ پہ کمک ءَ سر کنت، بلے جنگ تاں دیر ءَ برجم دارگ بیت۔
ھمے جنگ ءَ کماندار شھیک گوں یازدہ (11) سنگت ءَ شھید بیت۔ انچوش کہ سرباز وپا ءَ گْوش اِیت: ” اگاں پہ یک مردمے ءِ تاوان دیگ ءَ دُژمن ھرچی بہ لوٹ اِیت ھچ کرت نہ کنت، گپ اِیش اِنت کہ مردم ءَ ھمک وھد ءَ ھمت ءُ توکل ءِ سر دارگی اِنت، چی ءَ کہ سوب گوں ھمت ءُ توکل ءَ بندوک اِنت“۔
چوش کہ اے ھمّت ءُ توکل تھنا شھید انور ءِ تہ اِنّا، بلکیں ھر بلوچ سرمچار ءِ تہ ءَ ھست۔ مروچی جنگ گوں ھمیشانی ھمّت ءُ توکل ءَ بندوک اِنت۔
بابل لتیپ ءِ کتاب ” اھد ءِ وپا “ ءَ رند کہ سرباز وپا ءِ کتاب ” جنگولیں پِدا “ دست کپت ءُ من ونت، گڑا سما بوت کہ مئے راجدپتر، سیاست ءُ جُنز ءِ تہ ءَ نوکیں رنگے ودی بوَگ ءَ انت کہ مئے نبشتہ کار وتی راجی بامردانی کردی کسّھاں نبشتھی دْروشم ءَ وتی راج ءَ سر کنگ ءَ اَنت کہ اے یک باز سیت ءُ نپّ بکشیں کارے۔ ءُ اے کسہ پہ آیوکیں پدریچ ءَ درس اَنت، پرچا کہ یک ایردستیں راجے ءِ تہ ءَ نبشتہ کارے ءِ کتاب گیش ارزشت دار اِیت۔ اے کار ءِ مول وتی راج ءِ بامردانی کسّھاں داں وتی مھلوک ءُ میاں استمانی تکاں سر کنگ اِنت۔ اے یک باز جوانیں ءُ ارشت داریں کارے بوتگ کہ مرچی ئیں وھد ءِ لوٹ انت۔ پیسر ءَ شھیدانی کسہ بس شئیری دْروشم ءَ مئے کِر ءَ بوتگ اَنت، ایشی مراد ایش نہ انت کہ من شئیراں ایر جنگ ءَ آں، بلکیں شئیر ھم ھمینچو ارزشتدار اَنت انچوش کہ اے کسہ انت، بلے بائِد ایش اِنت کہ ھر تک ءَ کار کنگ بہ بیت۔
یک روچے من “چیئرمین ماھو کے ساتھ لانگ مارچ” کتاب ءَ وانگ ءَ اِت آں، آ کتاب ءِ تہ ءَ چیئرمین ماھو ءِ کتاب وانگ ءُ جنز ءِ پھمگ شپ ءُ روچ ءِ جُھدانی کسّہ مان اِت اَنت کہ آئی ءِ پہ راجی کاراں چینکدر مزنیں کردے بوتگ۔ وھدے من کتاب ءِ وانگ بندات کتگ اَت گڑا منی رھشون شھید منان جان من ءَ سک باز گیر آتک، آئی ءِ اکس چو کوہ ءَ منی دیم ءَ مِکّ بوت۔ وھدے من اے کتاب وانگ ءَ آسر کُت، منی ھیال ءُ گمان ءَ ایوک ءَ شھید ڈاکٹر مناں جان اَت ماھو نیست اَت۔ پرچاکہ من منان باز وھد ءَ نزیک ءَ دیستگ ءُ آئی ءِ گوم ءَ یکجائی ءَ وھد گْوازینتگ۔ ھَو بلے آ وھد ءَ کہ من مناں جان دیستگ آ وھد ءَ من کسان ءُ جُنز ءُ سیاست ءَ چہ نابلد اِت آں۔ آ وھد ءَ من ایوک ءَ ھمے سرپد بوت آں کہ منان جان ڈاکٹر ءُ مھروانیں انسان ئِے۔ ما گْونڈو اِت اِیں ءُ آئی ءَ مارا سک مھر دات، بلکیں ایوک ءَ مارا نہ آئی ءَ ھمک بلوچ، پیر ءُ کماش، زھگ ءُ ورنا، مات ءُ گْوھار درستاں گوں ھمے روشت داشتگ اَت ءُ سکا مھروان اَت۔
آ یک باسما ءُ سرپدیں جھدکارے اَت، چہ سیاست، راجمانی زانشت ءَ باز پوہ اَت۔ آئی ءَ گوں کتاباں ھم مزنیں مھرے ھست ات۔ اگاں چیئرمین ماھو ءِ سر ءَ 5 کتاب نبشتہ کنگ بوتگ، گُڑا منی رھشون ءِ سر ءَ 15 کتاب نبشتہ کنگ بہ بیت انگت کم اِنت۔
گُڈسر ءَ بس ھمے گْوشاں کہ وتی راجی بامرداں بہ وان اِت، بہ زان اِت، ءُ مدام وتی مجگانی تہ ءَ آیاں جاہ بہ دے اِت، آیانی کُربانی ءُ آیانی کِردگاراں پہ دائمی ایر بہ کن اِت۔ راجی بامردانی شموشگ ءُ آیانی راہ ءَ چہ پد کِنزگ بلوچ شھیدیں بچّانی ھونانی کم شرپی لیکگ بیت، بلے جزماں راج ءِ کُنگُریں ورنا ءُ تمردیں سر اے ھونانی شرپدار کنگ ءَ سراں بکش اَنت پدکِنز نہ بہ اَنت۔
