نبشتہ کار: زریپ زھیریگ
وھدے کہ من تھنا باں منی دل گْوش اِیت کتابے بہ زیر ءُ بہ وان ، ءُ کدی کدی دل پہ نبشتہ کنگ ءَ اُومان کنت۔ پرچا کہ چہ وانگ ءُ در برگ ءَ مردُم ءِ زانت ءُ ھیال گیش ودان ءُ مزن بوان کنت، ءُ اِلم ءُ زانت چہ کتابانی اندر ءَ دز کپ اِیت۔ چی ءَ کہ کتاب ترا راستیں راہ ءَ پیشدار اِیت، ءُ کتاب وتی سنگت ءَ کدی ابیتک ءُ مُلور نہ کنت۔
من ءَ وھدے یک نوکباھَندیں نبشتہ کارے ءِ بستار ءَ
موہ رستگ گُڑا الم کتاب ءِ وانگ بندات کُتگ، چی ءَ کہ کتاب مردُم ءَ را وتی دیوان ءِ توک ءَ پہ ملور ءُ ابیتکی ءَ بھ نیل اِیت۔ بلکیں کتاب مردم ءَ را گیشتر جھد کنگ ءِ سِکین ءَ دنت، وھدے من ءَ سرباز وپاؔ ءِ چاپ ءُ شِنگ بوتگیں کتاب ” جنگولیں پِدا “ دست کپت، گُڑا من وتی زاتی کار یگْور ءُ ھمے کتاب ءِ وانگ بندات کُت۔ اے کتاب ءِ تہ ءَ من ءَ راجی بامردانی جنگی ھما کسّہ گندگ ءَ اَتک اَنت کہ آیاں پہ وتی بلوچ راجی آجوئی ءِ ھاتر ءَ تنگوئیں سرانی پرواہ نہ کُتگ ءُ مدام دُژمن ءِ تیر ءُ توپانی دیم ءَ وتی سینگ مِکّ کُرتگ۔ دژمن ءَ را اے باور کنائینتگ کہ ما شھیدانی وارس اِیں ءُ اے سرزمیں مئیگ اِنت، تو چتور مئے گنجیں سرڈگار ءَ بُرت کن ئے۔
اے کتاب ءِ تہ ءَ تھنا شھید پِدا ءِ جنگی رپک ءُ ھُنرانی کسّہ نبشتہ نہ اَت، بلکیں شھید سردو جان ءُ شھید منور ءُ ایدگہ بازیں سنگتے ءِ جنگانی درور ھم نبشتہ اَت کہ آیاں پَہ وتی ماتیں گُلزمین ءِ پھازگ ءِ ھاتر ءَ تنگوئیں سر پہ راجی باندات ءِ واستا دیمونی داتگ کہ آ گْوستانک ءِ تاکاں پہ دائمی ھست ءُ نمیران اَنت۔
اے کتاب ءِ وانگ ءَ گوں منی زِرد ءَ یک اَنچیں مارشتے ودی بوت کہ منی جان ءِ رگ رگ ءَ ایر کپت ءُ زمین من ءَ وتی سر ءَ پہ نِندگ ءَ چاڑ دَیگ ءَ نہ اَت، گُڑا ھمے ساھت ءَ من وتی دست کیسگ ءَ بُرت ءُ ند کش اِت۔ رودپتر ءِ دپ پچ کُت کہ چیزّے نبشتہ بہ کناں، بلے من ھِچ نہ زانت کہ چے نبشتہ بِہ کن آں۔ پرچا کہ لبزاں من ءَ دْروہ اِتگ اَت ءُ تھنائی چاگِرد اَت، داں دمانے ءَ من دل ءَ جیڑ اِت ءُ سوڑگ کُت کہ وتی مِھروانیں ھمبل شھید ساکا جان ءِ یات ءَ چیزّے نبشتہ بہ کن آں۔
من کہ ساکا جان ءِ بارو ءَ نبشتہ کنگ ءِ واستا ند ءِ سُرینگ بندات کُت دل ءَ وڑ وڑیں ھیال اتک، پرچا کہ ساکا جان ءِ وڑیں تمردیں جنگولے ءِ سر ءَ نبشتہ کنگ چہ منی وس ءُ واک ءَ ڈنّ اَت، بلے آئی مھروانی یات منی چمّانی اُوشتوک اِت اَنت۔
پرچا کہ ساکا دابیں کِردانی واھُند منی ءُ دگہ کسے ءِ سِپت ءُ ساڑاھگ ءِ مُھتاج نہ اَنت، بلکیں آ گوں وتی شیشاریں کِرد ءَ ھر بلوچ زھگ ءِ دل ءُ دیدگاں سھرا، بلے من ءَ دل ءَ نہ مرّینت کہ چیزّے ناں چیزّے الم بِہ نویس۔
من پہ نویسگ ءَ ند کہ جُمبینت ھیالانی در ءَ مھر ءُ مھروانی چو دپترے ءَ پچ بوت، پرچا کہ آ سکیں مھروانے اَت۔ من آئی ءَ را باز رس ءَ دیستگ اَت، ءُ آئی ءَ من ءَ اَنچُوش مھر داتگ اَت کہ منی دل مدُام پَہ آئی ءِ نیاد ءَ زر اِتگ ءُ ھدوک بوتگ۔ کُج ءَ کہ من گوں آئی ءَ ڈیک وارتگ، تھنا پمّن نہ بلکیں پہ دُرسیں ھمبلاں مھروانے اَت۔
