گپ ءُ ھبر: سمّی دین جان
نبشتہ کار: منزور آدل
سیمی: بھر
اے منی یاداشتے یک سکیں جلواناکیں یادے من مدام ابا ءِ بان ءَ شُت آں ھما بان ءَ کہ آ بان ابا ءِ کتاباں چے پُرّ ات ابا ءِ کش ءَ کتاب ایر اِت اَنت، بازیں کتاب اِت انِت گوستانکی، راجمانی وڑ وڑیں کتاب ایر ات انت کہ آھانی تہ ءَ یک ءُ دو کتاب ءِ نام انگت من ءَ یاد اِنت نیلس منڈیلہ، بیگ ٹو دا پیوچر، بلوچستان ءُ دگہ لھتیں کتاب آئی ئے کش ءَ مدام ایر ات اَنت، یک کتابے ابا ءِ دست ءَ ات وانگ ءَ ات، من کہ بان ءِ تہ ءَ پُترت آں ابا ءَ من ءَ توار کُرت ھرچی کہ وانگ ءَ ات من ءَ سوج دات ئِے جنگانی کسّہ ئِے آؤرت اَنت،ھمد ءَ منی ءُ آئی ءِ لھتیں یادگاریں ساھت جوڑ بوت انت، آئی ءِ بٹواے تہ ءَ چہ یک اکباری ٹُکرے ءِ سر ءَ لیلا ھالد ءِ اکس مدام مان ات، لیلا ھالد ءُ آئی ءِ بھادری ءِ کسّہ اؤلی سر ءَ من وتی ابا ءِ کِرّ ءَ اشکُتگ، آئی ءَ مدام آئی ءِ کسّہ آؤرت اَنت ءُ مارا ھال دات کہ آ چونیں بھادرے بوتگ آئی ءَ کجام وڑ ءَ جنگ کُرتگ،
زندگی ءِ چوشیں باز ڈولداریں یاد انگت ءَ دل ءِ گیابان ءَ کید انت کہ مئے زند ءِ مڈی انت، ھما مڈی کہ یاد کنان اش سوزمان بہ آن ءُ یاد نہ کنان اش دگہ ھچ پش نہ کپتگ، ابید چہ ابا ءِ یاداں کہ من چینکس وتی زند ءَ دیستگ اے ھما اندو انت کہ کسّے ءِ سر ءَ گوستگ انت آ زانت کنت اش ھما مار ات کنت اش کہ مدامی زھیرانی گرانیں زندان ءَ بوتگ پہ وتی پِسّ ءَ پہ وتی برات ءَ پہ وتی دگہ مھروانے ءِ ھاتر ءَ کہ آ بیگواہ اِنت، یا آ شھید بوتگ ھما اے درد ءَ زانت ءُ مار ات کنت، ھما اے درد ءَ زانت کہ ابید چہ پسّے ءَ زھگانی رودینگ ءُ مزن کنگ چینکس گران انت، ابید چہ پِسّے ءَ جنکیں زھگانی مزن کنگ کجام بیوسی اِنت ھما ھالت ءَ کہ تئی چاگرد جنگ آماچیں چاگردے ناں لوگ ءُ جاگہ ناں وانگ ناں آرام زند ءِ گیشتریں بھر گوں ھمے اندوھاں گوزگ ءَ اِنت ھمے بیوسی ءِ درد آھانی زند ءِ وشّی، واھگ ءُ واب درُستاں بُن دیگ ءَ اِنت ھمے دردانی زپتیں زھیر آھانی زند ءِ بھر جوڑ بوتگ اَنت۔
دین جان ءَ مشکے، مشکے ءِ کوہ مشکے نلی ءِ مچّ مشکے ءِ جنگل ءُ کور سک باز دوست بوتگ اَنت۔۔
یک رندے مشکے نلی ءَ مئے گِس ءَ شھید واجہ گلام مھمد اتک، نلی ءَ مئے گِسانی دیم پہ دیم ءَ پوج ءِ مزنیں چاونی ات، گُڑا واجہ گلام مھمد مسکرا ءِ سر ءَ گُشت ڈاکٹر اد ءَ تو وت شُتگ ئے مارا ھم گراھین ئے پہ اے کار ءَ پوج ءَ را گیش جنجال ھم نہ کناھین ئے پوج آسانی ءَ اد ءَ سر بیت اِنت گُڑا دین جان ھمے گُشت ھو بلے مشکے ءِ مچّ ھم کم نہ انَت پہ تئی چیر دیگ ءَ ، مشکے ءِ کوہ ءُ جبل پیشّ ءُ مچّ سک باز انَت، کہ آ ترا چیر دات بہ کن اَنت، پد ءَ دوئینانی کندگ داں آزمان ءَ شُت اَنت۔۔
روان انت۔۔۔