بلے آ وھد ءَ کہ من ساکا جان دیستگ اَت، آ بی ایس او آزاد ءَ گوں ھمگرنچ ءُ کار ءَ اَت۔ رند ءَ کہ اے وھد ءَ من گوں آئی ءَ ڈیک وارت آ راجی آجوئی ءِ گل بی ایل ایپ (بلوچستان لبریشن پرنٹ) ءَ ھوار اَت، ءُ اے زمانگ دو ھزار ھبدہ (2017) اَت۔ ھمے مْیان ءَ من گوں آئی ءَ چو پیشیگیں وڑ ءَ برے برے ڈیک وارت ءُ آئی ءِ مھر گیش بواں اِت اَنت، بلے لھتیں روچ ءَ پد آ گوں دِگہ ھشت ءُ دہ سنگت ءِ ھمراھی ءَ مئے دوار ءَ اَتکگ اَت۔ لھتے روچ ءَ ھمد ءَ اِت اَنت کہ یک روچے ناگت ءَ دو بالگرد (ھیلی کاپٹر) ءِ آواز بندات بوت، گومے آواز ءِ اِش کنگ ءَ لھتیں سنگت گْوشگ ءَ اَت کہ چوناھیں جھازے ءُ لھتیں سنگت گْوشگ ءَ اَت پرپٹے، پرچا کہ آواز دیر اَت ءُ سنگتانی ھمے دیوان ءِ تہ ءَ نمیرانیں ساکا جان ھم نشتگ اَت۔ آئی ءَ ابدمانیں مودی جان ءَ توار پِرجت ءُ گْوشت: ” مودی راکٹ لانچر ءَ بہ زیر ءُ جلدی دیم ءِ کوہ ءَ برو سَنگر بَہ گر کہ اِے دژمن ءِ ھیلی کاپٹرانی آواز اِنت، بوت کنت کہ مئے ھال دُژمن ءَ را رس اِتگ ءُ مئے سر ءَ پہ اُرش ءَ پیداک اِنت“۔
مئے لوگانی دیمی نیمگ ءُ نزنک ءَ یک کوھے ھستگ اَت، آئی ایدگہ سنگتان ءَ گْوشت کہ شُما جلدی دیم ءِ پیشانی نیمگ ءَ بُرو اِت کہ اِد ءَ جاگہ پٹ ءُ میدان اِنت۔ چہ دُژمن ءِ اُرش ءَ پیسر آئی ءَ وتی جنگی سنگر گچین کُرت ءُ آ اے ھبر ءَ ساری ءَ سوھو ءُ زانتکار اَت کہ دُژمن ءَ چوں ءُ چے داب ءَ بے سوب بِہ کناں، ءُ ھمے دوئیں بالگرد (ھیلی کاپٹر) چہ آواران ءِ نیمگ ءَ اَتک ءُ دیم پہ پنجگُور ءِ نیمگ ءَ گوست ءُ شُت اَنت۔ پد ءَ سنگت واتر دیم پَہ لوگ ءَ اَتک ءُ سربوت اَنت کہ ھمدا ھمے سنگت گون اَت کہ آئی ءِ نام لشکران اَت کہ پدءَ دُژمنیں لشکر ءِ دیم ءَ سلامی بوت۔ ھمے سنگت لشکران زھر گپت ءُ گْوشت ئے کہ ” ساکا ما اِنچو سنگت نشتگ اِیں، تو مودی ءَ توار پرجَتگ کہ راکٹ ءَ بہ زور ءُ بیا، ما زان ءَ لگور اِیں؟۔
نمیرانیں ساکا جان گوں وتی لھمین بچکنداں گْوشت: ” سنگت اِد ءَ شُما کس لگور نہ اِت، بلکیں دُرسیں دلیر ءُ جنگولیں سنگتے، بلے چوش کہ مودی منی گون ءَ بازیں جنگاں ھمراہ بوتگ ءُ من آئی ءَ شر زان آں کہ آ شرّیں ءُ جنگولیں سنگت ئے۔ من ءَ چوش کہ مودی ءِ سر ءَ بروسہ اِنت چوش من ءَ وتی سر ءَ بروسہ نہ اِنت، پرچا کہ مودی پہ وتی ماتیں سرزمین ءِ پھازگ ءِ ھاتر ءَ ءُ وتی سنگتانی کُمک ءَ ھِچ رنگ ءَ پُشت نہ کِنز اِیت “۔
گوں ھمے گپّاں آئی ءَ بچکندگے جت ءُ گْوشت ئے: ” اے دراجین جنگے، اِد ءَ ھرکس ءَ را پہ جنگ ءَ موہ رس اِیت۔ بس! جنگ بِہ کن اِت ءُ وتی راجی دژمن ءَ چہ زمین ءَ بہ کش اِت، چی ءَ کہ اے زمین مئے شُمے باندات ءُ آجوئیں زندگی ءِ مانزمان اِنت “۔
ھمیش اَت ساکا جان! پہ وتن نمیران بوت بلے تُپنگے جھل نہ کپت، ءُ وتی گْوشتگیں گپّانی پاسدار بوت۔
